No Way

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2ο

-Πήρες όλα σου τα πράγματα Χριστίνα;
- Ναι νομίζω δεν έχω ξεχάσει κάτι,μέχρι και το τόστ που μου άφησες πάνω στον πάγκο της κουζίνας,λες και δεν έχει κυλικείο το σχολείο.
-Αγάπη μου πρέπει να τρως υγειινά,γι αυτό.Σε βλέπω κάπως,σε απασχολεί κάτι;
-Μα γιατί έπρεπε να πάω σε αμερικάνικο σχολείο;Όλες οι ψωνάρες θα είναι εκεί και όλοι οι δήθεν.
-Θα το δεις Χριστίνα μου,θα κάνεις πολλούς φίλους.Επίσης έχω ακούσει ότι οι καθηγητές είναι καταπληκτικοί και με πλήρης επιστημονική κατάρτιση με....με
Η μαμά μου συνέχιζε να μιλάει ενώ εγώ τη κοιτούσα και απλά κουνούσα το κεφάλι μου.Ώρες ώρες γίνεται τόσο κουραστική δίχως δυστυχώς να το καταλαβαίνει.Ευτυχώς θα έρχεται να με παίρνει πούλμαν από το σπίτι και θα γλιτώνω αυτές τις πρωινές συζητήσεις.Βάζω τα ακουστικά μου,κοιτάζω το playlist ,βλέπω Arctic Monkeys,τέλεια.Δυναμώνω τη μουσική και ακουμπώ το κεφάλι μου στο παράθυρο.Κρύος αέρας χτυπάει το μέτωπο μου.Η μαμά μου ευτυχώς σταμάτησε να μιλάει όχι πως την άκουγα τόση ώρα αλλά εντάξει.Έχω κλείσει τα μάτια μου και το μόνο που νιώθω είναι το φως του ήλιου που αντανακλάται στο τζάμι. .Ξαφνικά η μουσική σταματάει.Η μαμά μου μου έβγαλε το ένα ακουστικό απο το αυτί.
-Τι είναι μαμά;
-Χριστίνα παιδί μου φτάσαμε,πάρε την τσάντα σου απο τα πίσω καθίσματα.
-Wait whaat?!Λέω.Είμαι τόσο αγχωμένη.Ενώ η μαμά μου προσπαθεί να παρκάρει εγώ σκέφτομαι τι στο καλό θα κάνω εδώ.

Προχωράμε και βλέπω μια μεγάλη πύλη.Ωχ όχι ξανά αυτό το βουητό στο αυτί μου! Πάλι δε δίνω σημασία ,προχωράμε και άλλο και βλέπουμε τη διευθύντρια μας χαμογελάει και συστηνόμαστε,δεν φαίνεται κακιά.Η μαμά μου φεύγει μαζί της ενώ εγώ κατευθύνομαι προς το τμήμα μου.Δεν δυσκολεύτηκα να το βρω.Βλέπω δυο αγόρια να στέκονται έξω στη πόρτα.Ο ένας γυμνασμένος,ψηλός με ξανθά μαλλιά και πράσινα μάτια ο άλλος αδιάφορος.
-Δεν είναι για σένα αυτός γλύκα,ακούω μια φωνή.
-Ελεν, μου λέει.
Τη στιγμή που πάω να της πω το όνομα μου...
-Σςς δεν με νοιάζει ποια είσαι ,αλλά μακριά από το αγόρι μου,μου λέει
Λες και εγώ είχα τέτοιο σκοπό.Ακόμα δεν μπήκα αμέσως να συναντήσω τη ψωνάρα του σχολείου.
-Μη σε νοιάζει,η κοπέλα έχει προβλήματα.Ένα χέρι ακουμπάει τον ώμο μου.
-Γεια,με λένε Κρίστι ,λέω.
-Στέλιος,αποκρίνεται.Και από εδώ η Λήδα
-Χάρηκα παιδιά.Πώς τον λένε αυτόν εκεί;
-Αυτός είναι ο Τζόνυ,το πιο αλαζονικό άτομο που ξέρω, μου απαντάει η Λήδα με ένα ξινισμένο ύφος.
-Αν έρθει να σου μιλήσει να απομακρυνθείς,είναι πολύ επικίνδυνος ,τονίζει ο Στέλιος.
-Ναι τα βράδια τρώει ανθρώπους αστειεύεται η Λήδα.
-Αυτήν την Ελέν δεν την χώνεψα καθόλου,προσθέτω.
-Και ακόμα δεν έχεις δει τίποτα,θα έκανε τα πάντα για να γίνει το δικό της,λέει η Λήδα.
-Όπως τότε με την αποβολή που της είχε δώσει η διευθύντρια,η κα.Παπαδοπούλου!φωνάζει ο Στέλιος.
-Στέλιο , είχαμε πει να μη το ξανασυζητήσουμε αυτό.
-Τι έγινε παιδιά;πείτε και σε μένα,αναφωνώ.
-Τίποτα,απλά να προσέχεις την Ελέν,αυτό.Με κοιτάζει η Λήδα με τον φόβο αποτυπωμένο στο πρόσωπό της.
-Ελάτε παιδιά,ώρα για μάθημα ,μας λέει η καθηγήτρια προτρέποντας μας να μπούμε μέσα.Ιστορία;Σοβαρά τώρα; 7ωρο σήμερα και μετά θεατρική αγωγή και μουσικολογία τέλεια...

