Loïs kijkt Samuel met grote ogen aan. Dit kan en mag niet waar zijn. Sophie zwanger van Samuel, én zij zwanger van Samuel. Dat zou veel te ingewikkeld worden. 'Ja, I know,' mompelt Samuel. 'Ik wil dat ze het weg laat halen, maar dat wilt ze niet, en nu ben ik een beetje verloren.' Loïs weet niet wat haar overkomt. No way dat ze Samuel nu gaat vertellen dat zij ook zwanger is, dat wordt hem vast te veel. En haar ook trouwens. Loïs legt haar handen op haar voorhoofd en ademt diep in en uit. 'Eh, sorry, ik weet niet zo goed wat ik hierop moet zeggen,' weet ze uit te brengen. Ze loopt naar de keuken en schenkt een glas water voor zichzelf in, die ze in één keer gulzig leegdrinkt. Samuel achtervolgt haar. Hij snapt wel dat ze niet goed weet wat ze moet reageren, maar een beetje meer support had hij wel van haar verwacht. Loïs is altijd zo begripvol, naar zijn idee. 'Wanneer heb je het dan voor het laatst ehh... Met Sophie gedaan?' vraagt Loïs voorzichtig. 'Voordat wij iets kregen hoor! Maak je daar maar niet druk om,' antwoordt Samuel meteen. Loïs knikt en veegt een zweetdruppel van haar gezicht. Ze krijgt het hier maar warm van. Ze zet haar handen in haar zij en bijt op haar lip. 'En nu dan?' vraagt ze. Samuel haalt zijn schouders op. 'Ja jezus Lo, dat weet ik dus ook niet. Dat zeg ik net.' Loïs trekt een wenkbrauw op. 'Sla die toon maar weer af, ik kan hier ook niet zoveel mee. Dat zou je moeten begrijpen,' reageert ze fel. 'Sorry?' Samuel haalt lachend zijn neus op. 'Schatje, het was ook niet mijn bedoeling om haar te bevruchten, het spijt me. Dát zou jíj moeten begrijpen.' Samuel houdt zijn handen omhoog als teken dat hij zich overgeeft. Loïs slaat met haar vuist op de keukentafel. 'Wat de fuck Samuel? Nee, sorry, ik heb hier geen begrip voor. We hebben een relatie en dan vertel je doodleuk dat een andere vrouw een kind van jou draagt! Je ex nota bene!' schreeuwt ze. 'Denk je dat het makkelijk is voor mij dan?' buldert hij terug. Loïs gromt geërgerd en gooit haar hoofd achterover in haar nek. Hoofdschuddend loopt ze naar de deur. Ze heeft er genoeg van gehad. Samuel en Sophie bekijken het lekker. Laat ze maar samen dat kind opvoeden. Loïs laat het wel weghalen. Het zorgt nu al voor zoveel gezeik, ze moet er niet aan denken hoe het wordt als het dalijk geboren is. Een vader die tegelijkertijd twee kinderen krijgt bij verschillende vrouwen en een moeder die altijd druk is met werk. Nee, dat doet ze een kind niet aan. Boos grist ze haar autosleutels van het kastje in de gang en ze opent de deur. Ze loopt naar haar Range Rover en stapt in. Net als ze weg wilt rijden, wordt de deur van de passagierskant geopend. Het is Samuel. Hij laat haar niet in deze staat weggaan. Dit moet uitgepraat worden, anders zou het nog wel eens voor erg veel gezeik kunnen gaan zorgen. 'Lo, wacht nou even,' zegt hij en hij legt zijn hand op Loïs' bovenbeen. Loïs slaat die meteen weg. 'Nee! Opgedonderd! Ik wil je even niet meer zien,' roept ze en ze start de auto. Ze rijdt de parkeerplaats af en drukt haar nagels in het stuur uit woede. Uit alle frustratie is ze vergeten haar riem om te doen, maar het maakt haar allemaal niet meer uit. 'Het was niet mijn bedoeling je zo overstuur te maken, sorry. Ik had gewoon gehoopt op wat advies ofzo, ik....,' hij haalt een hand door zijn haar. 'Ik weet het gewoon ook allemaal niet meer.' Loïs lacht. 'Als je hiermee denkt medelijden op te wekken heb je het mooi mis. Dit is veel erger voor mij dan voor jou. Je zoekt het uit,' zegt ze. Samuel ademt diep in. 'Hoe kun je dat nou weer zeggen?' 'HOUD ER GODVERDOMME GEWOON OVER OOOOHOOOOOP!' schreeuwt Loïs. Ze scheurt kwaad de bocht om en voor ze het weet klapt ze bovenop een tegenligger. Ze vliegt voorover, zo door de voorruit heen. Met Samuel gebeurt bijna hetzelfde. Ook hij vliegt door de voorruit, maar hij weet zichzelf stil te leggen op de motorkap. Loïs ligt op de grond. Haar ogen trillend, haar mond open, bloed stromend uit haar hoofd. Ze kan alleen nog een glimp opvangen van Samuels bezorgde gezicht, voordat ze wegvalt.
Ooggetuigen van het ongeluk hebben de ambulance gebeld, die zo snel mogelijk gekomen is. Ze hebben Loïs en Samuel beide meegenomen, maar voor Loïs ziet het er erger uit dan voor Sam. Zij wist zichzelf niet te stoppen en heeft daardoor een hardere klap gemaakt. Samuel heeft enkel een lichte hersenschudding en wat blauwe plekken, maar Loïs is nog steeds buiten bewustzijn. Samuel zit bij haar en houdt haar hand vast. 'Don't leave me baby,' fluistert hij en hij drukt een kusje op haar hand. Hij geeft zichzelf hier de schuld van. Als hij de ruzie niet had voortgezet in de auto was ze ook niet zo overstuur geraakt en was dit allemaal nooit voorgevallen. Na nog een half uur peentjes gezweet te hebben komt er eindelijk een dokter binnen. Samuel staat op en geeft hem een hand. 'U bent de vriend?' vraagt hij en Samuel knikt meteen heftig van ja. 'Ik heb goed en slecht nieuws voor u,' begint de dokter. Samuel bijt op zijn lip. 'Het goede nieuws is dat uw vriendin elk moment wakker kan worden. Haar hersenschudding is iets heviger dan die van u, dus het is mogelijk dat ze daar ook wat langer last van zal hebben. Verder heeft ze schrammen en blauwe plekken, maar dat is vanzelfsprekend.' Samuel knikt begrijpelijk. 'Het slechte nieuws, is dat ze haar baby is verloren. Het spijt me van uw verlies.' Met deze woorden verlaat de dokter de ruimte en Samuel blijft als versteend staan.
Haar baby?
