end/ high hope (TH)

บทที่ 18

18

You will either let it burn inside or let it explode.

(เธอจะต้องปล่อยให้มันเผาไหม้อยู่ข้างใน หรือให้มันระเบิดออกมา)

ฉันมีความรู้สึกว่าเจ็มม่ากำลังทำให้ฉันตกเป็นทาสสิ่งเสพติดทั้งหลาย อย่างไรก็ตาม ไม่อยากจะเชื่อก็ต้องเชื่อ งานของฉันได้ C+ แล้ว ดีใจเป็นบ้า ฉันไม่รู้ว่าเป็นเพราะสิ่งมึนเมาที่เจ็มม่าเอามายั่วยุฉันรึเปล่า แต่ฉันไม่อยากสรรเสริญว่าตัวเองมีการพัฒนาขึ้น ฉันอาจคิดไปเองหรือไม่ ตั้งแต่วันที่ไปเข้าแคมป์ปัญญาอ่อนนั่น เจ็มม่ากับเคซี่ดูเหมือนจะห่างจากฉันไปเรื่อยๆ หมายถึง พวกเรายังไปกินข้าวด้วยกัน นั่งเรียนใกล้ๆ ฉัน แต่ฉันแค่รู้สึกว่ามันมีบางอย่างที่แปลกออกไป

พวกเรา.. ดูไม่ใช่พวกเดียวกันเหมือนเคย

เจ็มม่าไม่ขำกับมุกภายในของเรา ส่วนเคซี่ไม่ร้องเพลงต่อจากท่อนของฉันอีกแล้ว ฉันแค่รู้สึกได้ว่ามันมีบางอย่างเปลี่ยน เพียงแต่สิ่งที่ฉันทำได้คือยอมรับ

วันนี้คือวันแสดงละครที่ทุกคนเฝ้ารอกันมานาน ฉันปล่อยให้ฝ่ายเมคอัพละเลงสีเงินกากเพชรลงบนใบหน้าของฉันอย่างหนำใจ ก่อนจะคว้ามือถือออกไปนั่งจุ้มปุ๊กเป็นภูเขาน้ำแข็ง ฉันไม่คาดหวังให้พวกเร็กซ์มาหรอกนะ ฉันไม่ชวนเขาด้วย ฉันไม่อยากให้เขาเห็นฉันในสภาพ...

ภูเขาน้ำแข็ง

หน้าที่ของฉันคือปล่อยหิมะบ้างเป็นช่วงๆ ไม่ต้องพูด หรือจำบทยาวๆ เจ็มม่า กับเคซี่แสดงเป็นชนเผ่า มีบทร้องเต้น ฉันรู้สึกผิดเล็กน้อยที่แอบสะใจ เพราะพวกเธอใจร้ายกับฉันเอาไว้

การแสดงดำเนินไปอย่างราบรื่นโดยที่มีฉันลืมโปรยหิมะเป็นบางฉาก แต่ก็ไม่เป็นปัญหา เพราะฉากสำคัญคือฉากสุดท้าย ฉันเล่นเกมฟีฟ่าไปสองรอบ ก่อนที่ทรอย ดาร์วินผู้หายสาบสูญจะทักมา

Troy : เรียนเป็นไง

คำถามนามธรรมอีกแล้ว