end/ high hope (TH)

บทที่ 17

17

I'm actually the one who's holding the knife.

(ฉันต่างหากที่เป็นคนถือมีด)

ในที่สุดก็ถึงวันแสดง พวกกลุ่มนักแสดงหลักจะแสดงเรื่องโพคาฮอนทัส ฉันไม่เห็นว่ามันจะเกี่ยวอะไรกับ Frozen ฉบับดัดแปลงที่พวกเขาจะแสดงในวันจริงเลย แต่พวกเขาก็แค่บอกว่า มันเป็นหนังของดิสนีย์เหมือนกัน อ้อ งั้นแสดงเรื่อง Lion King ก็ได้งั้นดิ

ช่างพวกอัลเลนเถอะ

พวกเราสามคนที่เหลือ เจ็มม่า เคซี่ และฉัน ได้เล่นละครสั้นๆ ไม่เกินสามนาทีของคู่ตัวเองเพื่อคั่นระหว่างที่พวกคนอื่นเปลี่ยนฉาก หมายถึง แค่เราซ้อมละครถึงกับต้องมีฉากเลยงั้นหรอ?

ไงก็ช่าง

ฉันกับลีออนได้แสดงเป็นคู่แรก

ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดีอย่างไม่น่าเชื่อ

หมายถึงพวกเราด้นสดกันได้อย่างน่าอัศจรรย์ แหงล่ะ วันที่ผ่านมา พวกเราเอาต่ทะเลาะกัน เถียงกันเรื่องปรัญชา หนีซ้อม ล้อท่าทางของอีกฝ่าย สุดท้ายก็ได้แค่อ่านเนื้อเรื่องคร่าวๆ และพยายามแสดงให้แนบเนียนที่สุด แม้ฉันจะรู้ว่าไม่มีใครในนี้สนใจฉันมากนัก แต่ภาพเจเรมี่นั่งกอดอกที่ฉันเห็นก็ทำให้ฉันยิ้มออกมาได้

"ฉันเชื่อแล้วว่าความรักที่บริสุทธิ์มีอยู่จริง" ฉันเอ่ย แอบหันไปทำท่าสำรอกอีกข้าง แล้วจึงหันมาพูดต่อ "เจ้าชายราฟา.. อะไรก็ช่าง ฉันขอโทษ ฉันเพิ่งรู้ว่าฉันรักนาย นายคือ.. ดวงใจของฉัน"

บทนี่น้ำเน่าเป็นบ้า

"แอนนา ฉันเข้าใจว่าที่เธอทำไปทั้งหมดเพราะเธอรักฉัน ฉันรู้ตั้งแต่ตอนที่เราไปน้ำพุศักสิทธิ์แล้วว่าเธอวางยาฉัน แต่ช่างมันเถอะ เรายังเริ่มใหม่ได้เสมอ"

"เจ้าชาย"

"แอนนา"

ฉันเกลียดตอนทำท่าตกหลุมรักปานจะกลืนกินของพวกเราทั้งคู่ชะมัด พวกเราต้องวิ่งช้าๆ จากอีกฝั่งของกันและกันซึ่งห่างออกไปประมาณ 57 เซนติเมตร ฉัน และลีออนแอบหลุดขำ ดูเหมือนพวกเราห่วยเรื่องการแสดงกันทั้งคู่