I'M HAPPY WITH YOU✔️ [1.Kitap](KİM TAEHYUNG)

13♥

Yanıma çömelen çocuk elindeki mendili uzatıp.

"Ağlayınca çok çirkin oluyorsun" dediğinde ifadesizce kaldım.

"Seni bu hale getiren ne?"

Diye sordu ama ağzımı açmaya halim yoktu.

Konuşmayacak mısın? Peki o zaman " diyerek yanıma oturdu. Ona dönüp,

"Kimsin sen?" Diye sorduğumda gülümsedi.

"Kim olduğumun bir önemi var mı?"

"Benimle ilgilenmene gerek yok"

"İçimden geldi gelmesin mi?"

"Sorunlarımı tanımadığım kişilerle paylaşmak gibi bir huyum yoktur."

"Peki o halde, tanıştığımız zaman gelirim" deyip kalkarken.

"Dur!" Dedim. Çocuğun ne yapmaya çalıştığını bilmek istiyordum. Yeniden oturup bana baktı.

"Taehyung mu?" Diye sorduğunda şaşırmıştım hatta ona mal gibi baktığıma emindim.

"Nereden bildin?"

"Onu iyi tanırım" deyip ardından 
"Adın Sunah değil mi?" Diye sorduğunda daha çok şaşırdım.

"Gözlerini şöyle parlatıp durma aynı okuldayız bilmem normal değil mi"

"Bilmem Taehyung ismimi bilmiyordu. "

"O Taehyung. Ben Yoongi arada dağlar kadar fark var"

"Taehyung'u nereden tanıyorsun?"

                         
     "Okuldan dedim ya!"

"Hadi ama! Beni kandıramazsın. Az önce onu iyi tanırım dedin "

"Tanımadığım insanlara daha fazla özelimden bahsedemem " deyip alaylı bir gülüş attı.

"Tıpkı Taehyung gibisin" dediğimde surat ifadesi ona küfür etmişim gibiydi.

"Küfür etseydin daha iyiydi" dediğinde güldüm.

"Taehyung'dan nefret falan mı ediyorsun?"

"Hayır ama ondan daha havalıyım bence" deyip ayaklandı. Ceketini düzeltip

"Taehyung için değmez inan bana " deyip çekip giderken. Peşinden bakmakla yetindim.

***

Kendimi zorda olsa toparlayıp sınıfa gittim. Dersleri dinlemek mi o nasıl bir şey ? Aklım Taehyung'daydı hala ve ben kendime kızıp duruyordum. Ne vardı onda beni bu kadar etkileyen anlamıyordum. O da diğerleri gibiydi işte ah ne saçmalıyordum o diğerleri gibi falan değildi o Taehyung 'tu

Kim Taehyung..

Tenefüs olmuştu ve ben can atarak çıktığım sınıftan çıkmadım başımı sıraya koyup duvarla bakışmaya başladım. Ama yanımda hissettiğim biriyle başımı kaldırdım.

"Ya Yoongi!" Deyip döndüğümde Taehyung bana bakıyordu.

"Yoongi mi? Onu nereden tanıyorsun?"

"Sanane! " deyip başımı sıraya tekrar koyup ona arkamı döndüm. Taehyung yüzüme doğru eğilip.

"Hadi kalk!" Diye söylediğinde o an ki heyecanla başımı kaldırdığım gibi Taehyung'un burnuna kafa atmam bir oldu. Taehyung acıyla kıvranırken yaptığım hatayı nasıl düzelteceğimi düşünüyordum.

Tüm uğraşlarımla onu revire soktum. Hemşire onunla ilgilenirken iyice sadist bir insana döndüğümü düşündüm. Bir hemşireden de kıskanıyordum kendime inanamıyorum.

"Bir dahakine dikkatli ol yakışıklı! " deyip uzaklaşan hemşireyle peşinden öldürücü bakışlarımı atarak Taehyung'un yanına doğru yürümeye başladım.

Çarptığım şeyle durduğumda hızla başımı ona çevirdim. Taehyung bu hareketimle geri çekilirken dengesini kaybedip kolumu tuttuğunda ben de dengemi kaybettim ve Taehyung'un üzerinde kendimi buldum.

Bu iki olmuştu artık ama asla şikayetçi değildim.