Stuck

Simula

"Migs," I breathlessy moaned his name. Nandito kami ngayon sa kwarto ko and I was supposed to be teaching him Trigonometry! Paano kami nahantong sa higaan ko?

Miguel continued to kiss me. Wala siyang pinapalampas na parte ng labi ko. He claimed my lips ferociously and I like it. I like it very much. 

Nakapatong na sa akin si Miguel ngayon. I touched his chest. At our age, his muscles are developed. Mas na de-develop pa yata ito dahil varsity player siya ng Basketball at di lang basta varsity player, captain ball at star player pa. He has been to Palarong Pambansa ever since he was in Grade 7.

Mas lumalim pa ang halik niya at sinuklian ko naman ito sa ubod ng aking makakaya. 

I touched his silky hair at ginusot ko ito ng ninipa nya na ang leeg ko. He traced my collar bone with his tongue at HOLY MOTHER OF! Mas gumaling ata si Migs?

Patuloy siya sa paghalik sa aking leeg. Napaliyad ako ng sinipsip nya na ang parte malapit sa aking dibdib. How did he got there? No. Why am I letting him?

Pinasok na ni Migs ang kamay niya sa ilalam ng tshirt ko. I was wearing a white loose mickey mouse shirt and white shorts. I can feel him massaging my right breast. I hated to say this but why am I even wearing a bra? I felt series of shock waves every time he circles his thumb on my nipples. Yes, napasok niya na ang kamay niya sa bra ko. My breathe hitched.

The circles he made went faster and faster habang patuloy pa rin ang paghalik niya sa aking leeg at pabalik sa aking bibig. I felt it. My nipples are now hard.

Sa sensasyon na nararamdaman ko mas napapaliyad ako at mas ginugusot ko ang buhok ni Migs. Migs seemed to enjoy what he was doing dahil ng dinilat ko ang mga mata ko I saw him smirked. 

Oh yes, Miguel Lorenzo I like what you're doing too but I want more. Give me more.

I grabbed his hand and pushed it harder on my breast. 

"Easy Za, we're getting there," And he chuckled. Talagang nagawa niya pang tumawa habang ako dito ay halos hinahabol na ang hininga ko.

He stooped down and I welcomed him with much eagerness wondering what more he can do with those hands. Nang biglang may kumatok sa pintuan.

"Babe you're so hot," Miguel moaned while nipping my breasts. Tinabunan ko agad ang bibig niya at pinandilatan siya.

"Anak?" 

"Holy shit si Mommy!" I cried. 

Natulak ko si Miguel at medyo napalakas yata ito dahil nag iba ang ekspresyon ng kanyang mukha. But I have no time to think of that! Dali dali kong inayos ang aking sarili at sinuot ng bra kong ngayon ay nasa sahig na.

"Ma, a minute!" Sigaw ko.

Ng binuksan ko ang pintuan nakita ko si mama na dala dala ang tray ng pagkain na may lamang dalawang plato ng carbonara at isang pitsil ng iced tea.

Sabay naming nilingon si Miguel na ngayon ay nasa aking desk at mukhang nalilito habang sinusubukang sagutin ang mga problema na binigay ko sa kanya kanina bago kami nagsimula at bago kami napariwara sa aming dapat gawin.

Inangat niya ang mukha niya at ngumiti kay Mommy.

"Hello po Tita!" bati niyang sobrang saya.

"Oh Miguel, di ka ba naman pinapahirapan ng anak dito?"

"Hindi naman po Tita. Pinapasarapan niya nga lang po ako," bulong ni Miguel just loud enough so I can hear him!

"Ano yun Miguel?" tanong ni Mommy.

"Ay hindi po Tita, mas pinapadali nga po ni Za ang pag explain eh. Ang talino niya po talaga." Ngisi ni Miguel. Nagpapalakas yata ito kay mommy. 

"Oh siya sige, maiwan ko na kayo, I have an appointment ngayon sa clinic. Hinatid ko lang itong snacks niyo. If you need anything just call Ate Inday okay? Please take care of Miguel," sabi ni mama at nilapag ang tray sa lamesa tabi ng mga nakakalat na libro at papel.

Take care huh? You know nothing mommy. 

Parang naguilty naman ako kaunti dahil ang buong akala ni Mommy tinutulungan ko lang si Miguel sa Trigo ngunit hindi lang pala Trigo assignments ang pinagkakaguluhan namin ni Miguel.

  "Thank you po Tita!" ani Miguel. 

"Yes ma, thank you po," and I closed the door.

Tumalikod ako at hinarap si Miguel. Kung kanina'y masaya siya habang nag-iinit kaming dalawa. Hindi ko na maiguhit ang pagmumukha niya ngayon.

"Kelan mo ba sasabihin kay Tita ang tungkol sa atin?" Tanong niya.

And here we go again.

Miguel Lorenzo Carbonel is my boyfriend. Is he really? I'd like to think of him that way. Wala kaming label why? Ano nga ba ang itatawag mo sa relasyon na meron kaming dalawa?

Miguel is my childhood friend. He's also my schoolmate. Family friend din namin sila so I've known him ever since. Mag bestfriends ang mommy ko at ang mom niya. 

I like Miguel ever since Grade 6, oo ang aga kong lumandi but at that time wala naman yun pa cute cute lang. But as we entered High School, nagulat ako na ang pa cute cute namin dati ay nauwi sa kung anong meron kami ngayon.

He likes me. He tells me that everyday and proves to me that everyday.

Nothing's wrong with him. He's been very patient for how many years now and everyday I am thankful for that. Pero lately para bang di niya kaya pang pahabain pa ang pisi niya and I'm worried. 

"Babe," I told him at hindi ko alam kung anong ekspresyon ang nasa mukha ko ngayon dahil bigla na lang niya akong niyakap at nag sorry siya.

"I'm sorry. I told you I'd be patient," hinigpitan niya ang yakap niya sa akin at napapikit ako.

I adore this guy! Pero bakit di ko nga ba kayang ipagsabi na kami na?

I have issues and when I say issues. I have expectations to meet. People to impress. Make them proud of me. Make her proud and sure of me.

There are times na napapaisip ako why not throw everything? Miguel will surely catch me. I am sure of it. 

Pero sa tuwing bumibisita siya ay naaalala ko kung bakit in the first place di ko ma sabi sabi kahit kanino kung anong meron kami ni Miguel.

Pinagdadasal ko lang araw araw sa tuwing gumigising ako na sana sana mag-iba na ang tingin nya sa akin para di na kami mahirapan ni Miguel.

I also pray that Miguel will stick with me in the end because I'm stuck with him and I don't know if I'll ever be unstuck to him.