BAŞKA BİR ZAMAN

4.BÖLÜM - Hayalperest

4.BÖLÜM

Sevgili Günlük

Hayatımda herzaman insanlara gereğinden fazla değer verdim ve insanlardan da bu değeri bekledim kırıldım üzüldüm yoruldum . En büyük hatam bu. Aşık olmak için yalvardığımız bu çağda ümitsizliklerle dolu yalnız bir çok insan var ve bende artık bunlardan biriyim . Ve bu sefer kararlıyım benim ona verdiğim değer kadar bana değer verebilen bir erkekle tanışmadığım sürece kendimi üzmiyiceğim . Aşık olmak yok , Yasak ! Kendime aşık olmayı yasaklıyorum . En azından beni gerçekten seven bir erkek ile tanışana kadar . Gerekirse ömrümün sonuna kadar beklerim ama bir kez daha yanlış kişiyle yanlış şeyler yaptığım için gecelerce ağlamak istemiyorum . Şarkıların canımı bu kadar yakabiliceğini tahmin etmezdim .Mutlu olmak istiyorum herkes gibi . Onu unutamıyorum .Ama en azından artık onu sevmiyorum . İnsanları mal gibi kullanan bir çocuktan bana değer vermesini bekledim . Kahrolsun Umut ! Kahrolsun içinde o geçen tüm hayallerim ! Seni de unutmadım karşılıksız aşk …

Onu burda ilk kez gördüğümde karnıma giren ağrıları burada anlatamam . Kalbim sıkıştı sanki bir jilet yutmuşum da her nefesimde daha da batıyormuş gibi . Ardından onun beni kullandığı gibi onu kullanmak istedim . Ardından da hepsinin cezasını ona çektirmek , beni kullanmanın bedelini ona ödetmek.

Herneyse dediğim gibi lanet olası umut hala peşimde ve ben dünya da biryerlerde yaşayan ve beni benim onu sevdiğim kadar seven biri bulucağımı düşünüyorum . Birlikte kar topu savaşı yapmak , paloraid ile fotoğraflar çekilmek , Aşk tünelini gezmek , Bisiklete binmek, dilek feneri ni havaya bırakmak , sevdiğimiz sanatçının konserine gitmek ,denizi seyretmek , bar kafe dolaşmak , gençken yapılıcak yüz şey listesini tamamlamaya çalışmak …

Yok kardeş ben hala akıllanmamışım . Neyse iyisimi ben gidip avcumu yalıyım…

20 haziran 2013

Furkan ın tepemde dikildiğinden haberim yoktu hemen günlüğümü kapadım .

Bahçedeki geniş salıncak koltuğa oturmuştum . Yanıma oturdu .

Ben : “ Duymamışım.”

Furkan : “ Yeni geldim.”

Ben : “VE…”

Furkan : “ Ve söylemek istediklerim var.”

Ben: “ Seni dinliyorum.”

Furkan : “ Yağmur biz napıyoruz ? ”

Ben: “ Vaz geçebilrsin Furkan .” dedim en soğuk ses tonumla.

Furkan : “ Ben sana öyle bir şey dediğmi hatırlamıyorum.”

Ben : “ Ne mi yapıyoruz ? Şunu yapıyoruz insanlara bizi oyuncak gibi kullanamıyıcaklarını insanları mal gibi görüp duygularıyla oynamanın ne kadar acı bir şey olduğunu , acizliklerini yüzlerine vuruyoruz .”

Furkan :” Bunu sevdim.”

Ben : “ Bayılıyorum.”

Furkan : “ Gece gece napıyorsun burda ?”

Ben : “ Bilmem düşünüyorum . Yani kahve içip günlük yazıp film izliyiceğim.”

Furkan: “Duygusal bir gece mi ?”

Ben : “ Öyle mi görünüyor .”

Furkan  :” Daha çok depresyondaymışsın gibi duruyor .” dedi o tatlı gülümsemesiyle.

Ben: “ Off haklısın .” dedim iç çekerek .

Furkan : “Hadi kalk sahile inelim.”

Ben: “ Ya onlarla karşılaşmak istemiyorum.”