Chapter 27 Maayos pa ba?

9.1K 209 43
                                    

Joxel's POV

Magkadikit ang noo namin ngayon ni Adolf..

kasabay nang buhos nang ulan...

ang pag-agos nang aming mga luha..

Hindi ko alam kung hanggan saan ito!

Hindi ko alam kung kakapit pa ako!

pero ang alam ko

MAHAL NA MAHAL 

ko si Adolf

ayaw kong gumanti na hindi niya ako pinagpaliwanag nang makita niya kami ni Braxton...

gustong-gusto kong marinig ang panig niya...

dahil alam kong tapat siya sa akin..

pero hindi ko pa kaya!

masyadong masakit...

darating ang tamang oras para maunawaan ko ang lahat...

tinanggal ko ang palad ko sa pagkakahawak ni Adolf

at inalis ko din ang noo ko..

tinignan niya ako...

ang lungkot nang mga mata niya...

hindi ko alam.. pero nasasaktan ako sa mga mata niya...

puno nang pighati...

pero kailangan ko munang mapag-isa...

maliwanag na.. kulay asul na ang kapaligiran pero umuulan pa din...

Tumayo ako...

hinawakan ni Adolf ang kamay ko...

nakaupo pa rin siya sa semento...

"Joxel! wag mo akong iwan" umiiyak na sabi niya

Nanghihina ako... 

pinipilit kong maging maayos ang sarili ko..

"Adolf.... tandaan mo ito... MAHAL NA MAHAL kita" sabi ko at lalong umagos ang luha ko...

inalis ko ang pagkakahawak niya sa akin...

ayaw ko siyang tignan,,,

naglakad ako papalayo..

hindi ibig sabihin nito.. iniwan ko siya..

naglalakad ako ngayon! 

dahil gusto kong mapag-isa...

masakit pa din ang katawan ko..

pero mas masakit ang damdamin ko...

Boyfriend ko ang Ex-Boyfriend ng Ex ko! (boyxboy) [completed]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon