No Way

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 17ο

-Είσαι καλά; με κοιτάζει όλο απορία.

Έχω τυλίξει τα χέρια πάνω του και κλαίω με λιγμούς.

-Έλα πάρε αυτό να σκουπιστείς, συνεχίζει και μου δίνει ένα χαρτομάντηλο.

-Ευχαριστώ πολύ κ.Βασίλη, αποκρίνομαι απομακρύνοντας τα χέρια μου που είχαν γατζωθεί πάνω του.

-Θα καλέσω τον κηδεμόνα σου να έρθει να σε πάρει.Μην μου ανησυχείς εντάξει;λέει και μου χαιδεύει τα μαλλιά.

Νιώθω το κεφάλι μου  να βαραίνει ενώ η τάση μου για εμετό συνεχίζει να υπάρχει. Περπατάω σιγά σιγά μαζί του και κατευθυνόμαστε προς το γραφείο των καθηγητών.Με αφήνει έξω από τον γραφείο του διευθυντή.Κάθομαι σε μια πολυθρόνα εκεί δίπλα και ακουμπάω το κεφάλι μου στα γόνατά μου.Μετά από λίγο καταφθάνει  με μια κούπα στο χέρι του.

-Έλα πιες το, θα σε βοηθήσει, λέει με μια γαλήνια φωνή.

-Ευχαριστώ,εμμ τι είναι; ρωτάω.

-Λίγο ζεστό τσάι.Πιες το, λέει καθώς μου το δίνει και οι παλάμες μου ακουμπάνε τις δικιές του.

Εκείνη τη στιγμή ακούω μια γνώριμη φωνή να πλησιάζει όλο και περισσότερο τα αυτιά μου.Είναι η μαμά! 

-Κοριτσάκι μου, την ακούω να με φωνάζει.

-Μαμά είμαι μια χαρά γιατί ήρθες; λέω όλο παράπονο.

-Με ειδοποίησε ο καθηγητής σου για την κατάστασή σου και τώρα βλέπω πως δεν είχε καθόλου άδικο!

-Γεια σας,εμφανίζεται ο κ.Βασίλης και συστήνεται στην μαμά μου.Πρέπει πρώτα να πάρει άδεια από την κα.Ιωάννου η Κρίστι προτού φύγει,μας ενημερώνει και εμείς αναγκαζόμαστε να περιμένουμε λίγο ακόμα.

Που σαι ρε ξάδερφε.Ακούγεται μια φωνή έξω από το γραφείο και είναι η φωνή του Τζόνυ. Σου έχω πει να μη με φωνάζεις έτσι εδώ,ακούγεται μια άλλη φωνή. 

Αφήνω τη μαμά και βγαίνω προς τα έξω και ποιους να δω.;Τον Τζόνυ και τον κ.Βασίλη! Αν είναι δυνατόν...Αυτοί ξαδέρφια?!Ο Τζόνυ είναι ένας κόπανος που το μόνο που τον νοιάζει είναι το ποδόσφαιρο και πως να κοροιδεύει τα κορίτσια.Ο κ.Βασίλης από την άλλη είναι ένας μορφωμένος άνθρωπος με τρόπους που αναμφισβήτητα γνωρίζει πως να φέρεται σε μια κοπέλα.

-Κρίστι έμαθα πως δεν αισθάνεσαι καλά,με πιάνει η κα.Ιωάννου τη στιγμή που κρυφοκοίταζα πίσω από την πόρτα του γραφείου.