Over Again [ Niall Horan & Liam Payne Fanfic ]

Bölüm 29 : Güven

Over Again - 29. Bölüm : Güven

(Hala Harry'nin Ağzından ; )

Harry: Ben sana ne demiştim? Mitchie'yi üzmeyeceksin demedim mi?!

Louis'in beni sarmasıyla Niall elimden kurtuldu. Yakasını düzelttilten sonra bayık bir şekilde konuşmaya başladı.

Niall: Üzgünüm Harry... Böyle olsun istemezdim...

Ardından birden yere düştü. Sızmıştı. Çünkü dünden beri içki içtiğini biliyordum. Neden olduğunu bir türlü söylememişti de. Zayn onu omzundan tutarak kaldırdı.

Harry: Çocuklar siz onu ortak eve götürün. Bende Mitchie'yi arayacağım.

Liam: Bende senle geliyorum Harry.

Kafamı sallayıp Louis ve Zayn ile vedalaştıktan sonra arabaya bindik.

Niall'ın Ağzından ;

Kendime geldiğimde evdeydim ve banyodaydım. Yanımdakilere baktım. Louis ve Zayn... Yüzüme tekrar suyu vuruklarında tamamen uyandım. Dizlerimin üzerinden ağaya kalktım.

Louis: Şimdi iyisin değil mi dostum?

Niall: İyiyim saolun çocuklar... Mitchie nerde?

Zayn: Harry ve Liam onu arıyor...

Louis: Şimdi sana gelelim... Sen neden içtin bu kadar? Mitchie için mi?

Kafamı eğip yere baktım. Bu konu hakkında konuşursam olay Lucy'e gider ve ağzımdan laf alırlardı. Tek çarem onlardan kurtulmaktı. Baylır numarası yapıp yere düştüm. Tabi düşmeden beni yakaladılar ve yatağıma taşıdılar.

Zayn: Hadi dostum gidelim artık. Niall dinlensin biraz yarın davet var.

Louis: Tamam hadi.

Planım işe yaramış ve gitmişlerdi. Ardından kafamı yastığa koyup uyudum. Uyandığımda saat daha 7'ydi. Diğer tarafa dönüp tekrar uyuyayım dedim ama korkudan yere düşüyordum. Diğer tarafda Lucy vardı. Bir dakika Lucy ne ara gelmişti? ve en önemli soru neden çıplaktı?! Ah hayır olamaz! Dün sarhoşken ne haltlar yedim ben?!

Mitchie'nin Ağzından ; (Bugün)

Anneme vardığımızda onunla hasret giderdikten sonra üvey teyzemi ona anlattım. Ardından dinlenmek istediğimi söyledim. Kendime sıcak bir kahve yaptıktan sonra kahvemi elime alıp koltuğa oturdum. Olanları düşünüyor, neyi kaçırdığımı anlamaya çalışıyordum. Cam kenarındaki tekli koltuktan dışarıdaki bulutlu ve sıkıcı olan havayı izliyordum. Hava soğuk olmadığı halde titriyordum. Kendimi avutmaya çalıştım. "Güçlü kal" . Ağlamıyordum enazından. Kendimi tutmaya alışmıştım. Tek problemim titrememdi sanırım. Ah evet bir de bayılmalarım. Tamam...Tamam... Her şeyi yavaş yavaş atlatmam gerekiyor değil mi? İyi şeyler düşündüm. Dün oldukça rahatlamıştım. Çünkü tüm içimde biriktirdiklerimi en iyi arkadaşıma anlatmıştım. Bu güzel bir duyguydu. Sonra annem ve abim yanımdaydı. Evet annem ve abim demişken arkama bakıp onları süzdüm. İkisininde endişeli bakışları üzerimdeydi. Tamam bu bakışlar pek güzel değildi.

Önüme dönüp plan yapmaya başladım. Birkaç seçeneğim vardı. 1.seçenek: Hayatım boyunca annemle yaşayacaktım. 2. seçenek: Amerika'ya, ormanıma dönüp ninem gibi yalnız yaşayacaktım. 3. seçenek: Beni seven herhangi bir adamla evlenip aile kuracaktım. Yüzümü ekşittim. Hiçbiri istediğim bir hayat değildi. Bu içimi ürpertmişti. Bir insanın geleceğe dair hiçbir planı olmaz mı? Amacı olmaz mı? Bu ürpettinin verdiği titremeyle tekrar arkama baktım. Harry oturmuş bana bakıyordu. Kaşlarımı çatarak konuştum.