I'M HAPPY WITH YOU✔️ [1.Kitap](KİM TAEHYUNG)

7♥

Hastaneden çıktığımızda tüm bu yaşadıklarımıza inanamıyordum. Üç aydır sadece baktığım Taehyung ile şu an konuşuyordum , elini tutuyordum ve o bana bakıyordu. Kesinlikle büyük bir iyilik yapmış olmalıydım.

Ki yapmıştım yani onu kurtarmakla yapmış olmalıyım.

Taehyung gözlerini dikmiş bana bakarken heyecanım yeniden artıyordu işte.

"Evine gitsen iyi olur" dediğinde aklıma çantam geldi hani şu okulda bıraktığım.

"İyide nasıl ? Eşyalarım okulda kaldı " kaşlarını çatıp.

"Eve gidelim sonra çantanı alırsın" dedi

"Anahtarım yok!" Dediğimde hala beni anlamamış gibiydi

"Evde kimse yok mu?"

"Hayır! " dedim sesimi titretmemeye çalışarak

"Harikaa!! ( deyip ellerini birbirine vurdu) beklediğim cevap bu değildi. Şöyle yapalım seni taksiye bindiriyim sen okula git daha sonra yolu biliyorsundur" demişti.

Evet Sunah rüya burda bitti uyan! Karşındaki fazlasıyla bir hayvan çıktı

"Tamam mı? " diye sorduğunda

"İstemez başımın çaresine bakarım" deyip giderken

"Eyyy!Dur" deyip kolumdan tuttu.

"Tamam hadi seni okula bırakayım (sözümü geri aldım) sonra sen yoluna ben yoluma! (yok yok kalsın almıyorum)"

"Cidden gerek yok Taehyung!!" Dediğimde

"İnat etme hadi" deyip kolumdan tutup yürümeye başladı onunla birlikte yürüyüp taksiye bindim.

Okula yaklaştığımızta taksiyi durdurdu. Parayı ödediğinde indik.

"Git hadi!" deyip ellerini cebine soktu
Bu beni etkilediği haliydi ve ben hala deli gibi etkileniyordum.

"Sen gelmiyor musun?"

"Soru sormasan artık zaten yeterince bela oldun başıma !" diyerek sert çıkıştığında sinirim tepeme çıkmıştı. Ne yapmalıyım diye düşünürken bacağına bir tekme atıp

"Senden nefret ediyorum!" Diye bağırıp gözlerime hücum eden gözyaşlarıma engel olmaya çalışarak,arkamı dönüp hızlı adımlarla yoluma devam ettim.

"Ya!  Ne yaptığını sanıyorsun sen!" diye bağıran Taehyung'u umursamadım bile..

Kimi kandırıyordum ki! O benim masum duygularımı hakedemezdi...