The Perfect Day. (A Justin Bieber Fanfic)

Deel 54.

Enkele jaren later....

"Sophia, kom je naar beneden? zo meteen ben je te laat op school..!" Riep m'n moeder onderaan de trap. Ik ben zo lui geworden, het enige wat me boeit is 1. geen school, maar Jongens, alleen maar jongens. Maar ja, pap (Justin) heeft dat niet zo graag, hij wilt niet dat zijn kleine meisje nu al gevaar loopt. 

Ik neem mijn tas van de grond en doe m'n kleren aan van gisteren, het boeit me niet, ik was alleen m'n gezicht en tanden, make-up daar heb ik geen zin in dus dat laat ik zo.

Ik stap de trap net naar beneden als mijn moeder naar me toe kwam. "Eindelijk hier ben je!" "Hoh, mam, doe nou eens rustig, ik mag max 15 minuten te laat komen." "Ja maar dat wil niet zeggen dat je daar een gewoonte moet van maken." Ik rolde met men ogen en nam een Sandwish die m'n moeder had gemaakt. "Vanavond ben je voor 17 uur thuis!" Riep ze me nog na. Ik nam m'n autosleutels en ging ervandoor.

Op school...

"Heey, Sophia, je bent op tijd, hoe kan dat?" Riep een vriendin. Ik liep gewoon door en ging naar men kluisje. Dat ze me vandaag maar laten doen. oh, daar komt Jacob (uitgesproken op z'n Engels) aan. Een jongen die zo mooi is, zo lekker, ik krijg het er nu al warm van. 

Ik doe men kluisje open en neem mijn boeken die ik nodig heb en doe het weer dicht.

"Heey Sophia, alles goed? Zei Jacob. "Djeezes Jacob, ik schrok me dood!" Zei ik en gaf hem een boks op zijn schouder. "Niet men bedoeling." Zei hij. ik keek hem op een 'oh werkelijk' manier aan en hij gaf toe. "Oké, misschien wel, maar ik wou je wat vragen." "Oke, vraag maar." "Heb je vanavond iets te doen?" "Neen, nou eigenlijk moet ik om 17 uur thuis zijn.." "Oh, spijtig :(" Zei hij. 

De bel ging en ik stapte naar de les, Jacob liep achter me, hij zat bij me in de klas. Ik ging zoals gewoonlijk vanachter zitten rechts en Jacob deed net hetzelfde maar dan vanachter in het midden, kun je het je voorstellen? Oke goed, hij nam net zoals mij zijn boeken en legde ze op tafel. Ik nam m'n pennenzak, deed hem open en stak men iPhone er in. De typische truc die ik toepaste tijdens de lessen om te kunnen sms'en. 

Ik verzond een berichtje. Ik keek naar Jacobs gezicht en hij duwde het aangekregen berichtje open op z'n telefoon. 'Hey jac, ik heb net een sms gekregen van men ouders, ik moet om 17 uur thuis zijn, hun dan facetime, zodat ze weten dat ik echt thuis ben, ze gaan vanavond eten met vrienden, en dat kan dus behoorlijk lang duren. Dus als je wil kan je mee naar m'n thuis vanavond? x Soph.'

Ik zag hem lachen en dan naar de leraar kijken. Hij ging het smsje beantwoorden. Even later voelde ik mijn bank trillen, de leraar keek op en ik ging door met schrijven en maakte geen oogcontact. Pas als hij terug begon met zijn oersaaie uitleg keek ik op en deed mijn pennenzak open. Jacob moest lachen, nou ik hoorde het niet maar ik zag het vanuit mijn ooghoek. 

Als ik het smsje opende en las kreeg ik een nieuw binnen, ik besloot maar eerst op mijn eerst binnengekregen smsje te antwoorden. 'Hey Soph, klinkt goed, ik ga na school niet meteen mee, heb geen zin in mensen hun geroddel snap je? Ik ga even langs m'n thuis en dan kom ik naar je, je stuurt maar een bericht als ik kan komen, x Jac.' Nou zo noemde ik hem af en toe wel eens.

 Ik antwoordde dat het goed was en opende toen m'n andere smsje. 'Jij kan goed stiekem smse'n, je bent echt pro. x Jac.' Ik moest lachen en antwoorde: 'Ik altijd :D x Soph.' Ik drukte op verzenden en hoorde de bel gaan. Nog een les en dan eindelijk even pauze.

16:20 uur. School is uit.

Eindelijk, ik ben gered! Ik nam men autosleutels uit men tas, dumpte men boeken in men lokker en kwam bij de schoolpoort Jacob tegen. "Hey, Jacob, zal ik je anders een lift geven ?" Zei ik. "Oh, graag." We liepen naar m'n auto en we stapten in. "Dan moet je niet op die rotte bus zitten." Zei ik al lachend. "Dankje, Ik had m'n auto thuisgelaten, en deze ochtend de bus genomen, zo moest ik niet in de file staan.

"Ik ken het, haha." Zei ik, en draaide de muziek wat luider. 

Nou, hier zijn we, ik zie je straks, geraak je tot bij me? " Vroeg ik. "Ja, ik neem de rode wel." (Zijn rode blinkende auto.) Zei Jacob. Ik gaf hem een kus op zijn wang en hij stapte uit. "Zie je straks Soph!" Riep hij nog en smeet de deur dicht. Ik reed de oprit af en reed richting huis.

Stem maar lieverds, een lang stukje omdat het enorm lang geleden is dat ik hieraan heb verder gewerkt.