Buntis ako ( pake mo )

chapter 10

  sharia's POV:

Nasa labas na kami ng bahay namin, kinakabahan ako na baka hindi na naman ako pakingan ni mommy, pero ngayon kahit anong taboy niya sa akin pa-ulit ulit ko lang na ipapaliwang sa kanya hindi ako titigil hanggat hindi siya naniniwala sa totoong nangyari.

" hey your'e pacing out again? alam mo wag na lang kaya natin ituloy ito, baka ma-pano pa kayo ng baby" I know that he is just worried about my condition, pero hindi ako matatahimik hangga't hindi kami mag-ka ayos ni mommy. siguro napag tanto ko din nung mga araw na nakalipas na I need my mommy and I love her so much. 

" Medyo kinakabahan lang ako, Alam kong hindi na ako sasaktan ni mommy nadala lang siguro iyon ng emosyon niya" I assured him with a smile on my face, kumatok na si Nathan sa pinto. He was holding my hand tightly. Bumukas iyong pinto, then I saw my mom she immediately hug me.

" mommy I-I'm sorry" I said while hugging on her, she was crying and my eyes become watery. Halata sa mukha ni mommy na parang problemadong-problemado siya, naiinis tuloy ako sa sarili ko kung paano ko nakayang hindi pansinin si mommy.

" No anak, I'm sorry antanga ni mommy para sabihin iyong mga bagay na iyon sayo, hindi muna kita pinakinggan ansama ko dahil muntik pa malalag iyong apo ko dahil sa pinag gagawa ko. patawarin mo ang mommy anak hindi ko gusto iyong nagyari" my mom was cupping my face habang sinasabi niya iyon, ramdam na ramdam ko iyong sakit na nadadama ni mommy. Iba kasi pag iyong nanay niyo na iyong umiyak sa harap niyo masakit lalo na pag mahal na mahal mo talaga iyong mommy niyo.

" Mommy, kalimutan na natin iyon importanrte ngayon ay malaman mo iyong totoo" Pinunasan ko iyong mga luha sa mata ni mommy. She smiled at me sana maniwala na siya sa akin ngayon at sana wala na din yang demonyong Fernando na yan. 

Pinapasok kami ni mommy, Nathan is still holding my hand. Mukha naman tahimik iyong bahay at walang bakas na fernando sa loob. sana lang talaga pati sa buhay ni mommy mawala na din siya, Kasi in my heart and in my mind alam ko na babalik si daddy at makukumpleto din iyong pamilya ko.

" Anak, pinalayas ko na ang tito Fernando mo" napa-tingin naman akong bigla kay mommy. naniniwala na kaya sa akin si mommy?  iyon lang naman importante sa akin eh na maniwala sa akin si mommy.

" bakit mommy? akala ko ba mahal mo siya?" tanong ko kay mommy, umiwas naman ng tingin sa akin sa mommy. " anak kaya ko lang naman siya minahal kasi, akala ko kailangan mo ng ama pero nagka-mali ako" napa-yuko si mommy pagka-tapos niyang sabihin iyon.

" Anak sorry, kasalan ko kung bakit ka na buntis ng hindi oras at sa T*a*antado pa na iyon. Patawarin niyo akong dalawa ni Nathan" my mom was really devastated, hindi naman kasalan na nabuo tong baby namin ni nathan. siya pa nga ang dahilan kung bakit kami pinag tagpo ulit ni Nathan and i"m happy dahil magiging mommy na ako.

" Mi, hindi kasalan kung bakit nabuo tong baby namin. We were blessed dahil meron tayong nito" hinhimas naman ni Nathan iyong tyan ko habang sinasabi ko iyon, nakalimutan ko tuloy na nandito pa din pala si Nathan.

bigla na lang tumunog iyong phone ni Nathan napa-tingin naman ako sa kanya, mukha siyang kinakabahan. sino kaya iyong tumatawag sa kanya? " sagutin mo na yan Nathan baka importante yan" bigla naman siyang na tensed habang tiningnan niya ako, parang kakaiba kasi pag may tumawag naman kasi sa kanya hindi siya ganun mag tago ng cp niya, ngayon kulang na lang takpan niya iyong screen.  

" OH siya! basta tulungan niyo akong ipakulong yang hayop na fernando na yan para hindi na siya manggulo sa atin." napa-ngiti naman ako kay mommy, I am happy super happy wala na akong hihingin pa nasa akin na ang lahat ngayon.

" uhmm excuse me lang po sagutin ko lang po ito, sharia?" tumango na lang ako kay Nathan medyo pumunta siya sa may bandang pinto, nakatalikod siya habang sinagot niya iyon. 

" anak may maganda akong balita sayo" masayang sabi sa akin ni mommy, napangiti na lang din ako kasi ang tamis tamis ng ngiti ni mommy parang inlove lang.

" ano iyon mommy?" feeling ko maganda naman siguro iyong babalita sa akin ni mommy, I sensed her excitement sa mata niya pa lang.  " ANG DADDY MO ANAK NAG PAKITA SA AKIN KAHAPON!" kinikilig si mommy habang sinasabi niya iyon. si daddy? wow I just can't explain what i'm feeling right now, this is the happiest day ever.

 "Anak saglit lang ah?" tumayo si mommy at nag punta sa kusina, siguro may niluluto dun si mommy. gusto kong ibalita iyon kay Nathan kahit may kausap pa siya. tumayo ako paapunta sa likod niya, mukhang seryoso iyong pinag-uusapan nila nung kausap niya kasi hindi niya ako napansin,

" Sabrina! F*ucking sign those annulment!" halata sa boses ni Nathan iyong galit. huh? annulment? kanino? " NO! that's not my baby alam ko!" bigla naman gumunaw iyong mundo ko, walang pumapasok sa isip ko, totoo ba itong narrinig ko? annulment? baby? maraming tanong ang pumasok sa utak ko.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

A/N: yeah? I know HAHA sabaw ang UD ko LOL comment down below kung ano iyong 

palagay niyo sa UD ko na to :( hahaha I would like to hear your comments :) 

( this is un-edited so bare with it )

VOTE! COMMENT! :)