AŞK VE ÖLÜM

LANET OLASI KAN...

Multimedyada:Dunya

Sabah gunesin yuzume carpmasi ile uyandim.Her seye ramen yeni bir gun basliyordu.Ne olmus olursa olsun eskiyi unutup ayaga kalkmaliydim.Hem de bu kez daha guclu ayakda durmaliydim."En zifiri karanlik bir gecenin bile bir sabahi vardir"Benim hayat felefemdi bu.Her seye ramen yasaya biliyordum.Cunki hayat uzulmek icin cok kisa.Simdi benim icin dahada kisa...

Ne olursa olsun sabaha mutlu uyanirdim.Cunki her sabah beni aydinlatan bir gunes vardi.Mutlu olmak icin bu bile yetiyordu bana...

Yataktan kalkip aynanin karsisina gecdim ve aynada solan yuzume baktim.Gozlerimin derinlerine baktim ve kendime soz verdim.Artik kimseye baglanmiyacaktim.Insanlarin benden nefret etmesini sagliyacaktim.Cunki bir gun mutlaka ölucektim.Ölunce arkamda hayata kusmus,yikilmis kalpler birakmak istemiyordum.Onlari uzmeye hakkim yoktu.

Ustumu giyinip kahvaltimi yaptim ve evden ciktim.Bu gun okul vardi.eskiden okulu hic sevmeyen,derslerden kacip sahile gidip bos bos oturan,geceleri alarmi bilerekten kapatip sabahlari kalkmayan biri olsamda.Simdi okula yasadigim surece gitmem lazimdi.Cunki kardesim gibi sevdigim insanlari gormem icin belki son gundu bu gun.Onlarla son kez eskisi gibi olucaktim bu gun.Sonra yepyeni bir Dunya olucaktim.Her kesin nefret  etdiyi Dunya.

Okula girdigimde bizim gurubun bana dogru geldigini gordum.Denizinbana sarilmasiyla irkilsemde bende ona sarildim ve endiseyle ard-arda sordugu sorulari bitirmesini bekledim.

-Nerdesin kizim sen?Dun okulada gelmedin.Telefonunda kapaliydi.Neden kapatiyorsun ki sen bu telefonu?Ne icin bu telefon?

Emre benim halime acimis olacak ki Denizi durdurdu.

-Kizim bi dur konussun kiz.

-Sakin olun iyiyim.Uzgunum sizi endiselendirmek istememisdim.Doktordan test sonuclarini almaya hastaneye gitmisdim.Sonrada okula gelmeye usendim.

-Peki telefonunu neden kapatiyorsun ki?Burada endiseden öluyordum ben.

-Doktorun yanina girdigim icin sesize almisdim.Sonrada unutmusum.

-Dunya haber verseydinde seninle gelerdik.-dedi Savas.

-Ee nasilmis test sonuclari? -dedi Mert.

Yuzlerindeki endiseyi gore biliyordum.Hayir onlara soylemiycektim.Bana aciyarak bakmalarini istemiyordum.Hem duysalardi yikilirlardi.Onlar benim kardeslerimdi.Anne sevkatini Denizde,kardes sefkatini Emre,Mert ve Savasda buldum ben.Onlari uzemezdim.

-Iyiymis.Duzenli beslenmedigim icin oluyordu.-dedim gozlerimi kacirarak.

-Tabi oyle ders calisicam diye ayak uste tostla falan doysan olucagi bu.-kizgin bir ses tonuyla bagirdi Deniz.

Benim icin endiselenmeleri hosuma gidiyordu.O yuzden bir sey demedim sadece gulumsedim.Onlarda bana gulumseyerek sinifa yuruduk.

Eh iste buda bizim grup.Biz cocukugumuzdan beri tanisiyorduk.Babami kayb etdikden sonra onlarla tanismisdim.Onlar sayesinde toparlanmisdim.

Sinifa girdigimizde dersin bos oldugunu oyrenince yerime gecip kulakliklarimi taktim ve en sevdigim muziklerden birini acdim.Bu aralar duygusal sarkilar dinliyordum.Benim tek huzur buldugum seydi.Camdan disariyi seyr ederken gozum kizlarla gulerk konusan Denize kaydi.Sonra Emreye baktim oda Savasla bir seyler konusup kahkalar atiyordu.Merte dondugumde fotoraf cekiyordu.Oda bununla huzur buluyordu.Biliyorum sacma ama Mert zaten sacmaliklarin adamiydi.

Yanagima dusen islaklikla agladigimi yeni fark etmisdim.Onlari nasil birakicaktim ki?Dayanamazdilar ki.