The Perfect Day. (A Justin Bieber Fanfic)

Deel 49.

Deel 49.

°°°°°°°°°°

Heej mensen, sorry dat ik zo weinig upload maar ik heb amper tijd, met school enzo, je weet zelf wel, maar ik heb al mijn verhalen op pauze gezet en ga nu alleen met dit verder eerst, Ook heb ik a gemerkt dat in mijn vorig deeltje heel de tijd de naam ‘Sky’ aan het kind heb gegeven en niet ‘Sophia’ Zodus, het kindje noemt Sophia, Justin is de papa en de mama is Sky! ;p xxx

Veel leesplezier en vote & Comment aub! ;p xxx

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Ik ga terug naar onze tafel.

Maar als ik terug kom zie ik justin weer nergens. Ik stap dichterbij en krijg tranen in mijn ogen. “Hoe…” En de tranen stromen over mijn wangen.

 De tranen blijven maar stromen en stromen, ik ga naar de tafel, ik neem Sophia in mijn armen en ik neem mijn handtas, ik sluit de deur en geef een boze blik aan Justin. Ik stap naar buiten en geef Sophia een handje en samen stappen we naar het park, waar we daar ergens nog iets gaan drinken en dan naar huis gaan.

Ik neem Sophia op als we naar binnen gaan en ik zet me aan een tafel, al de mensen bekijken mij heel raar, natuurlijk Sky! Je bent de verloofde van DE Justin Bieber! Al de mensen halen hun gsm boven en beginnen foto’s te nemen en me

zelfs te filmen.

 Na een tijdje heb ik er wel genoeg van.

“Kunnen jullie alstublieft stoppen? Het is ongemakkelijk en anders bel ik de Politie.” Zeg ik luid en duidelijk.

Maar na 5 minuten willen ze nog steeds niet luisteren.

Ik stap dan maar naar huis en met Sophia in mijn armen die nu ook nog eens begint te wenen.

Voor de deur laat ik Sophia binnen en zet me op de trapjes. Ik zak in elkaar en de tranen stromen over mijn wangen.

Ik begin steeds harder en harder te huilen, waarom moet dit altijd mij overkomen?

Ik ga naar de badkamer waar ik mijn make – up spiegel breek.

Misschien wel 7 jaar ongeluk maar ik kan toch nooit geluk hebben.

Ik neem een scherf en haal die een paar keer over mijn arm. Ik blijf huilen maar het helpt niet. Ik zit nog steeds in de put.

 Waarom ik, waarom ik , kan ik nooit eens geluk hebben in het leven, hé God! Gun het mij dan toch! En terwijl ik dat zeg haal ik de scherf nog zo’n 14 keer over mijn arm. Het bloed stroomt letterlijk van me arm af naar beneden. Ik loop naar beneden en ga weer op de trapjes zitten, ik neem een zakdoek en dep het bloed wat weg.

 Terwijl ik het bloed wat weg dep stromen de tranen over mijn wangen. Ik Leg de zakdoek op mijn arm en buig mijn hoofd in mijn benen.

 Ik hoor een hijgende Justin aanrennen. Ik hef mijn hoofd op zodat ik hem zie.

“Waar was je?!” Riep hij. ‘Jij had het te druk met meisjes in te slikken en met je hand in hun broek te zitten!” Riep ik hem toe. We schreeuwden tegen elkaar, zodat de buurt zowat kon meeluisteren en zo begon de ruzie…

Vote & Comment aub, het help veel! xxx Yentel xxx