Die zondag vertrekt Samuel al vroeg naar het huis van zijn ouders. Hij wilt op het keukenraam kloppen, maar zijn moeder ziet hem al staan. Ze zwaait vrolijk en snelt naar de voordeur, die ze met een ruk opentrekt. Ze spert haar armen wijd open en Samuel omhelst haar. Hij heeft haar lang niet gezien. Hij snuift de geur van zijn moeder op en zucht. Mamma ruikt altijd zo lekker. 'Kom binnen,' zegt ze en hij loopt meteen door naar de woonkamer. 'Waar is pa?' vraagt Samuel als hij de kamer rondkijkt en zijn vader nergens spot. 'Een weekend weg met zakenpartners,' mompelt zijn moeder. Samuel kijkt haar wantrouwend aan. Ze zei het op een vreemde manier. 'Is er iets?' vraagt hij en meteen schudt zijn moeder heftig van nee. Ze slaakt een zucht. 'Hij is vaak weg de laatste tijd. Maar het is niet erg, ik heb je zussen ook nog,' zegt ze. Samuel knikt maar en gaat op de bank zitten. 'Koffie?'
Een paar bakjes koffie en veel onnozel geklets verder begint Samuels moeder over Sophie. 'Wat was daar nou mee aan de hand jongen?' vraagt ze. Samuel bijt op de binnenkant van zijn wang. 'We zijn uit elkaar. De bruiloft gaat ook niet meer door,' antwoordt hij. Zijn moeder schrikt. 'Hoe dat zo? Is er iets gebeurd?' Samuel kijkt naar zijn handen en voelt dat zijn onderlip begint te trillen. 'Ik ben stom geweest mamma,' mompelt hij en dan laat hij wat tranen over zijn wangen rollen. 'Heel erg stom.' Zijn moeder schuift dichterbij en slaat haar arm om hem heen. 'Vertel,' zegt ze. Samuel haalt diep adem. 'Ik ben vreemdgegaan, en daar is ze achter gekomen.' Zijn moeder kijkt hem verbaasd aan. 'Het liep niet lekker meer tussen Sophie en mij. We pasten gewoon echt niet bij elkaar, en daar kwam ik misschien iets te laat achter, maar... Het is beter zo, echt,' probeert hij. 'Dan had je dat eigenlijk met Sophie moeten bespreken in plaats van je gelijk op een ander te storten..,' zegt zijn moeder voorzichtig. Samuel gooit zijn hoofd in zijn nek en gromt uit ergernis. 'Ik weet het ik weet het!' 'Sorry jongen, ik hou erover op. Gelukkig zie je zelf wel in dat je fout zat.' Ze wrijft nog wat over zijn arm en het blijft een tijdje stil. 'Vind je het naar? Van de bruiloft?' vraagt ze dan. Samuel haalt zijn schouders op. 'Leuk is anders, maar ik was niet meer verliefd op Sophie. Ik bén niet meer verliefd op Sophie.' zijn moeder knikt. 'En dat meisje waar je een verhouding mee had? Hoe zit het daarmee?' Samuel kijkt zijn moeder beschaamd aan. 'Daar ben ik nu mee samen.' Zijn moeder zucht. 'Weet je zeker dat je de goede keus maakt Samuel? Sophie kon je alles geven hè, even dat je het we-' 'Nee mam, dat kon ze niet!' onderbreekt Samuel zijn moeder. 'Sophie kon me veel geven, maar niet alles. Ze kon veel aan me úítgeven, maar dat is helemaal niet waar ik naar op zoek ben in een relatie.' 'Waar ben je dan wel naar op zoek? Goeie seks?' Samuel springt op van de bank en kijkt zijn moeder verafschuwd aan. Hier wilt hij het liever niet met zijn moeder over hebben. 'Liefde mamma, daar draait het mij om. Ik voel geen liefde meer voor Sophie, en voor Loïs wel.' 'Loïs, is dat hoe ze heet?' Samuel knikt en zijn moeder haalt haar hand door haar haren. Dan haalt ze hoofdschuddend haar schouders op en zucht. 'Ik weet niet wat ik hiervan moet denken jongen. Ik denk dat ik het moet laten bezinken. Ik was erg dol op Sophie.' Samuel knikt begrijpelijk. 'Laat het maar weten wanneer je klaar bent om Loïs te ontmoeten.' Zijn moeder glimlacht en stemt daarmee in. Dan gaat Samuel weer terug naar huis.
Ondertussen is Loïs ook onderweg naar huis. 'I'm home!' roept ze. 'Hier!' hoort ze haar zus Amber roepen vanuit de woonkamer. 'Zo, en waar heb jij uitgehangen?' zegt ze met een grijns wanneer Loïs naast haar neerzakt op de bank. Loïs zegt niets en wiebelt alleen met haar wenkbrauwen. 'Zeg op! Wie is het?' Amber gaat in een goede luisterhouding zitten en kijkt haar zus verwachtingsvol aan. 'Samuel Leijten, 20 jaar, was verloofd tot hij mij tegenkwam,' begint Loïs. Ambers mond valt open. 'Slet,' giebelt ze. Loïs geeft haar speels een tik. 'Ik wist het niet toen we voor het eerst ontmoetten, oké? Not my fault,' zegt ze en ze houdt haar handen omhoog. Amber schudt lachend haar hoofd. 'En wat doet ie? Qua werk?' Loïs haalt haar schouders op. Daar heeft ze eigenlijk nog nooit over nagedacht. Ze zal het volgende keer eens aan hem vragen. Amber moet lachen. 'Ik geloof dat hij niet eens werk heeft. Zijn verloofde betaalde alles, rijkeluiskindje.' Amber knikt. 'Kan hij niet bij LA Sisters komen werken?' zegt ze lacherig. Loïs lacht met haar zus mee. 'Hey misschien hè, misschien kan hij wel helpen met een mannencollectie,' stelt ze voor. Amber trekt even een bedenkelijk gezicht. 'Heeft hij een beetje verstand van fashion?' vraagt ze. 'Hij ziet er wel leuk uit, ja,' zegt ze schouderophalend. 'We zien het wel. Hij moet wel voor jullie dates kunnen betalen hoor, hij is de man,' zegt Amber. 'Agree.'
