Kreunend opent Samuel zijn ogen. De pijn in zijn hoofd is onbeschrijfelijk en hij weet al meteen waar het van is; alcohol. Hij sluit zijn ogen weer en probeert zich dingen van gisteravond te herinneren. Samen met Loïs had hij gekookt en daarna waren ze uitgegaan. En wat daarna gebeurde, stond nog op zijn netvlies gebrand. Zijn hele plannetje dat ze eerst een tijdje vrienden zouden blijven was in de soep gelopen. Net als tijdens hun one night stand, wist Loïs hem te verleiden en hij kon zich er niet tegen verzetten. Het zat hem niet lekker, hij was het gewend dat híj de meisjes verleidde en ze probeerde het bed in te praten, maar nu was het een beetje andersom. Loïs is gewoon onweerstaanbaar, en hij weet niet hoe hij ermee om moet gaan. Ook vraagt hij zich af of het allemaal niet te snel gaat na de break-up met Sophie. Hij heeft het zijn ouders nog niet eens verteld, en zij zijn gek op Sophie. Ze zien haar als hun eigen dochter. Zuchtend staat hij op en trekt een boxer en een voetbalbroekje aan. Kijkend in de spiegel probeert hij zijn verwarde haar nog een beetje te fixeren. Dan gaat hij naar beneden, om Loïs te zoeken.
Loïs staat in de keuken een ontbijtje te maken. Fluitend maakt ze een omelet en ze doet een stokbroodje in de oven, nadat ze heeft uitgevonden hoe die werk. Als ze wat gestommel hoort op de trap hoort ze Samuel binnenkomen. Ze voelt zijn ogen branden in haar rug. Samuel bijt op zijn lip. Ze staat daar, alleen in zijn shirt en een string een ontbijtje voor hem te maken. Na zijn twijfels van daarnet weet hij gelijk weer waarom hij als een blok voor Loïs gevallen is. 'Goedemorgen,' zegt hij met een hese ochtendstem. Ze draait zich om en glimlacht naar hem. 'Hé,' antwoordt ze en hij drukt een kus op haar lippen. 'Goed geslapen?' vraagt ze en hij kreunt. 'Hoofdpijn. Kater,' is het enige wat hij uitbrengt en Loïs schiet in de lach. 'Ik pak wel even een paracetamol voor je.' Samuel knikt en zakt neer op een eetkamer stoel, die tegenover de keuken staat. Loïs gaat op haar tenen staan om het doosje met pillen uit een kasje te pakken, waardoor het shirt wat ze draagt omhoog gaat. Hij betrapt zichzelf erop dat hij naar haar billen staart en hij kijkt snel weg als ze zich omdraait. 'Like what you see?' vraagt ze grinnikend als ze een glas en een pilletje voor zijn neus neerzet. 'Hmm,' antwoordt hij en hij grijnst kort. Als hij het op heeft wordt er ook een bord met een broodje voor hem neergezet. 'Thanks baby,' zegt hij en hij knipoogt naar haar.
Als ze allebei hun ontbijt op hebben gaat Loïs alles opruimen in de keuken en na een tijdje gaat Samuel haar helpen. 'Lo?' vraagt hij. 'Hmm?' antwoordt ze en hij schraapt zijn keel. 'Hoe zie jij ons?' Ze kijkt hem vragend aan. 'Wat bedoel je?' Samuel zucht. 'Nou ik bedoel, ik wilde eerlijk gezegd rustig opbouwen als vrienden, elkaar rustig leren kennen, maar dat lukt gewoon niet.' Loïs zet de kraan uit en kijkt hem nog steeds verward aan. 'Ik weet gewoon niet wat ik moet doen met m'n gevoelens. Je bent zo fucking aantrekkelijk en ik... God,' zegt hij en Loïs grinnikt kort. Ze gaat op het aanrecht zitten en pakt Samuel zijn hand vast. 'Stop met overal zoveel over na te denken. Het is nu gewoon jij en ik, en we zien wel hoe het loopt. We kunnen elkaar nu ook gewoon leren kennen, toch?' Samuel knikt en maakt rondjes met zijn vinger over haar hand. 'Dan moet je me niet meer elke keer als we samen zijn dronken voeren.' Loïs kijkt hem verontwaardigd aan. 'Dat doe ik helemaal niet!' zegt ze lachend en Samuel schudt grinnikend zijn hoofd. 'Hmm,' zegt hij en hij streelt een plukje haar uit haar gezicht. Zachtjes trekt Loïs hem dichter naar haar toe en Samuel drukt zijn lippen op de hare. Hij gaat tussen haar benen in staan en Loïs slaat haar armen rond zijn nek. Met zijn hand gaat hij onder haar shirt en hij laat hem daar rusten. Ze zijn zo druk met elkaar bezig dat ze niet doorhebben dat de achterdeur opeens openvliegt. 'What the fuck?!' horen ze iemand roepen en wanneer Samuel de stemt herkent trekt hij zich geschrokken terug.
Daar staat Samuel dan, zoenend met Loïs in de keuken terwijl zijn ex binnenkomt. 'Wat doe jij hier?' zegt hij verward en Loïs haar hele gezicht kleurt rood. 'Wat doet zij hier?' zegt Sophie minachtend en Loïs fronst haar wenkbrauwen. 'Zij? Ze heet Loïs,' sist Samuel en Sophie rolt met haar ogen. 'Like I fucking care. Ik had wel beter van je verwacht Samuel. Nooit gedacht dat je werkelijk bij dat hoertje zou blijven.' Dit keer is het Samuel zijn beurt om met zijn ogen te rollen. 'Geef nou maar antwoord, waarom ben je hier?' 'Ik ben wat spullen uit de opslagkamer vergeten. Ik zal het snel pakken zodat jullie elkaar weer kunnen gaan aflebberen.' Ze stormt naar boven en Samuel zucht diep. 'Blijf hier. Ik ga er even achteraan.' Loïs knikt en hij geeft haar een kus. Hij gaat naar boven en treft Sophie inderdaad in de opslagkamer aan. 'Rot op,' sist ze en Samuel zucht. 'Heb je al gevonden wat je nodig had?' vraag hij en ze schudt haar hoofd. 'Nee, ik zoek mijn stijltangen.' Samuel knikt en pakt de tas waar ze inzitten uit een van de kasten. 'There you go,' mompelt hij en Sophie pakt ze aan. 'Nou, nog veel plezier met die slet van je. Wens je het beste,' snauwt ze naar hem en ze loopt de trap weer af. Loïs zit nog steeds onbewogen op het aanrecht als ze daarna langs haar stormt. 'Hij is vast snel op je uitgekeken. You're just a basic hoe,' sist ze naar Loïs en Loïs schudt haar hoofd. 'Jij kon hem gewoon niet geven wat hij nodig had. Wat natuurlijk logisch is, want daar ben je veel te Sophie voor. Als je nu zo vriendelijk zou willen zijn ons weer alleen te laten, kunnen we afmaken waar we mee bezig waren,' kaatst Loïs terug en Sophie stormt daarna beledigd de deur uit.
