Ποτέ μην με αφήσεις

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2ο

Τρίτη, 13 Σεπτεμβρίου 2016

Εκεί που κοιμόμουν βαθιά και δεν έδινα δεκάρα για το τι συμβαίνει γύρω μου, άκουσα το ηλιθιο ξυπνητήρι να χτυπά. Από αυτόν τον απαίσιο ήχο αναγκάστηκα να ανοίξω τα μάτια μου. Είχα βάλει ξυπνητήρι για πρώτη φορά 7:30 π.μ. κι έτσι σκέφτηκα "ας κοιμηθώ 5 λεπτάκια ακόμα". Όμως αυτά τα 5 λεπτάκια με έκαναν να ξυπνήσω από το κουδούνι του σπιτιού μου και 5 αγοραστικές φωνές να φωνάζουν "ξυπνά επιτέλους Στεϊσι! " . Από αυτές τις φωνές κατάλαβα πως ήταν η παρέα μου που με περίμενε κάτω. Έτσι κοιτάζω την οθόνη του κινητού μου και βλέπω πως η ώρα είχε πάει μόλις 8:00 ! Σηκώνομαι γρήγορα από το κρεβάτι , πίνω στα γρήγορα το γάλα μου και βάζω να ψηθεί ένα τοστ μέχρι να πλυθω και να ντυθώ. Αφού πλενομαι, βγαίνω από το μπάνιο και πηγαίνω τρέχοντας προς το δωμάτιο μου. Αποφάσισα να βάλω ένα μαύρο τζιν, την μπλούζα Iron Maiden την οποία την συνδύασα με ένα κάρο, φαρδύ, σκούρο πράσινο πουκάμισο και βάζω τα μαυρα vans μου. Αρπάζω την τσάντα μου και το κινητό μου και βγαίνω έξω. Η ώρα είχε πάει 8:10 και τα παιδιά με κοιτούσαν με ένα νευρίασμενο βλέμμα και τα αγόρια μουγκριζαν σαν κουρασμενες αγελάδες.
-Τι λέει ρε Στεϊσι; Γιατί δεν κοιμόσουν παραπάνω και εμείς απλά να περιμέναμε εδώ;,μου λέει η Τζορτζινα με ειρωνεία
-Εντάξει βρε παιδιά ηρεμήστε...Απλά με πήρε ο ύπνος
-Καλά..άσε τώρα τις δικαιολογίες και πάμε, λέει η Μαίρη
Μετά από 10 λεπτά φτάσαμε στο σχολείο και μπήκαμε στις τάξεις μας αφού βέβαια αργήσαμε 5 λεπτά αλλά η καθηγήτρια μας δεν είπε κουβέντα αφού δεν ειμασταν τελικά οι μόνοι που αργησαμε.
-Καλημέρα παιδιά. Ονομάζομαι Χρηστου Κωνσταντινα και μαζί θα κάνουμε γλώσσα και λογοτεχνία.
-Καλημέρα κυρία!
-Λοιπόν πριν αρχίσει το μάθημα, θα ήθελα να γνωριστούμε κάπως, βασικά εσείς να γνωρίσετε ο ένας τον άλλον αφού εγώ σας συστηθηκα ήδη. Με αυτόν τον τρόπο θα κάνετε νέους φίλους και θα μάθετε να είστε όλοι ίσοι και να μην..
-Κοροϊδεύει ο ένας τον άλλον και μπλα, μπλα, μπλα , διακόπτη ο Σινιστερ την κυρία..
-Εσένα παιδί μου πως σε λενε; Τον ρωτάει η κυρία Κωνσταντινα με ένα μικρο χαμόγελο
-Σινιστερ, κυρία
-Μάλιστα Σινιστερ.. Και για πες μου πόσο καλός είσαι στο να διακόπτεις εμένα ή γενικά τους ανθρώπους;
-Πολύ καλός κυρία Χρηστου.. Θα έβαζα 10/10 στον εαυτό μου, της απαντά ο Σινιστερ με ένα κατά κάποιον τρόπο ειρωνικό τρόπο
-Χμμ... Μάλιστα όμως καλύτερα να μην με διακοψεις πότε ξανά την ώρα που μιλάω γιατί θα δεις κάνα 10 στο τετράμηνο
Όταν το είπε αυτό η κυρία Κωνσταντινα ακουστικε ένα "οο ταπα" από κάτι παιδιά τα οποία καθόταν στην άκρη -γωνία της αίθουσας.
Ο Σινιστερ γύρισε και τους κοίταξε και τότε απαντάει με πολύ σοβαρό ύφος στην κύρια
-Σιγά τα λάχανα! Είχα 5 στο τρίμηνο του Γυμνασίου και με πέρναγαν!
Η κυρία τον κοίταξε περίεργα και του κάνει μία, κατά την γνώμη μου, χειρότερη ερώτηση που θα μπορούσε να κάνει κάποιος στον Σινιστερ...
-Τι δουλειά κάνουν οι γονείς σου;Τον ρωτάει η κυρία
Λοιπόν εδώ είναι το θέμα... Η μητέρα του Σινιστερ πέθανε από τροχαίο όταν ήταν 5 ετών και ο πατέρας του μπαινο-εβγαινε στην φυλακή. Επίσης μερικές φορές μεθούσε και τον χτύπαγε με την ζώνη. Έτσι τον μεγάλωνε για ένα διάστημα η θεία του ώσπου κι αυτήν πέθανε από καρκίνο όταν ο Σινιστερ ήταν  13. Έτσι από τότε είναι μαζί με τον Πίτερ που είναι και δευτερα ξαδέρφια...

Έβλεπα τα μάτια του Σινιστερ να βουρκονουν και να έχει μέσα του γεμάτο θυμό και η κυρία απλά τον κοιτούσε με ειρωνεία... Ήθελε να της απαντήσει αλλά το κουδούνι τον διέκοψε και όταν βγήκαμε έξω ξέσπασε στα κλάματα....