Forgive me(Thomas Sangster)

Κεφαλαιο 7

Άνοιξα τα μάτια μου,και μου πήρε μερικά δευτερόλεπτα για να θυμηθώ τα χθεσινοβραδινά.Γύρισα το κεφάλι μου και τρόμαξα όταν είδα τον Τόμας δίπλα μου,που έβγαλα μια κραυγή,και κατευθείαν έκλεισα το στόμα μου με τα χέρια μου.Ευτυχώς συνέχισε να κοιμάται.Πήρα μια μυρωδιά απο το άρωμα του και σηκώθηκα.Πήγα στο σαλόνι,και με ξαφνιάστηκα με αυτό που είδα.Στον καναπέ,μπορούσα να διακρίνω μια φιγούρα,αλλα δεν μπορούσα να καταλάβω ποιός ειναι και έτσι βλεφάρισα αρκέτες φορές μέχρι να διώξω την θολούρα απο τα μάτια μου απο τον ύπνο.Μόλις κατάλαβα ποιός ήταν,άρχιζα να τσιρίζω,και η κοπέλα σηκώθηκε κατευθείαν απο τον καναπέ με ένα μοχθηρό και δόλιο χαμόγελο απο το πρόσωπο της και γρήγορα ήρθε στο μέρος μου έχοντας τα χέρια της πίσω απο την πλάτη της.Έκανα λίγα βήματα πίσω και άρχιζα να φωνάζω τον Τόμας όταν το κορίτσι έφερε τα χέρια της μπροστά,αποκαλύπτοντας ενα μαχαίρι,με το οπόιο με γρήγορες και συνοπτικές κινήσεις κατάφερε να το καρφώσει στο στομάχι μου.Έβγαλα μια πνιχτή κραυγή απελπισίας και έπεσα κάτω,σφαδάζοντας απο τον πόνο.Τα μάτια μου έτσουζαν απο τα δάκρυα και όλα γύριζαν.Πρίν έρθει το σκοτάδι,ένιωσα δυο δυνατά χέρια να τυλίγονται γύρω μου,το ένα γύρω απο την μέση μου,και το άλλο να με πιάνει κάτω απο τα γονατά μου,σηκώνοντας με απο το κρύο έδαφος,και δίνοντας μου την ξεκάθαρη ιδέα οτι κάποιος με κουβαλούσε.Οτι ο Τόμας με κουβαλούσε.

__________________

Ένας ενιαίος και πλήρως εκνευριστικος ήχος με έκανε να ξυπνήσω.Ένιωσα έναν οξύ πόνο στο στομάχι μου και στο κεφάλι μου,και έκανα έναν μορφασμό.Εξερευνώντας με τα μάτια για μερικά λεπτά,κατάλαβα οτι βρισκόμουν στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου,με τον Τόμας να κοιμάται δίπλα μου,το σώμα του καθισμένο σε μια καρέκλα,και το κεφάλι του ακουμπησμένο στο κρεβάτι οπού ήμουν εγώ.Χάιδεψα λίγο τα μαλλιά του,δάκρυα έκαναν την εμφανισή τους αλλά τα σκουπισα αμεσως με το πίσω μέρος της παλάμης μου.Εικόνες πέρασαν για δευτερόλεπτα στο μυαλό μου,απο τα γεγονότα που είχαν προηγηθεί,και ανατρίχιασα μόνο και μόνο στην σκέψη τους.Ήταν νύχτα εξω,και αναρωτήθηκα πόσες ώρες ή μερες να ήμουν σε αυτόν τον τόσο βαθύ ύπνο.Οι σκέψεις μου διακόπηκαν απο έναν βαρύ βήχα που βγήκε απο μέσα μου,τόσο βαρύ που απόρησα πως βγήκε απο μέσα μου αυτό το πράγμα.Τα μάτια του Τόμας άνοιξαν διάπλατα,και σήκωσε αμέσως το κεφάλι του απο το κρεβάτι.Πήρε ένα ποτήρι με νερό απο το τραπεζάκι,έβαλε ένα καλαμάκι και σήκωσε ελαφρά το κεφάλι μου δίνοντας μου παράλληλα να πιω νερό.Ενιωσα τόσο άσχημα και τόσο άχρηστη που ήμουν ανίκανη να κάνω οτιδήποτε.Ήπια δυο-τρείς μικρές γουλιές,και αφού ξαναέβηξα λίγο ακόμα,ηρέμησα.
'Τόμας' ήταν το μόνο που κατάφερα να πώ,και η φωνή μου ακούστηκε με κακάρισμα.
Ένα τεράστιο χαμόγελο έκανε την εμφάνιση του στο πρόσωπο του,και με αγκάλιασε τόσο σφιχτά,τόσο προστατευτικά,λες και η ζωές μας εξαρτόταν απο αυτό.Δάκρυα έκαναν ξανά την εμφανισή τους,και δεν μπόρεσα να τα συγκρατήσω.
'Είσαι εντάξει,ολα θα πάνε καλά' είπε ο Τόμας,μόνο που τώρα έκλαιγε και ο ίδιος.
Φώναξα λίγο επειδή πόνεσα,σχεδον ψυθιριστα,αλλα αρκετά δυνατά για να ακούσει ο Τόμας.Με άφησε κατευθείαν και απολογήθηκε.
'Τι έγινε;' τον ρώτησα σιγανά.
'Η Ιζαμπελα'κατάφερε μόνο να πεί,και ήταν το μόνο που χρειαζόμουν να ακούσω.Ήμουν σίγουρη οτι θα ερχόταν,μετά απο το συμβάν στο μαγαζί.Απλα δεν ήξερα τις προθέσεις της.
Έγνεψα και ο Τόμας συνέχισε:
'Είσαι μόνο λίγες ώρες εδώ.Οι γιατροί είπαν οτι μολύνθηκε κάποιο όργανο του στομάχου και οτι η πληγή είναι αρκετά βαθιά,για αυτό θα κάνει μέρες να επουλωθεί.Όχι απότομες κινήσεις,όχι κούραση,αρκετό ύπνο και θα είσαι μια χαρά'
'Σ'αγαπαω'του είπα και τον φίλησα.

