The Perfect Day. (A Justin Bieber Fanfic)

Deel 38.

Deel 38.

___________

Heej, sorry dat het zo lang heeft geduurd vooraleer ik een ander deeltje kon posten maar ik was met ‘HeartBreaker’ bezig, zeker een aanrader. Zodus heb ik voor jullie een extra lang deeltje gemaakt :) Veel lees Plezier!!!

________________________

[Voordien]

Ik ga ontbijt halen. Koffiekoeken en sandwishes enzoverder.

Ik ga naar de bakker en ook ineens naar de Apotheek. Ik ga nog naar de Delhaize en haal het nodigste.

Als ik terug kom met zakken in mijn handen stap ik rustig verder.

Ik zie 2 auto’s voorbij racen. Wat een streken zeg, Wie doet er nu zoiets om stoer te kunnen doen, ik snap het niet hoor, gelukkig doet mijn Justin zoiets niet. [Denk ik bij mezelf]

Er komt een zwarte camionet mijn richting uit. Ze willen me vast bang maken.

Er komen 3 mannen naar buiten.

1ste man: “Heej, waar is de …. Straat?”

2de man: “Weet jij die soms zijn?”

3de man: we zijn de weg kwijt.”

“Neen sorry ik kan jullie niet helpen jongens.” Zeg ik.

Dat was niet het antwoord dat ze wouden. Voor ik kon verder stappen namen ze mijn armen vast en trokken me in de auto.

“Heej! Stop hiermee! Laat me met rust!” Roep ik.

Ze luisteren niet en sleuren mij met de boodschappen en al de auto in.

Na 20 minuten te rijden komen we in een huisje in de bossen aan.

Waarom toch altijd in een bos man? Denk ik bij mezelf.

Ik herinner mezelf er aan dat ik mijn gsm nog heb. Ik moet en zal Justin smsen.

De enige manier zodat ze er niet achter komen dat ik een gsm bij me heb is om mijn gsm…

__________________________________

De enige manier zodat ze er niet achter komen dat ik een gsm bij me heb is om mijn gsm in mijn vagina te stoppen. Ik kan er niet aandoen, het moet wel!

Ik beslis nadat ze me in een kelder hebben geduwd om mijn gsm op te bergen. Na 10 minuutjes is het me gelukt.

Yes! [Denk ik bij mezelf.]

Ik kijk op mijn horloge en ik zie dat het al middag is.

Zou Justin al bezorgd zijn? Zou hij al op zoek zijn? Die vragen blijven door me heen ratelen. Mijn boodschappen hebben die mannen natuurlijk meegenomen, dat was te denken.

[3 uur later ongeveer.]

De deur zwaait open en er komt een man op me af.

Als ik wist dat dit zo lang ging duren had ik wel Justin ge-sms’t.

De man komt naar me toe en heft mijn kin op.

“Wat willen jullie van me?!” Roep ik boos.

Hij geeft me een klap in mijn gezicht.

Ik krijg tranen in mijn ogen en roep nog een keer.

“Geef antwoord! Ik zal er achter komen, kost wat kost!”

De man lachte gemeen en liep de deur uit.

Ik kon het niet laten en ging hem achterna. Ik kroop door zijn benen en liep naar de voordeur terwijl hij de deur op slot deed.

Ik liep alsof mijn leven ervan af hing door het bos. Nu ja, mijn leven hing er vanaf, wat als die mensen andere dingen wouden doen. Bij die gedachte stopte ik met rennen en zocht naar een pad.

Natuurlijk nergens te bespeuren. Ik besluit verder te lopen en haal mijn flesje water boven die ik had meegepikt terwijl ik door de keuken naar de voordeur liep.

Na zeker een half uur verder gelopen te hebben stop ik weer en drink van mijn flesje, mijn ogen zijn al zoekend door het bos. Het begint al donker te worden. Ik moet verderlopen want ik mag niet lopen in de donker, dan gebeuren er vreselijke dingen. Ik loop verder en verder, eindelijk kom ik een pad tegen, Het lijkt wel eindeloos. Ik kijk op mijn horloge en ik zie dat het al half 10 uur ’s Avonds is, ik moet opzoek gaan naar een slaapplek, ze mogen me niet vinden. Ik heb er na lang zoeken 1 gevonden en leg wat camoufleer bladeren op me, ik sms Justin nog snel dat ik ontvoerd ben en val inslaap… Ik schrik wakker van een vreemd geluid dat steeds dichter en dichter komt….

_________________________

 5 vote's voor het volgende deel. =)