Στο μάθημα κάθομαι μόνη μου,άλλωστε τα μόνα παιδιά που γνώρισα κάθονται μαζί.Δεν μπορώ να προσέχω ,το μυαλό μου δεν είναι εκεί.Δεν θέλω να το πιστέψω αλλά έχω πιάσει αρκετές φορές τον Τζόνυ να με κοιτάζει και παραδόξως αυτό δε μου αρέσει καθόλου.Δε λέω πολύ όμορφος αλλά δεν θέλω να έχω μπλεξίματα με την Ελέν.Άλλωστε δεν έχω πάψει να σκέφτομαι το όνειρο με τον Γιώργο.Και κείνο το βουητό ; Τι να σημαίνει άραγε;
-Κρίστι σωστά;
-Ναι κυρία
-Θες να μας πεις για τον δεύτερο αποικισμό;
-Εμμ
-Πρόσεχε σε παρακαλώ στο μάθημα Κρίστι.
-Μάλλον κάποιον σκέφτεται,πετιέται ο Τζόνυ.
Τα υπόλοιπα παιδιά γελούν δυνατά.
-Ησυχία παιδιά,φωνάζει η καθηγήτρια.
Δεν θα απαντήσω στα σχόλια του Τζόνυ,δεν ξέρω γιατί με έχει καρφώσει με το βλέμμα του,αυτό που ξέρω καλά είναι ότι δεν θα του δώσω την ευχαρίστηση να μαλλιοτραβηχτώ με την Ελέν.
Εκείνη τη στιγμή κάτι με αποσπάει από αυτές τις σκέψεις.Χτυπάει η πόρτα.Είναι η κα.Παπαδοπούλου.
-Συγνώμη για τη διακοπή,ήρθε ένας νέος μαθητής κα.Ιωάννου,απευθύνεται στην καθηγήτρια Ιστορίας.Από δω παιδιά ο Γιώργος.
Ο ποιος;δεν μπορεί να μου συμβαίνει αυτό!Η μόνη κενή θέση της τάξης είναι αυτή δίπλα μου,αυτό δεν μπορεί να είναι καλό...
-Γιώργο κάθισε σε παρακαλώ,λέει η καθηγήτρια της Ιστορίας.Εκεί δίπλα στην Κρίστι.
Αχ τέλεια τι άλλο να ζητήσω!

Μην ξεχνάτε να αφήνετε τα σχόλια σας παιδιά 😊