Forgive me(Thomas Sangster)

Κεφάλαιο 10

Το είχα κάνει στο παρελθόν αλλά είχε χρόνια,και αυτο επειδή είχαν πεθάνει οι γονείς μου.Απο τότε,το έκανα συνέχεια,κυρίως στα χέρια μου.Ήταν ο μόνος τρόπος για να διώξω τον πόνο που κυριαρχούσε μέσα μου.Δεν ήμουν ποτέ χαρούμενη,για να πω την αλήθεια,δεν θυμάμαι την τελευταία φορά που ήμουν πραγματικά χαρούμενη.Οταν γνώρισα τον Τόμας,μου απάλυνε τον πόνο αλλά για λίγο.Τώρα ήμουν εγώ που έφταιγα,δεν μπορούσα να τα αντέξω όλα αυτά μαζί.
Πήγα στο μπάνιο και κλείδωσα την πόρτα.Ο Τόμας ήταν έξω για μια δουλειά,οπότε ήταν η τέλεια στιγμή.Έβγαλα απο την πίσω τσέπη του τζιν μου μια χαρτοπετσέτα,και ξεδιπλώνοντας την,αποκαλύφθηκε το μικρό μυτερό κομμάτι μετάλλου μου,το οποίο δεν ήταν τίποτε άλλο απο ένα ξυραφάκι της ξύστρας μου,και συνήθιζε να είναι ο καλύτερος μου φίλος.
Ανέβασα τα μανίκια μου.Υπήρχαν ακόμα σημάδια απο προηγούμενα κοψίματα,όμως δεν ήταν τόσο εμφανή.Με γρήγορες κινήσεις πέρασα με δύναμη το ξυραφάκι στην μέσα μεριά του χεριού μου,δημιουργόντας μικρές γραμμές που σιγά σιγά καλύπτονταν με αίμα.Ο πόνος διαπέρασε όλο μου το σώμα,αλλά την ίδια στιγμή,μια ευχαρίστηση κάλυψε όλο μου το πρόσωπο.Αφού κόπηκα μερικές ακόμα φορές,έβαλα το ξυράφι στην χαρτοπετσέτα και πίσω στην τσέπη μου και άνοιξα την βρύση για να ξεπλύνω το αίμα.Ξαφνικά άκουσα κλειδιά.Ο Τόμας ήταν εδώ.
'Γαμώτο' ψυθύρισα και έκανα πιο γρήγορα.Κατέβασα το μανίκι μου,και ξεκλείδωσα την πόρτα.
'Καλημέρα' μου είπε και χαμογέλασε.
'Καλημέρα' του είπα και πήγα πιο κοντά του.
Έβαλα τα χέρια μου γύρω απο τον λαιμό του και αυτός έβαλε τα δικά του γυρω μου.Φίλησε το μετωπό μου και ξεκούρασα το κεφάλι μου στο στήθος του.
Γύρισα το κεφάλι μου και είδα εναν σάκο πάνω στο τραπέζι.
'Τι είναι αυτό;' τον ρώτησα και απομακρύνθηκα.
'Πήρα τα κλειδιά του σπιτιού σου σήμερα και πήγα να πάρω τα ρούχα σου' μου είπε και έκανε εναν μορφασμό.
'Πειράζει;' με ρώτησε και εγνεψα το κεφάλι μου αρνητικά.
'Οχι οχι,ευχαριστώ' του είπα και κατέβασα τα μανίκια μου.
Τα μάτια του ακολούθησαν τις κινήσεις μου,και μετά κατευθήνθηκαν στα μάτια μου.Σήκωσε επιδοκιμαστικά το ενα του φρύδι.
'Είσαι εντάξει;' με ρώτησε και κοίταξε τα χέρια μου.
'Ναι μια χαρά,μην ανυσηχεις για εμένα' του είπα.
'Αυτό δεν γίνεται' είπε και με τράβηξε για ενα φιλί.Ανταποκρίθηκα αμέσως,και χωρίς να χάσει χρόνο,με οδήγησε στο υπνοδωμάτιο,και μετά ακολούθησε αυτό που περίμενα.

Έβαλα ένα μαύρο τζιν με δυο σκισίματα στα γόνατα,και μια ριγέ μπλούζα,που άφηνε ακάλυπτο ενα μέρος της κοιλιάς μου,αλλά οχι αρκετό ωστέ να φαίνονται τα ράμματα.Ίσιωσα βιαστικά το μαλλί μου και έκανα ενα ελαφρύ βάψιμο(λόγω της περίστασης).φόρεσα τις μπεζ γόβες μου και πήγα στο σαλόνι.Θα πηγαίναμε στο πάρτυ ενός φίλου του,Ντύλαν τον έλεγαν νομίζω.
'Ουάου' άκουσα την φωνή του Τόμας απο πίσω μου και γύρισα απότομα.Φορούσε ενα ρόζ πουκάμισο με μωβ ριγες,και ενα μάυρο τζιν.
Γέλασα και του έφτιαξα μια τούφα απο το μαλλί του που πετούσε.
'Πάμε;' του είπα και άνοιξα την πόρτα.

