end/ high hope (TH)

บทที่ 11

11

I love the taste of shade of wrong.

(ฉันชอบรสชาติของความผิด)

ใช้เวลาไม่นานก็เกลี้ยกล่อมเจเรมี่ให้ร่วมมือกับสายรหัสฉันได้สำเร็จ แต่ขอบอกเลยนะว่าที่ฉันร่วมมือด้วยน่ะ เพราะยัยแสบเจนนากระซิบว่าจะแบ่งเงินที่เธอได้มาให้ฉันสิบเปอร์เซ็นต์ ไม่ว่ามันจะเท่าไหร่ถ้ามันคือเงินฉันตกลง แต่จากการสันนิษฐานของฉันมันน่าจะเป็นเงินจำนวนหนึ่งเลยล่ะ เพราะไม่อย่างนั้นเจนนาคงไม่จริงจังขนาดนี้ และคงไม่ถึงกับเอ่ยปากแบ่งเงินให้ฉันด้วย

ฉันกับเจเรมี่ซักซ้อมกันว่าเราจะยืนเถียงกันเรื่องบ้าบออะไรก็ได้ แล้วเจนนาก็จะมาเพื่อนคนนั้นของเธอมาดูพวกเราทะเลาะกัน และบอกเลิกกัน เป็นอันจบภารกิจ

"ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเธอถึงยอมทำ เจนนาเอาอะไรมาล่อเธอ" เจเรมี่ถาม เขาล้วงมือให้กระเป๋ากางเกงยีนส์ลีบของตัวเอง

"เงินไง"

"เงินเท่าไหร่กันเชียว ฉันมั่นใจว่าฉันให้เธอได้มากกว่านั้นสองเท่า"

"ถ้าทำแบบนั้นฉันจะเป็นขอทาน แต่ถ้าฉันทำงานมันจะเรียกว่าธุรกิจ"

"ธุรกิจสกปรกน่ะหรอ"

"โอ๊ย นั่นเจ็บอยู่นะ แต่ฉันสนที่ไหนกันล่ะ พวกเราทั้งหมดชนะ ไม่มีใครสูญเสีย"

"เพื่อนของเจนนาไง"

"หล่อนไม่ใช่เพื่อนของฉัน" ฉันหยิบโทรศัพท์ที่สั่นจากการแจ้งเตือนข้อความของเจนนาให้เตรียมพร้อม "เอาล่ะ เดี๋ยวนายด่าฉันว่าอะไรก็ได้นะ เรื่องฉันคบซ้อน หรือนอกใจก็ได้ แล้วพอยัยนั่นเดินเข้ามาใกล้ก็บอกเลิกฉันได้เลยนะ"

"เดี๋ยว ทำไมฉันต้องบอกเลิกเธอ"

"ถ้าฉันบอกเลิกนาย นายจะดูเป็นไอ้ขี้แพ้ไง นายคงไม่อยากคุยโวว่านายโดนผู้หญิงอย่างฉันบอกเลิกหรอกนะ"