Over Again [ Niall Horan & Liam Payne Fanfic ]

Bölüm 9 : Çek bakalım sarışın

Over Again – 9.Bölüm : Çek bakalım Sarışın!

Ertesi Gün:

Mitchie: Hadi Niall kalk! Bugün fotoğraf çekiceğiz!

Niall’ın tepesinde zıplayarak bağırıyordum. Niall uykulu şekilde gözlerini açtı.

Niall: Demek sen benim üstümde zıplarsın?!

Ben ne olduğunu anlamadan Niall beni yatağa yatırıp üstüme çıktı. Ellerimi iki yanımda tutmuştu ve kımıldayamıyordum. Bana doğru yaklaştı. Nefesini yüzümde hissediyordum. Kalp atışlarım yine hızlanmıştı. Soğuk dudaklarını boynuma değdirdi. İçim ürpermişti. Bunu bilerek yapıyordu. Onu itesim gelmiyordu ama ürperiyordum.

Hızlı hızlı, küçük öpücükler kondurmaya başladı boynuma. İstemeden ağzımdan bir inleme çıktı. Yavaşça aşağı indiriyordu öpücüklerini. Son öpücüğünü boynumda hissettim. Sonra kafasını kaldırıp pis sırıtışıyla bana baktı. Ne tepki vereceğimi merak ediyordu. Şaşkınca onu izliyordum. Son olarak dudaklarını dudaklarımda hissettim. Sonra üstümden inip yanıma yattı. Demek beni oyalıyordu. Yatakta hızlıca doğruldum.

Mitchie: Bu oyununa kanmam Horan! Daha fazla uyumak ve beni oyalamak yok!

Gülerek ayağa kalktı. Akşam sıcak gelmiş olacak ki üstünde sadece şortu vardı ve ben bunu yeni fark ediyordum. Daha deminden beri çıplak göğsündeydim oysaki…. Bende ayağa kalkıp üstümü düzelttim. Yatağımda duran fotoğraf makinemi alıp odadan çıktım. Koşarak yan odaya daldım. Daha hiçbiri uyanmamıştı. Tabi ben öyle sanıyordum.

Mitchie: Kalkma vakti 1D!

Bağırmamla hepsinin üzerime atlaması bir oldu. Gıdıklamaya başladılar. Gülmekten yere düşmüştüm. Sonra kahramanım geldi.

Niall: Açılın o kız benim !

Çocuklar Niall’ı görünce geri çekilip eğildiler. Aynı Kralı gören hizmetkarlar gibi. Beni kucağına aldı. Sonrada yürümeye başladı.

Niall: Fotoğraf mı çekileceğiz?

Mitchie: Evet…

Niall: O zaman gidelim.

Çocuklarda peşimizden geliyorlardı. Gülmekten dolan gözlerimi silip saçımı düzelttim. Niall beni çiçeklerle dolu olan yere götürdü. Beni yere indirip boynumdaki fotoğraf makinesini aldı. İlk olarak arkamızdan gelen çocukları çekti. Ben de makineden çıkan fotoğrafı alıp cebime koydum. Niall yanıma gelip belimden tutup kendine çekti. Sonrada tek eliyle fotoğrafımızı çekti. İki kere çekti ve iki fotoğrafta yere düştü. Yerdekileri alıp birini bana uzattı.

Niall: Biri sende kalacak biri de bende…

Göz kırptı. Gülümsedim. Sonra Liam’ın yanına gittim.

Mitchie: O zaman her fotoğraftan iki tane çekeceğiz… Şimdi çek bakalım sarışın!

Niall gözlerini devirip Liam ile beni çekti. Ardından Harry yanıma geldi. O her zamanki çapkın gülüşüyle baktıktan sonra Niall fotoğrafımızı çekti. Louis ve Zayn ilede çekildikten sonra toplu çekilmeye karar verdik. Makinem eski olmasına rağmen süreli fotoğraf çekebiliyordu. Makinemi bir dala sabitledikten sonra 10 saniyeye kurup düğmeye bastım. Koşup çocukların arasına girdim. 10 saniye sonra arka arkaya flaşlar patladı.

Koşup nasıl çıktığımızı baktım. Olağan üstü! Birini sevinçle cebime attım. Diğerini de çocuklara uzattım. Fotoğraf makinemi sabitlediğim yerden aldıktan sonra çocukları çekmeye başladım. Bana komik komik pozlar veriyorlardı. Gülmekten doğru dürüst fotoğraf çekemiyordum. Harry beni omuzlarından tutup ağaca yaslanmamı sağladı.

Harry: Şimdi arkanı dön ve 20’a kadar say!

Dönmeme yardım ettikten sonra koşarak uzaklaştı.

Harry: Saklanın çocuklar!!!

Güldüm. Çünkü Harry’nin kaç yaşında olduğunu çözememiştim. Sonra 20’a kadar saydım.

Louis’in Ağzından :

Harry’nin bağırmasının ardından saklanmak için bir yer aramaya başladım. Harry her zaman ki gibi Mitchie ile oyun oynamak için saklambacı seçmişti. Diğer kızlar üzerinde de bu onun eğlenceli tarafıydı. Mitchie’nin 14 dediğini duydum. Gözümün kestirdiği yere doğru koşmaya başladım. Ağaçların arasından geçip çalılıklı bir yere ulaştım. Burası ormandan uzak sessiz bir yerdi. Çalılıkların arkasına saklanabileceğim düşüncesiyle oraya ilerledim. Çalılıkların arkasında gizli bir yol vardı. O yolu hızlıca ilerledim. Ardından asfalt bir yola ulaştım. Burası bir yoldu. Araba yolu ve şehre gidiş yolu… Ormandan nasıl çıkılacağını ve eve nasıl gideceğimi öğrenmiştim artık…