BAŞKA BİR ZAMAN

35.BÖLÜM - BAŞKA BİR ZAMAN (FİNAL)

MEDYADAKİ ŞARKIYI DİNLEYEREK OKURSANIZ ÇOK SÜPER OLUR :) 

Merhaba , öncelikle bu saate kadar hiç bıkmadan her bölümü okuyan ve yanımda olan hepinize çoook teşekkür ediyorum , hikayemi beğendiğinizi söyleyen özel mesajlara ve yorum yapan hepinize... Bir hikayeyi bitirmek kafandaki bir dünyanın kapılarını kapamak gibi . O yüzden bitirmek benim için pekte kolay olmadı aslında . Benimle beraber Yağmur ve Furkan'ın dünyasına girdiğiniz için sizleri çoook seviyorum ve son kez teşekkürler demek istedim :)Ardından sizleri final bölümüyle baş başa bırakıyorum.Umarım beğenirsiniz . Son kez yorumlarınızı eksik etmezseniz de çok sevinirim :) 

35.BÖLÜM -Başka Bir Zaman - FİNAL 

Duvar saatinden çıkan her tik tak sesi yankılandıkça ağlayışımın sesini yutuyordu. Her köşede onu görüyordum , her sokak başında , sahile her indiğimde onun sesini ve kokusunu duyuyordum. Balıkesir'e gelmekle büyük bir hata yapmışım sanırım . Onun yokluğu bana her saniye kendini o kadar ağırdan hissettiriyor ki . Ölmek istiyorum , çığlık atmak ve korkunç bir rüyadan uyanmak... Kafamı çevirdim ve boş evlerine baktım . Boş odasına , bir zamanlar bakışıp durduğumuz o cama baktım...Evi satacaklarından bahsediyorlardı ki satmışlar. Bana söylemedi bile...

Onu özlüyorum , onun yokluğu kendime itiraf edemediğim çoğu şeyi kanıtladı. Ona gerçekten hemde gerçekten aşıktım . Tercih filan yoktu aklımdaki tek insan oydu . Birtek o. Bunca zaman Orçun'a aşık olduğumu sanarken  aslında insanların sadece bir kez aşık olabiliceği diğerlerinde ise sadece aşık olduğunu sandığı gerçeğini unutmuşum . Ben hayatımda hiç hissetmediğim hisleri Furkan ile yaşadım . Kalbimin hızını değiştiren tek insandı. Beni anlayan ve ailem bile yanımda yokken yanımda olan tek insan . Her umutsuzluğa düştüğümde bak ben yanındayım diyen tek insan. Beni önemsiyen , seven ve değer veren tek insan...Yanılmıştım,Furkan ile tanıştıktan sonra çok iyi anlıyorum ki Orçun ile aramda geçen şey aşk falan değildi . Eğer illa bir ad konulması gerekiyorsa ERGENLİK demeyi tercih ederim .Furkan'ı kaybetmiş olduğuma öylece ayrıldığımıza inanamıyordum. Bir şans daha , bir şansım daha olması için neler vermezdim. Onun yokluğunda öğrendiğim en önemli şey ona gerçekten hem de gerçekten aşık olduğumdu. Sözde filan değil herşeyi yapabilicek kadar çok ... Titreyen telefon ağlamamı durdurdu. Göz yaşlarımı silerek telefona baktım. 

MELİS... Koşarak telefonu kaptım. "Alo." Ağlıyordu.

"Yağmur birşey  yap ! " Furkan'ın boş odasını seyredip ağlamaktan başka birşey mi ?

"Anlamadım." dediğimde içini çekti. "Abim , gidiyor ! Kalk ve onu durdur , lütfen ."

"Ne demek şimdi bu ?" çatık kaşlarımla ne olduğunu anlamaya çalışıyordum. Gidiyor da ne demek ? 

"Babamın teklifini kabul etti Yağmur. Londra'ya gidicek ve geri dönüceğini hiç sanmıyorum.Senin yüzünden ! " Gözlerim karardığında daha fazla ayakta duramayacağımı hissederek yatağımın ucuna oturdum.Çığlık gibi çıkan ağlama sesimi bastırmaya çalışarak "Ben Balıkesirdeyim." diyebildim...

"Umrumda değil ! Kalk uçak 4 saat sonra , Sabiha gökçen havaalanında olucağız . Bak sana sadece şunu söyleyebilirim ki , abim seni hala çok seviyor . Dün gece saatlerce resmine bakarak boşuna ağlamadı. Eğer onu birazcık olsun seviyorsan aptalca birşey yapmasına izin verme !" Göz yaşlarımı sildim ve aceleyle ayağa kalktım.

"İstanbula geliyorum !" sertçe telefonu kapadıktan sonra düşünebildiğim tek şey buydu.

"Abim hala seni çok seviyor , dün gece saatlerce fotoğrafına bakarak boşuna ağlamadı ! " Laptobu kucağıma aldım ve türk hava yollarının sitesine girdim. Hızlı olursam ve lanet olsun birazcık şanslıysam bilet bulabilirdim. Balıkesir-İstanbul hattı.