P.R.E.Double.T.Y
________*SEKAI*______
မ်က္လံုးေတြဖြင့္လိုက္ေတာ့ မ်က္ႏွာက်က္
အျပာႏုေရာင္ေလးက sehunကို ေစာင့္ႀကိဳေနတယ္။
ထိုးပီးကိုက္လာတဲ့ ေခါင္းကို အသာထိန္းရင္း
မေန႔က သူမိုးေရထဲမွာ လဲက်ေနတာကို စဥ္းစား
မိသြားတယ္။
#ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ။
"မင္းႏိုးလာပီလား"
အခန္းအေပါက္ဝကေန လာတဲ့အသံေၾကာင့္
Sehunထိုေကာင္ေလးကို ၾကည့္မိေတာ့
Kim Jong Inပင္
Jong Inက အခန္းထဲ ဝင္လာပီး ကုတင္အစြန္းကို ဝင္ထိုင္လိုက္တယ္။
Sehunရဲ႕ နဖူးေလးေပၚကို သူ႔လက္ကေလး
တင္ကာ
"အဖ်ားနဲနဲေတာ့ က်န္ေသးတယ္"
#ဟင္ Jong Inက ကြၽန္ေတာ့ကို ျပန္ေခၚခဲ့တာလား။
Sehun:Jong In
Jong In:အင္း ေျပာေလ
#ကြၽန္ေတာ့ကို ေခၚေနၾကအတိုင္း hunေလးလို႔
ေခၚပါေစ
Jong In:Sehun
Sehunမ်က္ႏွာေလး ေမ်ွာ္လင့္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာမ်ိဳးကေန ဝမ္းနည္းတဲ့ အရိပ္ေယာင္မ်ိဳးျဖစ္သြားတယ္။
Jong In:ဘာျဖစ္လို႔ မ်က္ရည္ေတြ ဝဲေနတာလဲ။
#သူကြၽန္ေတာ့ကို ဂ႐ုစိုက္ေနေသးတယ္။
ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕ ဝမ္းနည္းမႈေတြကို သူုျမင္ေနေသးတယ္။
Sehun:Jong In ,ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ဒီေန႔တရက္
အတူတူေနေပးပါေနာ္။
Jong In:အင္းပါ။ ေနေပးပါ့မယ္။
ညက်မွ ၿမိဳ့ထဲကို ျပန္ၾကမယ္ေနာ္။
Sehun:ဟုတ္။
Jong In:အခုေရာ သက္သာရဲ႕လား။
Sehun:သက္သာပါတယ္။ ေခါင္းပဲ နဲနဲ
ကိုက္တာပဲ ႐ွိတာပါ။
Jong In:အဲ့ဆို ကိုယ္ဆန္ျပဳတ္သြားယူလိုက္အံုးမယ္။ ေဆးပါတစ္ခါထဲယူခဲ့မယ္။
Sehunက ေခါင္းရမ္းျပရင္း
Sehun:ေဆးမေသာက္ခ်င္ဘူး။
ေဆးေတြက ခါးတယ္။
