De volgende ochtend worden Samuel en Sophie fijn samen wakker, en ze staan vroeg op. Ze gaan vanmiddag samen naar de stad. Ze hebben de ruzies achter hun gelaten en besloten om ervoor te gaan, met zijn tweetjes. Samuel denkt nog wel aan Loïs, maar doet zijn best om haar uit zijn geheugen te wissen. Sophie mag er nooit achterkomen, dan kan hij het wel schudden. Ze maken zich klaar en vertrekken naar de stad.
'Samu, dat had je echt niet hoeven doen,' zegt Sophie als ze trots haar Isabel Marant schoenen omhoog houdt. Ze vond ze al heel lang leuk, en nu ze er weer tegenaan liepen kon Samuel het niet laten om ze voor haar te kopen. 'Everything for you,' zegt Samuel en hij drukt een kus op haar haren. Sophie pakt zijn hand vast en zo lopen ze verder, tot ze langs de ijssalon komen. 'Ik heb wel trek in een ijsje, jij?' vraagt Sophie. Samuel knikt instemmend. Ze lopen de ijssalon binnen, maar als Samuel haar ziet staan, draait hij zich meteen weer om. Daar staat ze. Loïs. Shit, wat nu? 'Hey, wat doe je?' vraagt Sophie verbaasd. 'Ik heb denk ik toch liever een sandwich of zo, zullen we naar Loetje gaan?' Samuel heeft Sophie al bijna mee de winkel uit getrokken als ze hem tegenhoudt. 'Vanwaar komt dit nou ineens? We gaan gewoon lekker een ijsje eten hier.' Samuel kijkt onopvallend naar Loïs, die met haar rug naar hun toe in de rij staat. God sta me bij, denkt Samuel. Dan neemt Sophie Samuels hoofd tussen haar handen. 'Ik hou van je, Samuel,' zegt ze.
Samuel? Hoorde ze dat goed? Net als Sophie haar lippen op die van Samuel drukt draait Loïs zich om en ja hoor, daar staat hij inderdaad. Te zoenen. Met God mag weten wie. Loïs voelt de woede opborrelen. Hoe durft hij? Eerst zo'n achterlijk appje sturen, en een dag later al weer staan te kleffen met een ander? In het openbaar nog wel! Kwaad stapt ze uit de rij. Ze heeft helemaal geen trek meer in ijs. Ze loopt op het stel af en trekt ze uit elkaar. 'En wat de fuck denk jij dat je aan het doen bent?' vraagt Sophie verontwaardigd. Samuel houdt zijn adem in. Oooooh boy, dit is hét horrorscenario dat hij probeerde te vermijden. Loïs lacht sarcastisch. 'Hey Samuel, hoe gaat het met je?' vraagt Loïs, nog sarcastischer. 'Please doe dit niet,' smeekt Samuel haar. 'Wat niet? Hmm? Wie bén jij?' vraagt Loïs en ze wendt zich weer tot Sophie. Sophie steekt haar kin in de lucht. 'Ik ben zijn verloofde, honey.' Loïs schrikt een beetje. Verloofde, seriously? 'Je bent verloofd?!' schreeuwt Loïs. De hele ijssalon is inmiddels stilgevallen en iedereen bekijkt aandachtig het tafereel dat zich afspeelt. Samuel gromt geërgerd en trekt Sophie en Loïs beide mee naar buiten tot ze op een rustig grasveldje staan waar amper mensen zijn. 'Ja, ik ben zijn verloofde. En wie ben jij?' vraagt Sophie. Loïs kijkt Samuel even aan, om te kijken of hij het zelf gaat bekennen. Maar hij houdt zijn lippen strak op elkaar. Loïs lacht en brengt haar gezicht steeds dichter bij dat van Sophie. 'Ik was zijn One Night Stand,' fluistert ze. Sophie verstijft en klemt haar kiezen op elkaar. Loïs doet weer een stap achteruit. Voordat Loïs wegloopt kijkt ze Samuel nog een keer aan. 'Denk maar niet dat ik het hierbij laat.'
De hele weg naar huis heeft Samuel het proberen goed te maken met Sophie, maar ze heeft geen woord gezegd. Pas als ze binnen zijn brandt ze los. 'IK WIST HET! IK WIST HET GEWOON AL DIE TIJD AL! KLOOTZAK DIE JE BENT!' Ze gaat op de trap zitten om haar schoenen uit te trekken en Samuel knielt voor haar neer. 'Soof, luister alsjeblieft naar me, ik, h-het was gewoon een stom foutje, ik -' 'Een stom foutje? EEN STOM FOUTJE?!' Ze pakt haar schoenen en loopt de trap op. 'Sophie, ik weet niet eens meer wat de fuck gebeurd is!' Samuel gaat haar achterna, maar van bovenaf gooit Sophie haar schoenen naar beneden, vol tegen Samuels hoofd aan. Hij wrijft over de pijnlijke plek op zijn hoofd. 'Waag het niet om me achterna te komen!' Toch gaat Samuel haar achterna. Hij komt aan bij de slaapkamerdeur, die Sophie precies voor zijn neus dichtgooit. 'Soof, doe alsjeblieft open,' mompelt hij. 'Laat het me uitleggen.' 'Wat valt er nog uit te leggen? Je bent vreemdgegaan, je hebt me bedrogen, einde verhaal!' klinkt er geschreeuw vanaf de andere kant van de deur. Samuel zucht en zakt neer tegen de deur. He screwed up. He screwed up so bad. Hij haalt wanhopig zijn handen door zijn haar. Wat moet hij nu doen? Het blijft een tijdje stil aan beide kanten van de deur. Dan ineens gaat de deur open, en Samuel valt naar achteren omdat hij ertegenaan leunde. 'Soof!' Hij springt meteen op en wilt haar omhelzen, maar ze duwt hem weg. 'Ik wil alleen één ding weten,' zegt ze. Haar wangen zijn betraand, haar ogen zijn rood. 'Alles baby, je mag alles weten.' Sophie rolt met haar ogen en veegt een nieuwe traan weg. 'Was ze goed?' mompelt ze. 'Was ze goed? Was ze goed, Sophie! Wat is dat voor vraag?' 'Een vraag waar ik het antwoord graag op wil weten. Het liefst vandaag nog,' kaatst Sophie terug. 'Dat wil ik niet met jou bespreken, en al was ze goed, jij bent de beste van allemaal Soof, het zal nooit zo voelen zoals met jou, begrijp me alsjeblieft, het was een fout,' ratelt Samuel. 'Dit is geen fout meer. Dit is een schande. EEN SCHANDE!' Met die woorden wilt ze de kamer weer in duiken, maar Samuel pakt haar armen beet. Er rolt nu ook een enkele over zijn wang. 'Het liep gewoon niet lekker tussen ons Sophie, en we hadden het al zo lang niet meer gedaan, ik... Ik weet het niet, ik was makkelijk te verleiden of zo? Echt, ik heb er zoveel spijt van.' Sophie zegt niets. 'Ik wil je Soof, ik wil ons, ik wil voor ons vechten.' Sophie kijkt op. 'Then that makes one of us.'
