No Way

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4ο

Για να μη τα πολυλογώ , δεν έβγαλα λέξη μέχρι να φτάσω σπίτι.Το γνώριζα ότι δεν θα μου άρεσε το νέο μου σχολείο αλλά όχι ότι θα ήμουν συμμαθήτρια του Γιώργου και ότι θα με απειλούσε μια κοπέλα που μόλις γνώρισα.Αυτό ξεπερνάει κάθε προσδοκία...!Προσπαθώ να ξεχάσω όσα έγιναν σήμερα, αλλά είναι μάταιο.Φτάνουμε σπίτι και ανεβαίνω κατευθείαν στο δωμάτιο μου.Βάζω τα κλάματα.Δεν είμαι πολύ ευαίσθητη γενικά, αλλά αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να συγκρατηθώ.Ψάχνω στα συρτάρια του γραφείου να βρω τα ακουστικά μου.Μα που είναι τέλος πάντων;Έχω ξεψαχνίσει όλο το δωμάτιο.Πουθενά.Θυμήθηκα ότι τα είχα πάρει μαζί μου στο σχολείο για αυτό πάω και ψάχνω τη τσάντα μου.Δεν είναι εκεί.Μάλλον θα μου έχουν πέσει κάπου στο σχολείο.Ή στο δασάκι που έψαχνα τα δήθεν θαυματουργά βότανα για τη μαμά μου.Εντάξει Κρίστι,λέω στον εαυτό μου.Μετά όταν πάω σχολείο,θα περάσω μια βόλτα από το δασάκι.Καλά τι είναι αυτός ο ήχος; Α καλα το τηλέφωνο μου.
-Ναι;
-Κρίστι; Η Λήδα είμαι.
-Α έλα Λήδα,έγινε κάτι;
-Όχι απλά πριν λίγο ηταν εδώ ο Τζόνυ και ζητούσε το τηλέφωνο σου.
-Δεν πιστεύω να του το έδωσες;!
-Όχι,ούτε καν ,απλά ήθελα να στο πω.
-Ευχαριστώ Λήδα μου,δεν ξέρω γιατί μου κολλάει τόσο ,πάντως είμαι σίγουρη πως δεν έχει καλές προθέσεις.
-Θες να πάμε για καφέ πριν το μάθημα;
-Ναι πολύ θα το ήθελα,στείλε μου σε μήνυμα την καφετέρια και σε δέκα λεπτά θα είμαι εκεί.
-Έγινε Κρίστι μου, φιλάκια πολλά.
Επιτέλους να ξεσκάσω λίγο και ίσως της πω και για την συμπεριφορά της Ελέν.Δεν μπορώ να το κρατάω άλλο μέσα μου.

-Δεν άργησα έτσι;
-Όχι μόλις ήρθα και εγώ,αποκρίνεται η Λήδα.
-Πρέπει να σου πω κάτι πολύ σημαντικό,αλλά στο λέω τελείως εμπιστευτικά.
-Λέγε Κρίστι,το συμβαίνει;
-Να λοιπόν το πρωι στο σχολείο ενώ ήμουν στις τουαλέτες...
Της είπα όλη τη κατάσταση με τη Ελέν.Με κάθε λεπτομέρεια.
-Δεν μου κανει καθόλου εντύπωση η συμπεριφορά της Ελέν,εμείς σου είπαμε να προσεχείς,δεν μας ακούς παρα ταύτα.
-Δεν στα είπα όλα αυτά για να νευριάσεις Λήδα,αλλά για να με βοηθήσεις.
-Για να σε βοηθήσω εγώ πρέπει να εσυ να με ακούς αλλιως δεν έχει νόημα.
-Λήδα,μη κοιταξεις ,αλλά στο πίσω τραπέζι είναι ο Τζόνυ και έρχεται προς τα εδώ.Πάω στην τουαλέτα.Μπορεί να αργήσω λίγο.
-Εντάξει.
Όχι που θα καθόμουν να έπιανα κουβέντα μαζί του.Αν είναι ποτέ δυνατόν δηλαδή.Ανοίγω τη πόρτα της τουαλέτας και κάθομαι μπροστά στον καθρέφτη τάχα οτι φτιάχνω το make up μου.Ακούω ένα θόρυβο από πίσω μου.
-Εσύ πρέπει να σαι η Κρίστι,ακούω μια φωνή.
-Εμμ ναι,απαντάω,δίχως να δω ποιος είναι.
Εκείνη τη στιγμή βγαίνει έξω,είναι η Ζωή κατάχλωμη στο πρόσωπο και γεμάτη τρύπες στα χέρια της.Παραπατούσε.
-Να προσέχεις με ποιους μπλέκεις μικρή,μου λέει και φοράει ένα φούτερ.
Εντάξει μια τελειόφοιτη παίρνει ναρκωτικά.Διόλου απίθανο.Μα τι κατάσταση είναι αυτή;Μια χαρά μου φαινόταν στο σχολείο.Σε ποιον αναφερόταν όταν είπε όταν είπε να προσέχω;από ποιον;Βγαίνω απο τη τουαλέτα και κατευθύνομαι προς το τραπέζι μου.Ευτυχώς δεν ηταν ο Τζόνυ εκεί.
-Πάμε Λήδα;
-Ναι μισο λεπτό να πληρώσω το λογαριασμό, μου λέει, και φεύγουμε.
Πήραμε το λεωφορείο.Δεν μιλήσαμε σε όλο τον δρόμο.Έχω τοσα ερωτηματικά στο μυαλό μου και δεν ξέρω πως να τα αντιμετωπίσω...

