12. Bölüm: "Doğum Günü"

199 10 39
                                    

12.BÖLÜM: "DOĞUM GÜNÜ"

Bölüm parçası: Sezen Aksu- Hoş Geldin.

Üstte TEPKİSİZ' in ilk aklıma düşüşünü sağlayan bir gif var

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Üstte TEPKİSİZ' in ilk aklıma düşüşünü sağlayan bir gif var. Benim için çok özel; hikaye için, Barlas Adal için çok uygun. Okurken göreceksiniz ki Eflin ve Barlas' ın dans sahnesinde Barlas tam da böyle yapıyor fakat Eflin bunu görmüyor. Sahnenin derinliği tam da burda başlıyor. Barlas Adal' ı tanımlayan belki de en güzel karelerden biri.

Bu defa ikisi açısından çok güzel bir bölüm olsun istedim.

İyi okumalar dilerim.

EFLİN KARAER'İN AĞZINDAN

Kar usul usul tüm güzelliğiyle gökten inerken, başımı gökyüzüne çevirdim. Kar tanecikleri yüzüme ve gözyaşlarıma karışsa da, aldırmadım.

Gökyüzüne baktım, yaşadığımı hissettim.
Gökyüzüne baktım, yaşadığını hissettim.

İndirdim başımı, karların arasından yürümeye devam ettim... Kar, şehri tüm beyazlığıyla örtmüşken, sanki melekleri temsilen her yıl Tanrı tarafından gönderilirmiş gibi; bunca kötülük nasıl çıkabiliyordu bir insan kalbinden?

Kar sevinciyle kendisini dışarı atan birkaç çocuk ruhlu insanların arasından yavaşça geçerken, bir önceki senenin kar yağışında küçük bir çocuk gibi karın yağmasına sevinip ablamın boynuna sarılışım geldi aklıma.

Geçen senenin aksine, bu sene ne kadar da hüzünle bakıyorum kara...

Ablam, Barlas'ın annesi ve daha birçok masum insan... Sanki tek tek gidiyorlardı iyi insanlar ait oldukları yerlere. Kötü insanlar kalıyordu burda ve gezegeni cehenneme çevirmeye çalışarak diğer insanları da yanmaya zorluyorlardı.

Asıl cehennem ise sahiden yaşayamamaktaydı.
Asıl kötülük, kendimize yaptığımız haksızlıklardı.

Eve giden sokağa saptığımda, evin önünde arabaya yaslanmış bana bakan bir Barlas Adal'la karşılaştım.

Bordo kazağı, siyah bacaklarına yapışan pantolonu, siyah botları uzun siyah paltosuyla yine her zamanki yakışıklılığını koruyordu.

Üzerinde her günü bir öncekinden farklı yaşadığının havası vardı yine, farklı güzelliği...

Sanki.. Kitabımla ilgili her şey onda gizliydi ve onu yaşamadan o kitabı yazamayacaktım.

Ona yakınlayıp nihayet karşısında durduğumda bir şey söyleyecekmiş gibi tam gözlerimin içine baktı bir süre.

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Jan 13, 2017 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

TEPKİSİZHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin