Sabah işine gidip mutlu olan ve kocasıyla beraber yaptığı tatilleri anlatan kadınlara hep imrenmişimdir. Eskiden öyle bir hayata sahiptim. Şimdi tekrar geriye dönüp bakıyorum ve hatırlıyorum balayımızı. Ya da en azından el ele tutuşup gezmelerimizi... Bu kadar şeye rağmen seninle aynı evde yaşıyor,dokunmayı özlediğim yüzünü görüyordum. Dedim ya sevgi benim için bencillik diye. Kanıtı bu işte. Hatta gurursuzluktu belki. Hayır belki değil kesinlikle gurursuzluktu benimkisi. Sende farkındasın bunun. Beni kendinden soğutmak için her şeyi yapıyorsun.
Bu hale çaresizlik getirmişti bizi. Eskiden evimizden arkadaşlarımız eksilmezdi. Özellikle kahkahalar. Mutluyduk. Fakat o günden sonra senin ve benim arkadaşlarım beni terkettiler ve benimle görüşmek istemediler bile. 3 yıldır Na Yeon' un,Eun Ae' nin, Mark'ın Jae Bum'un ve diğerlerinin yüzünü görmemiştim. Unutmuştum. Yüzleri silikti benim için. Belli bir taslak olsada hepsinde onları hatırlayamıyorum tam olarak.
Şimdi ise yalnız bir insanım. Ne sen varsın, ne ailem ne de arkadaşlarım etrafımda. Kendimi öyle bir düzene kaptırmışım ki her gün işten gelmiş evi temizliyor bir taraftan da yemeği yapıp kafa dağıtmaya çalışıyorum suan olduğu gibi
Senin daha eve gelmene çok var. Daha işten bile çıkmadın. Sonrasında direk gelmezsin eve. Bara gider eve getirecek bir kaç kız bulursun.
Böyle bizim hayatımız. Ya da benim hayatım. İşe gitmek,eve gelmek, temizlik yapmak,yemek yapmak ve her gece geç saatlere kadar ağlamakla geçiyordu.
Her ne kadar onu bırakmak istemesem de her boşanma davası açışımda hepsini geri çeviriyordu. Sanırım bu onun bana bu hayattan memnun musun diyip dalga geçişiydi. Farkındayım beni her ne kadar istemesen de sevdiğinin. İkimizde acı çekiyoruz Jackson. Sana anlatamadığım çok şey var.
Fakat bu kadar acı çeksek bile Tanrı şahit ki beni her geri çevirişinde mutlu oldum.
Hikayenin asıl kısmına ilerlermek için hızlıca geçtim size hayatlarını. ÖPTÜM :)
