Sakin, sessiz ve ümitsiz. Han nehri ve etrafı hiç olmadığı kadar sakindi. Evden çıktığımdan beri saatler geçmişti hava zifiri karanlıktı. Elimde valizim bir bankta nehre bakıyordum. Gözyaşlarım uzun zaman önce yanaklarımdan inmeyi bırakmıştı. Sadece nehri izliyordum. Aklım bomboştu. Hiçbir düşünce yoktu.
Beynim bedenimi donduran şiddetli rüzgar misali karmaşık, bedenim ise bu havaya inat yavaş yavaş akan nehir misali sakindi.
Bu rüzgarın sesine rağmen ayak seslerini duydum. Yanıma gelip oturuşunu, nehre bakışını sen fark etmeden inceledim. Saçların dağınıktı. Ellerin birbirini kavramıştı. Konuşmak istedim seninle, bu sessizlik fazla gelmişti. Sana da öyle gelmiş olacak ki sessizliğimizi bozdun.
"Senden özür dilemeyeceğim." Sakindi sesin. "Öyle bir şey istemiyorum zaten."
"Eve dön." dedin. "Hayır." dedim ve ekledim. "Bu saatten sonra gerçekten boşanmalıyız."
"Neden? Evli çiftlerin seks yapması ne zamandan beri boşanma nedeni oluyor."
"Biz evli değiliz Jackson. Kağıt üzerinde evli olmamız 3 sene önce ayrıldığımız gerçeğini değiştirmiyor."
"Evet. Senin yüzünden olmuştu."
Derin bir nefes çektim içime. Önce burnum sızladı, sonra gözyaşlarım bir bir yanaklarıma damladı.
"Evet. Benim yüzümden."
Ve uzun bir sessizlik daha geldi ardından. Sanki hiç bitmeyecekmiş gibi. Fakat sorduğun soruya cevap vermektense bu sessizliğin bir ömür boyu sürmesini yeğlerdim.
"Neden?" dedin. Bu sorunun ardından çektiğin o derin nefes zorlandığını belli ediyordu.
Sustum. Konuşamadım. Zaten anlatsam da bana inanmayacaktın. Öyle bir suçlamıştın ki beni. İsteyerek yaptığıma o kadar emindin ki, inanmayacaktın.
"Bana inanmayacaksın."
"Ne?"
"İsteyerek yaptığıma o kadar inanmışsın ki, ne söylersem söyleyeyim bu değişmeyecek ama şunu bil ki Jackson ben seni isteyerek aldatmadım."