Φτάνουμε τελικά στο σχολείο. Πηγαινω στο τμήμα μου για να δω αν μου έχουν πέσει κάπου τα ακουστικά.Τίποτα.
-Τι ψάχνεις; με ρωτάει ο Στέλιος που μόλις έφτασε και αυτός στο σχολείο.
-Τα ακουστικά μου.Αλλά δεν είναι εδώ,μάλλον θα μου έπεσαν στο δασακι το μεσημέρι.
-Εντάξει δεν έγινε τίποτα ,παίρνεις αλλά.
-Ή το πολύ πολύ θα περάσω μετα καμια βόλτα απο εκεί.
-Η Λήδα μου είπε για σένα και την Ελέν.Μα τι σου συμβαίνει;θες να σε δουμε κρεμασμένη απο πουθενά ;φωναζει ο Στέλιος.
-Ωπα ,ωπα παιδιά,ηρέμηστε ακούς εκεί κρεμασμένη .Τι άλλο θα ακούσω;
Μήπως άραγε το εννοούν;Αυτή η κοπέλα με τρομάζει.
-Τέλος πάντων,πάω να πάρω κάτι βιβλία απο το ντουλαπάκι μου.Τα λέμε,λέω στα παιδια και φεύγω.
Κάπου εδώ είχα αφήσει το χαρτί με το κωδικό μου,λέω στον εαυτό μου ενώ ταυτόχρονα ψάχνω τη τσάντα μου.Έτσι όπως προχωρούσα,βλέπω την καθηγήτρια της ιστορίας ,την κα.Ιωάννου. Με τον Τζόνυ;Ναι αυτός είναι και κάτι του δίνει αλλά δεν μπορώ να δω καθαρά.Μήπως τις απαντήσεις κάποιου διαγωνισματος; Αυτή δεν θα πρεπε να ναι καν εδώ αφού μονο το τμήμα μου έχει μαθημα και όχι με αυτήν.Αχ δεν καταλαβαίνω τι γίνεται.
Φεύγω για να μη με δουν και κατευθύνομαι προς τη τάξη εχοντας τα βιβλια στα χέρια μου.Περπατώντας έχω τον νου μου μήπως με δει ο Τζόνυ ή η κυρία.Εκείνη τη στιγμή,έρχεται καταπάνω μου ο Γιώργος αλλά δεν τον είδα και μου ρίχνει όλα τα βιβλία κάτω.
-Καλά δεν βλέπεις που πας; λεει εκνευρισμένος.
-Συγνωμη δεν ηθελα..
Με την καθε στραβη,μουρμουριζει αυτος.
Ναι σιγα μην κατσω να ασχοληθω με τον Γιωργακη.
-Γεια παιδια,λοιπον αφηνω εδω τη τσαντα μου και πεταγομαι στο δασακι να ψαξω για τα ακουστικα,δεν θα αργησω.
-Κριστι,δεν σε αφηνω μονη σου,εχει σκοτεινιασει εξω,θα ερθω και γω μαζι σου,λεει η Λή- δα.
-Έλα τώρα πέντε λεπτά θα κάνω ,δεν αργώ,λέω στη Λήδα.
Περπατάω μέχρι που φτάνω στο δασάκι.Ήμουν σίγουρη οτι έπρεπε να πάρω ζακέτα μαζί μου.Πω τι ψυχρά είναι αυτή;Είμαι σίγουρη πως κάπου εδώ πρέπει να ναι.Τι άσχημα που μυρίζει.Καλά τι περίμενα; Τόσα ζωάκια μένουν εδώ.Καλύτερα να γυρίσω πίσω. Εξάλλου είναι τελείως σκοτεινά δεν πρόκειται να βρω κάτι.Για μισό λεπτό..Τι είναι αυτό; Δεν μπορεί να το βλέπω!Πανω στο κορμό ενός μεγάλου δέντρου είναι ένα σώμα σχεδόν ολόγυμνο.Σχισμένα ρούχα πεταμένα δεξιά και αριστερά.Πλησιάζω.Ξέρω πολύ καλά αυτό το κατάχλωμο πρόσωπο με τα σημάδια και αυτά τα γαλάζια μάτια που τώρα όμως έχουν χάσει το φως τους.Είναι η Ζωή.Νεκρή.Προσπαθώ να τη ξυπνήσω αλλά δεν έχει νόημα.Είναι νεκρή. Το μόνο που μπορώ να διακρίνω είναι το αίμα που στάζει απο την μύτη της.Κανένα άλλο σημάδι.Ειναι ακόμη ζεστή,που σημαίνει οτι δεν έχει πολύ ώρα που έχει γίνει το συμβάν.Δεν πιστεύω ότι το βλέπω αυτό...Το μόνο που σκέφτομαι να κάνω είναι να τρέξω όσο πιο μακριά μπορώ και αυτό έκανα.