Μετά απο δυο ημέρες βγήκα.Όταν φτάσαμε στο σπίτι,μπήκα κατευθείαν για μπάνιο.Άφησα το νερό να να γίνει ζεστό,οχι πολύ όμως γιατί θα έκανε κακό στα ράμματα.Έβγαλα όλα μου τα ρούχα και κοιτάχτηκα για λίγο στον καθρέφτη.Μια γάζα κάλυπτε το περισσοτέρο μέρος της κοιλιάς μου και έκανε κύκλους γύρω απο την μέση μου και ξανά στην κοιλια μου.Βγάζοντας την γάζα αποκαλύφθηκαν ράμματα,πολλά ράμματα που σχημάτιζαν μια ευθεία γραμμη στο στομάχι μου,εκεί που ήταν η πληγή.Κόκκαλα έκαναν την εμφάνιση του σε σημεία που δεν υπήρχαν παλιά,και θα μπορούσα να θεωρηθώ άρρωστη,σχεδόν ανορεξικιά.Πλέον είχα γίνει άλλως άνθρωπος,δεν με αναγνώριζα.Το θέαμα ήταν απαίσιο και έτσι μπήκα κατευθείαν για μπάνιο.Το νερό ήταν ανακουφιστικό,ένα βάρος έφυγε ξαφνικά απο πάνω μου.
Όταν τέλειωσα και στέγνωσα τα μαλλια μου όσο πιο καλά μπορούσα με μια πετσέτα,φόρεσα τα ρούχα που μου έδωσε ο Τόμας.Δεν είχα μαζί μου ρούχα,αφου δεν έμενα εκεί,και όλα τα ρούχα μου ήταν στο διαμέρισμα μου.Έβαλα ένα γκρι μποξεράκι του,το οποίο μου ήταν λίγο μεγάλο στην μέση λόγω οτι ήταν αντρικό και οτι ήμουν υπρεβολικα αδύνατη πλέον,και μιά κοντομάνικη μάυρη μπλούζα,που μου ήταν σαν φόρεμα.Παρόλα αυτά,βγήκα έξω και πήγα στο σαλόνι,οπού βρισκόταν ο Τόμας.Καθόταν στον καναπέ και έβλεπε κάτι στην τηλεόραση.Τα μαλλιά του ήταν υγρά,οπότε υπέθεσα οτί είχε κάνει και αυτός μπάνιο.Φαινόταν ταλαιπωρημένος,κουρασμένος και μάλλον έτσι ήταν,και ένιωσα πολύ ασχημα επειδή εγω έφταιγα που ήταν σε αυτή την κατάσταση.
Μόλις με είδε χαμογέλασε αχνά,και άνοιξε τα χέρια του.Πήγα κοντά του και τον άφησα να τυλίξει τα χέρια του γύρω μου καθώς καθόμουνα.
'Πως είσαι μισή μερίδα;' με ρώτησε και χαμογέλασα στο σχόλιο του.
'Εντάξει,υποθέτω' του είπα και συνέχισα:
'Συγνώμη που σε αναστάτωσα' είπα και σήκωσα το κεφάλι μου απο το στήθος του για να τον αντικρίσω.
'Εγώ συγνώμη που δεν ήμουν εκεί όταν με χρειάστηκες'μου ειπε και με φίλησε.Ποτε δεν θα μπορούσε να δεχτώ να μου πεί αυτός συγνώμη για κάτι που δεν έφταιξε.Ήταν ολο το φταίξιμο δικό μου.Παρόλα αυτα,ανταποκρίθηκα στο φιλί.Με έπιασε απο την μέση ελαφρά και με τοποθέτησε πάνω στα πόδια του.Δεν ξέρω για πόση ώρα φιλιόμασταν,ξέρω όμως οτι μου άρεσε,και οτί θα έδινα τα πάντα για να ξαναπερνούσα αυτή τη στιγμή μαζι του.Τα πάντα για πάντα.

Γεια σας αγαπες.Ξερω οτι ισως να ηταν λιγο εως πολυ βαρετο αυτο το κεφαλαιο,αλλα θα επανορθωσω.Σχολιαστε την γνωμη σας παρακαλω.Το τραγουδι το εβαλα απλα επειδη το ακουγα την ωρα που εγραφα το κεφαλαιο και το λατρευω.Φιλακια πολλα😊💗💘
-Νικη