Το σπίτι οπου γινόταν το παρτυ δεν ήταν μακρυά,οπότε πήγαμε με τα πόδια.Ήταν η πρώτη φορα που θα περπατούσα με γόβες μετά απο το "ατύχημα" με την Ιζαμπέλα,και δεν ένιωθα και πολύ σίγουρη πόσο θα άντεχα,παρόλα αυτά,δεν είπα τίποτα,απλά τύλιξα το χέρι μου γύρω απο την μέση του Τόμας για στήριξη.Έκανε το ίδιο,λες και κατάλαβε τον λόγο που το έκανα εγώ.
Όπως το περίμενα,το σπίτι του ήταν τεράστιο,με εναν κήπο απο έξω,με κόσμο να μπαίνει και να βγαίνει απο το σπίτι.Η μουσική ακουγόταν απο μέτρα μακρυά,και μέσα στο σπίτι,η μυρωδιά του ποτού και του τσιγάρου ήταν υπρβολικά έντονη.Ο Τόμας χερέτισε μερικά άτομα,και ανεβήκαμε τις σκάλες για τον πάνω όροφο.Φαινόταν οτι ήξερε ακριβώς που να πάει,μάλον ήταν καλοί φίλοι με τον Ντύλαν.Μπήκαμε σε ένα δωμάτιο με γκρί τοίχους,με ελάχιστο κόσμο,3-4 άτομα.
'Αδερφέ μου,τι λέει;' άκουσα κάποιον να λέει και κατευθήνθηκε προς το μέρος μας.Είχε καστανά μαλλιά,έπεφταν ανακατώμενα στο προσωπό του,και τα μάτια του ηταν σκούρα καφέ.Μύριζε αλκοόλ,και πρέπει να ήταν ο ιδιοκτήτης του σπιτιού και του πάρτυ.
'Ντύλαν,τι κάνεις ρε;' είπε ο Τόμας και τον πλησίασε.Έδωσαν τα χέρια και ο Τόμας γέλασε.
'Καλά ρε.Δεν μου λες,ποιά είναι αυτή η γκομενίτσα πίσω σου;' είπε ψυθυριστά,αλλά αρκετά δυνατά ωστέ να τον ακούσω καο εγώ,και με πλησίασε.
'Αυτή η "γκομενίτσα" είναι πιασμένη.Νίκη ο Ντύλαν,Ντύλαν η Νίκη' είπε ο Τόμας και ήρθε και αυτός στο μέρος μας.
Δώσαμε τα χέρια και αφού μιλήσανε λίγο,χεραιτηθήκαμε και κατεβήκαμε πάλι κάτω.
'Ωραίους φίλους έχεις' αστειέυτηκα.
Γέλασε και ξαφνικά το βλέμμα του καρφώθηκε κάπου έξω,και για ώρα κοιτούσε εκεί,χωρίς να κουνιέται,τρόμος είχε αρχίσει να κυριέψει το προσωπό του.
'Τόμας;' του είπα και γύρισε να με κοιτάξει.
'Θα πάω λίγο έξω,αλλά θέλω εσύ να κάτσεις εδώ,εντάξει;' μου είπε και χωρίς να περιμένει απάντηση έφυγε.
Περίμενα όπως μου είπε,για τουλάχιστον ενα τέταρτο.Ξάφνικα άκουσα φωνές,και κόσμος μαζέυτηκε σε ενα συγεκριμένο μέρος στον κήπο.
Πλήσιασα στο πλήθος για να δω τι συμβαίνει,και ανυσηχία απλώθηκε σιγά σιγά μέσα μου.Προσπάθησα να σπρώξω τον κόσμο για να δω τι συμβαίνει.Κατάφερα να φτάσω μπροστά,και τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα απο το θέαμα που αντίκρισα.Το αγόρι με τα καστανόξανθα μαλλιά και τα μελί του μάτια.Το αγόρι με το μεθυστικό του άρωμα και το θανατηφόρο βλέμμα του.Το αγόρι μου,το αγόρι που είχα ερωτευτεί,πεσμένο άκαμπτα στο γρασίδι,αίματα κάλυπταν το προσωπό του και τα ρούχα του.Τα δάκρυα έπεφταν βροχή απο το πρόσωπο μου πλέον,και φωναζα για να ανοίξει τα μάτια του,όμως τα μάτια του έμεναν κλειστά.Το ασθενοφόρο έφτασε λίγα λεπτά αργότερα,και μπήκα μαζί του στο ασθενοφόρο.Του χάιδευα τα μαλλιά,και του ψυθύριζα οτι ολα θα πάνε καλά,ξέροντας οτι δεν με άκουγε.

Γεια σας γεια σας αγαπες😻Κοντευουμε να φτασουμε 1000 views,ειμαι τοσο περηφανη.Τι σκατα εγινε με αυτο το κεφαλαιο;😂Πως εγινε αυτο ολο στο τελος;Ελπιζω να σας αρεσε,σχολιαστε παρακαλω💟Φιλια πολλα

-Νικη💝