end/ high hope (TH)

บทที่ 22

22

Let's stay in this magic hour forever.

(มาอยู่ในชั่วโมงต้องมนต์นี้ตลอดไปกันเถอะ)

Special Rex's Part

ผมมาปาร์ตี้บ้านของแม๊กซ์ตามคำชวนของโนเอล หมอนี่เป็นเจ้าแห่งปาร์ตี้ขนานแท้ ผมซดเตกีล่ารวดเดียวหมด ก่อนจะเอนตัวพิงกับโซฟาฟังเชสเตอร์ กับมาร์ตันคุยเรื่องสัพเพเหระกัน ดูเหมือนพวกมันกำลังวิจารณ์หนังเรื่องล่าสุดที่ไปดูกันมา ผมสอดส่ายสายตาหาร่างเล็กเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาล ผมไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่า แต่รู้สึกเหมือนพักนี้ชักจะเจอเมดิสันที่งานปาร์ตี้บ่อยขึ้น และก็เป็นไปดังขาด ร่างบางกำลังกวาดตามองหาใครสักคน

ผมมองหาเธอ ส่วนเธอมมองหาใครอีกคน

ผมไม่กล้าเรียกเธอให้มานั่งด้วยกัน เลยสะกิดให้ไอ้หมอที่อัดวอดก้าไปสี่แก้วดู

"เอ็ม!" มาร์ตันโบกมือด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แก้มของมันแดงก่ำ ไอ้มาร์น่ะอ่อน แค่วอดก้าสี่แก้ว สติก็ไปหมดแล้ว อย่างไรก็ตามผมแอบยิ้มที่แผนสำเร็จอย่างสวยงาม เมดิสันโบกมือกลับ แล้วเดินมานั่งตามคำชวนของไอ้มาร์ เธอเลือกนั่งข้างไอ้เชส ผมพยายามไม่ใส่ใจ คิดว่าอย่างน้อยเราก็ได้นั่งใกล้กัน

"มาแล้วก็มาเล่นด้วยกัน" ไอ้เชสพูด

"เล่นอะไรอีก" เมดิสันถาม ใบหน้าเรียบเฉย

"suck and blow" เชสเตอร์ตอบพร้อมกับชูไพ่ในมือให้ดู

"นั่งสลับชายหญิงดิ กันพลาด ใครทำไพ่หล่น คู่นั้นดื่มหมดแก้ว" โจว่า

ผมแอบขยับไปนั่งข้างเมดิสันที่นั่งอยู่ติดกับเชสเตอร์ เธอไม่ได้ย้ายไปไหน ผมจึงทำเป็นเดินเข้าไปอย่างเนียนๆ

เกมเริ่มที่มาร์ตัน เขาส่งมันไห้เบลล่า เธอส่งต่อมาที่ผม และผมส่งต่อให้เมดิสัน ในตอนนั้นผมรู้สึกเหมือนโลกหยุดหมุน ผมได้สัมผัสริมฝีปากของเมดิสันอีกครั้งแม้จะมีกระดาษคั่นกลางอยู่ก็เหอะ และทันใดนั้น เธอก็หันไปจูบกับไอ้เชส มันนานมากพอที่จะทำให้โลกจินตนาการที่ผมสร้างขึ้นมาแตกละเอียดไปในทันที เมดิสันถอนจูบออกมาอย่างเงียบๆ เธอรับแก้วช็อตจากโจ