I'M HAPPY WITH YOU✔️ [1.Kitap](KİM TAEHYUNG)

9♥

Neden böyle olduğunu deli gibi merak
ederken ,Taehyung ayağa kalktı.

"Nereye?" Diye sorduğumda cevap vermedi.

Kapıya doğru ilerlerken kalkıp peşinden gittim. Kolundan yakaladığımda adımını durdurdu.

"Bırak! " dediğinde dinlemedim

"Bırakmam" demiştim tüm ciddiyetimle.

Taehyung tek bir hamleyle beni duvarla arasını aldığında gözlerim kocaman açıldı.

"Bir ihtimal...." deyip gözlerini biraz kıstı,sanki bir şeyden şüphe ediyor gibiydi. Cümlenin devamını getirmedi. Başını iki yana sallayıp çekip gitmişti bense öylece kala kalmıştım. Neydi bu şimdi?

Ardından ilerleyip gidişini izlerken, kafamdaki soru işaretleriyle kalakalmıştım.

Kapıyı sertçe kapattıktan sonra kendimi koltuğa bıraktım. Boş boş tavanı izlemeye başladım her zaman olduğu gibi.

"Bir ihtimal derken " diye fısıldadım.

"Aishh! Neden bu kadar bilinmezsin ki?" Diye söylenip saçlarımı karıştırıp kalktım.

Guruldayan karnımda üzerine gelince kalkıp mutfaga yöneldim.

O da aç aç gitti. Yemek yer değil mi? Ahh ne diyorumm.
İyice kafayı yemiştim.

**

Ertesi gün okula onu görme hevesiyle gittim. Ama sadece heves olarak kaldı okula gelmemişti. Arkadaşlarına sorsam da bilen yoktu sinir bozucuydu.

Tüm gün sadece onun nerede olduğunu düşündüm. Ben yaşamak için neden bulmuşken nedenimin ortadan kaybolması hiç adil değildi.

Sıkıcı bir gün gelip geçerken en azından çıkışta kapıda olmasını diledim ama yoktu işte !

Tüm üzgünlüğümle eve gittim. Enerjim yoktu üzerimi değişip direk yatağıma girdim.

"Nerdesin Taehyung? Sana ihtiyacım var" diye fısıldadım boş duvara, gözyaşlarım akarken yorganıma daha çok sarıldım ve onu görme umuduyla gözlerimi kapattım.

***

Bir gün.... iki gün... üç gün derken onun hala gelmeme olma ihtimali beni çılgına döndürmüştü. Onu deli gibi merak ediyordum başına kötü bir şeyin gelmesinden deli gibi korkuyordum.

Shin Hae sürekli boşvermemi söylesede yapamıyordum işte. Onu görmeden gülemezdim ben. O benim hislerimi delice yaşama sebebimdi.

Koca bir gün bitmiş ve tüm umutsuzluğumla okuldan çıkmıştım. Kulaklığımı takıp gidiyordum ki kalabalığı farkettim. Merak etmiştim ne olduğunu

"Taehyung!" Diye bağıran Shin Hae ile şaşırdım.

"Ne Taehyung'u?" Diye sorduğumda

"Taehyung'u dövüyorlar " dediğinde hiçbir şeye aldırmadan hızla koşmaya başladım kalabalığa dalıp ilerleyip en öne geçtim.

Taehyung ağzı burnu kan içinde gülerken kalbimde oluşan acıyla gözlerimi doldu.

"Taehyung! " diye bağırdığımda bakışları bana döndü. Çocuk elindeki sopayla Taehyung'a vurmak için kaldırırken ileri atılıp Taehyung'a siper oldum. Sopayı sırtımda hissettiğimde Taehyung ile göz göze geldik hissettiğim acı tarif edilemezdi. Başıma yavaş yavaş ağrı girerken Taehyung bana şaşkınlıkla bakıyordu. Ben ise Taehyung'un son bakışını hatırlıyordum. Sonrası koca bir karanlık.