Pursuit of Happiness - A Kara FanFiction

The truth behind the pain.

Ara: Magusap tayo..

**Bumaba si Ara sa kama niya at nagpunta sa terrace. Sinundan naman siya ni Kim**

Kim: Ano ba paguusapan natin??

Ara: Wala lang. Kamusta kayo ni Ciennang??

Kim: Ayos naman. Mahirap lang mag-adjust nung una kasi hindi kami sanay na malayo sa isa't isa pero, kaya naman. Bakit wafs?

Ara: Wala lang. Nangangamusta lang. Antok ka na ba?

Kim: Hindi na nga ako makatulog eh. Intayin ko na lang muna si Cienne magising tapos tsaka kami maguusap. Baka facetime na lang :)

Ara: Anong oras na ba dun??

Kim: 7AM na sa kanila. Around 8 or 9 siya magigising. Napuyat kasi nanuod ng game natin kanina :)

Ara: Going strong kayo 'no?

Kim: Oo naman. Syempre nahirapan talaga sa una, pero ngayon medyo nasasanay na din naman.

Ara: Tagal niyo din ah. Magffour years na pala kayo.

Kim: Oo nga eh. Kayo din sana ni Mika..

Ara: Ate Kim...

Kim: Ara, tapatin mo nga ako. Mahal mo pa ba si Mika?

(Hindi ka agad nakasagot si Ara)

Ara: Hindi ko alam kung ano na ba ang meaning ng pagmamahal ngayon. Hindi ko alam kung may nararamdaman pa ba akong pagmamahal..

Kim: Oh sige, eto na lang sagutin mo, naka-move on ka na ba talaga kay Mika at sa mga nangyare sa inyo??

Ara: Hindi ko alam Ate Kim. Alam mo yung huli kong memory naming dalawa, lasing na lasing ako tapos pagkagising ko wala na si Ye. Walang kahit ano. Tinatawagan ko siya, tinetext, tntry kong hanapin siya, pero wala eh. Iniwan niya ako. Ni isang text manlang, sulat or tawag. Wala eh. Biglang nawala.

Kim: Hindi mo ba naaalala kung anong pinagtalunan niyo nung gabing yun??

Ara: Hindi.. Masyado ata akong nakainom nun. Paggising ko wala na akong maalala. Paggising ko wala na din yung mga gamit niya, wala na siya.

Kim: Alalahanin mo Ara. Isipin mo maigi. Iisa lang naman yung madalas niyong pag-awayan diba? Ano ba yun? Sino ba yun?

Ara:..... Si Kat

Kim: Ngayon alalalahanin mo kung bakit lagi niyong pinagaawayan si Kat..

Ara: Wala na naman kasing ginagawa si Kat, Ate Kim. Nagsorry na nga siya nun diba? At napatawad na din ng buong pamilya.

Kim: Oo Vic. Pero hindi mo naman maaalis kay Mika yung takot. Yung mga dinanas niya. Lahit ng hirap, yung sakit at takot.

Ara: Pero bakit di niya sinabi sakin? Ano bang nangyare pagkatapos ng aksidente? Ate Kim, wala manlang isa sa inyo ang nagsabi sakin ng nangyare. Walang kahit ano. Puro kayo iwas. Alam kong may tinatago kayo pero inintay kong magsabi kayo. Wala, walang kahit ano.

....: I guess its time na ako na magsabi ng nangyare sayo.

(Napatingin sila at nakita nila si Perry sa likod nila na nakatayo)

Kim: Kuya Perry, anong ginagawa mo dito??

Perry: Mika called me. Sunduin ko daw siya.

Kim: Kaya pala nasa baba siya kanina.

Perry: Natakot siya na baka ngayon na nga yung araw na tanungin mo siya ng lahat ng nangyare. Kaya nagpasundo siya. I was gonna wake her up kaso nakita ko yung phone niya sa sala. That's why I went up and saw you guys.