Ξύπνησα πολυ πρωί,γύρω στις 7:30.Σηκώθηκα απο το κρεβάτι,και έκανα μια γρήγορη σκέψη στο χθεσινοβραδινό συμβάν.Ήθελα πολύ να δω σε τι κατάσταση ήμουν.Πήγα στο μπάνιο και ετοιμάστηκα για τα χειρότερα.Κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη.Τα μακριά καστανόξανυα μαλλιά μου πετούσαν απο εδω και απο εκει,τα γαλάζια μάτια μου ηταν κόκκινα,και το σώμα μου ήταν γεματο γραντζουνιές,που πλέον είχαν γίνει μελανιές.
Έπλυνα λίγο το προσωπό μου,και άνοιξα την πόρτα του μπάνιου.Είδα τον Τόμας στο σαλόνι που κοιμόταν στον καναπέ.Αυτός ο άνθρωπος μου είχε σώσει την ζωή.Δεν ξέρω γιατί,αλλά κάθε φορά που τον έβλεπα,το στομάχι μου πονούσε,και ενα χαμόγελα σχηματιζόταν στο προσωπό μου.Κάθισα στον καναπέ απέναντι,και απλά τον κοιτούσα.Ήταν τόσο όμορφος.Ξαφνικά άνοιξε τα μάτια του,και με κοίταξε απο πάνω μέχρι κάτω.
'Καλημέρα'του είπα χαμογελώντας.
'Καλημέρα όμορφη.Είσαι εντάξει;'με ρώτησε και σηκώθηκε.
'Καλύτερα,ευχαριστώ.Θέλεις να σου ετοιμάσω πρωινό;'τον ρώτησα με την σειρά μου.
'Άφησε τα όλα πάνω μου,εσυ απλά χαλάρωσε.Και το μεσημέρι,θα πάμε μια βόλτα'μου είπε και χαμογέλασε πονηρά.
'Νομίζω αρκετά σου εχω φορτωθεί.Αν μπορείς απλά μπορείς να με πας σπίτι μου'του είπα ελπίζοντας να πει εντάξει.'Οχι οτι δεν ήθελα να περάσω κ'άλλες ώρες μαζί του,απλά δεν ήθελα να του γίνω περισσότερο βάρος.
'Αποκλείεται'μου είπε κοφτά'Δεν θα σε αφήσω μόνη σου.Θα πάμε σπίτι σου αλλά μετά βόλτα'συνέχισε,καθώς έβαζε καφέ σε δυο κούπες.
'Εντάξει λοιπόν'του είπα ενθουσιασμένη.
Μετά απο λίγη ώρα ξεκινήσαμε για το σπίτι μου.΄Ηταν 20 λεπτά δρόμος,και μπορώ να πω,οτι ο Τόμας έκανε περίπου μισή ώρα για να φτάσουμε.Σταμάτησε μπροστά απο το σπίτι μου,και μου άνοιξε την πόρτα
'Με την υσηχία σου,θα σε περιμένω εδω'μου είπε και μπήκε ξανά στο αυτοκίνητο.
Ανέβηκα γρήγορα τις σκάλες και μπήκα στο διαμέρισμα μου.Έκανα ενα γρήγορο μπάνιο,και έβαλα ενα ψηλόμεσο τζιν,και μια άσπρη μπλούζα.Έβαλα τα μαύρα Dr.Martens μου,και άπλωσα λίγη μάσκαρα και αρκετό make up στο πρόσωπο μου.Φόρεσα το μπουφάν μου,έβαλα μέσα στην τσάντα τα κλειδιά,το κινητό και το πορτοφόλι μου,και κατέβηκα γρήγορα κάτω.Ο Τόμας μιλούσε στο τηλέφωνο,και φαινόταν αναστατωμένος.Μόλις με είδα,το έκλεισε γρήγορα.
''Ολα καλά;'τον ρώτησα καθώς έμπαινα στο αμάξι του.
'Μια χαρά'μου είπε και χαμογέλασε αχνά.'Πάμε;'συνέχισε ενω έβαλε μπρος το αυτοκίνητο.
'Πάμε'του είπα και χαμογέλασα.
Χευυ παιδιαα♥♥Ευχαριστω για την υποστηριξη,επομενο κεφαλαιο την Τριτη♥Φιλακια πολλα
-Νικη♥
![](https://img.wattpad.com/cover/54527776-288-k868255.jpg)
ESTÁS LEYENDO
Forgive me(Thomas Sangster)
Novela Juvenil'Θα έδινα τα πάντα για να περνούσα ξανά αυτή τη στιγμή μαζί του.Τα πάντα.' @2015-2016 Don't Copy. _Panphobia