Vice x Karylle : One Shots

Happily Never After

Hi Guuys! Another one shot story of mine. I'm just fund of wirting one shot stories, hihi. Hope that you'll support me on this one! Ginawa ko to midnight na. Haha, weird no? Ganung talaga kasi ako!! Hhahha. Vote. Comment Fan. Pahiram po nung cover picture ha?  Love you readers, thanks in advance mwa. ^__^ 

-Athr. 

*

[Karylle's POV]

"Do you know how hard it is, to let go of someone you love, just for them to be happy?"

I guess this quote really fits me. Lalo na sa buhay pag-ibig ko. Hindi naman porket artista ako eh may perpektong buhay na ko. Actually, mas kumplikado nga minsan ang mga buhay naming mga artista. Lahat ng mga mata, nakatutok sayo. Lahat ng pagkakamali mo, alam nila. Lahat ng ginagawa mo, updated sila. Hayy, buhay. -,- 

Kaya nga etong pagmamahal kong to hindi ko masabi kahit kanino. Kasi sa totoo lang, pagtatawanan at pagtatawanan niyo lang ako. Kahit nga ako e. Natatawa, hahahahahaha. :) Minsan nga iniisip ko, ano bang kahibangan ang pumasok isip ko at nagmahal ako ng isang taong katulad niya? Hahaha. 

Sinong tinutukoy ko? Yung co-host kong bakla. Imagine, of all people? I mean, pwede naman si Vhong, Billy, Ryan, everyone! Kaso sa kanya ako na-fall e. Wala eh. Pagmamahal nga naman. :( 

I remembered, ung time na muntik na kong umamin. Well, I can say that I still don't have the guts until now. It has been, 1 year & 3 months. If you'd count them all back, it started Valentines last year. Hahahahaha. :) Kahit nga may mga ViceRylle fans dyan na araw-araw tinutukso kami, feel ko wala talaga. Bakla na siya forever. Hahay. Edi kay Baby Boy sya! Balang araw naman siguro, mare-realize niyang mas may nagmamahal ng higit sa kanya. 

All of my thoughts was suddenly ruined by a ring of a phone. . . 

 It was my phone ringing.

"Kung aakalain mo nga naman." I said as I saw who's calling.

Ako: Hello Vice?

Vice: K-k-karylle.

Ako: Vice? Umiiyak ka ba?

Vice: I need a friend right now. :'(

Ako: I'll be there in 10 minutes.

Inend ko na kagad ung call and I rushed to the parking lot. As I was driving papunta sa condo ni Vice, I checked my phone and saw the time. 

"1:46 am?" I said surprisingly. Well, ganun ko pala talaga kamahal si Vice. Yung kaya kong umalis ng bahay kahit dis-oras ng gabi para lang sa kanya. Oh well papel. Mahal ko sya e.

As I said, wala pang 10 minutes nakarating nako sa condo ni Vice. I quickedly knocked on his door. 

Bumungad sakin ang mga namumugto at pulang-pula na mga mata ni Vice. Senyales na galing sya sa pag-iyak. "Baby boy?" Tanong ko naman habang papasok kami ng condo niya. Yumuko lang sya at niyakap ko naman sya ng mahigpit. Hahay Viceral. 

"Ang tanga ko kasi e, hindi ko siya nabigyan ng panahon. Ngayon pang malapit na'kong magconcert, saka pako nawalang ng inspirasyon. Haha." sabi sakin ni Vice na pabiro pero alam kong na katotohanan yun. 

I tapped his back then pumunta ako sa may balcony nung condo ni Vice. Naramdaman ko namang sinundan nya ko. 

"Ang swerte nila ano?" sabi ko kay Vice pero sa kalawakan ako nakatingin.

"Alin, nung mga stars?" sabi ni Vice sakin na hindi ko malaman kung nagjojoke ba sya o sadyang isa't kalahati din to. Kow! -.-

"Si Baby Boy. Pati ung ibang lalaking iniyakan mo." sabi ko naman na medyo naluluha. I don't know why but it just made me feel teary-eyed.