P.R.E.Double.T.Y
__________/SEKAI/________
ကြၽန္ေတာ္ႏွစ္ေယာက္ကို သူငယ္ခ်င္း အဆင့္ထက္
မေက်ာ္ရဆိုတဲ့ စည္းမ်ဥ္းက ျခားလိုက္ပီ၊
အခုထိ ကြၽန္ေတာ္ သူ႔အေပၚ ခံစားခ်က္ ႐ွိေနတုန္းပဲ၊
အတိတ္ကို အတိတ္မွာ ထားခဲ့မယ့္ထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္
မပါေသးဘူးပဲ၊
ေျခလွမ္းေတြကို ေလးပင္စြာေလ်ွာက္ရင္း အတန္းထဲ
ဝင္လာတယ္၊
အရင္တုန္းကေတာ့ အတန္းထဲ ဝင္လိုက္တိုင္း
ရယ္ေမာေနတဲ့ သူ႔ရဲ႕ အျပံဳးေလးကအရင္ ဆီးႀကိဳေနတာ၊ ခုေတာ့ အရင္က အျပံဳးေတြကို ေတြ႔ရမယ္မထင္၊ Lanဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးကပဲ သူ႔အျပံဳးေတြကို ပိုင္ဆိုင္သူျဖစ္မွာပါ၊
အခန္းရဲ႕ ေထာင့္စြန္းနားေလးက ခံုေလးမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ရင္း ျပတင္းေပါက္ အျပင္ဘက္ကို ဘာရယ္
မဟုတ္ ေငးၾကည့္လိုက္တာ ဝမ္းနည္းတဲ့ အရိပ္ေယာင္ေလး ျဖစ္သြားတယ္၊
ေဘာလံုးကြင္းထဲမွာ Jong Inရဲ႕ ခါးကို တင္းၾကပ္စြာ ဖက္ထားတဲ့ Lan၊ Luhanတို႔က
ေဘာလံုးကန္ ေနေပမယ့္ ေဘာလံုးကန္ဖို႔ ဝါသနာ
မပါတဲ့ သူ႔အတြက္ ရပ္ၾကည့္ေနရံုမွတပါး တျခား
လုပ္စရာမ႐ွိ၊
အားက်လိုက္တာဗ်ာ၊ Lanဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးကို၊
Jong Inရဲ႕ ပုခံုးေပၚကိုေမးေလးတင္ထားပီး
ခ်စ္စဖြယ္ စကားေလးေတြ ဆိုေနရံုပဲ၊ အလိုမက်ရင္
စိတ္ဆိုးမယ္၊ စိတ္ဆိုးရင္ သူက ေခ်ာ့မယ္၊
စိတ္ဆိုးေျပပီဆိုရင္လဲ ေနာက္တခါ စိတ္ဆိုးေအာင္
မလုပ္ပါဘူးဆိုတဲ့ ကတိေပးမယ္၊ ေပ်ာ္စရာ
ေကာင္းတဲ့ ခ်စ္သူရည္စား ဘဝေလးလဲ ရမယ္၊
စိတ္ထဲေတြးရင္းႏွင့္ပင္ စာပြဲေပၚကို လြယ္အိတ္ထဲက
စာအုပ္ေလး တင္လိုက္တယ္၊
ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕ ေန႔စဥ္ အခ်ိန္ဇယားအတိုင္း စာျပန္ၾကည့္ ရမွာေပါ့၊
ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြက စာၾကည့္ေနေပမဲ့
စိတ္က Kim Jong Inဆီမွာ၊
ေတာ္ေတာ္ဆြဲႏိုင္တဲ့လူႀကီးဗ်ာ၊
