Joking around #1

9.

Pov Cara

Sommige vinden het een zegen als je thuis bij de badboy was. Ik totaal niet, ik haat hem nog steeds. Zomaar mijn schetsboek pakken, het is net zoiets als een dagboek stelen!

Ik loop naar buiten als Natt al hoofdschuddend naar me zit te kijken. Ik stap in en Natt rijd al weg. 'Ik snap gewoon niet wat je met hem moet, jullie kennen elkaar pas twee weken!' zei Natt. 'Ben je soms jaloers?' vroeg ik. 'Pfff nee' antwoorde Natt. Hij is jaloers! Lol! 'Je hebt geen reden om jaloers te zijn Natt, we betekenen niks voor elkaar. We hebben oorlog' zei ik. Natt mompelde wat waardoor ik in de lach schoot. 'We zijn niet verliefd, we houden niet van elkaar. Net als jij en ik. We houden wel van elkaar als vrienden maar we zijn niet verliefd' zei ik. Oké dat kwam er hard uit maar dat is het leven nou eenmaal.

'Thnxs' zei ik terwijl ik voor het autoraam van Natt stond. 'Geen dank' zei hij en hij reed naar zijn huis.

~*~

'En voor jouw geen ontsnappingen meer jongedame' zei ik streng tegen Navi. Geen succes want ze sloeg een bal weg en huppelde er achteraan. Ik zuchtte. 'Wat moet ik toch met jouw' zei ik. Ik liep naar boven en haalde mijn laptop en tekenpad. Ik zette ze neer op de eettafel en belde nog snel mijn ouders. Ik at al de hele week alleen en daar moest verandering in komen.

*mam?*

*sorry Cara we hebben late dienst*

*O oké*

Ik hing weer op en voelde me teleurgesteld. Ik had de tafel nog mooi gedekt enzo maar het was niet nodig. Ik voelde me in de steek gelaten, was mijn broer maar hier. Maar die zit in Londen te feesten. Ik had chinees besteld en alles was al geleverd. Ik kreeg een idee en rende naar boven.

'O lieve Natt' zei ik door zijn raam. Natt lag op zijn bed en keek op. 'Ik heb teveel chinees besteld, honger?' vroeg ik. Natt kwam meteen omhoog en klom naar binnen. 'Emily komt zo' zei ik terwijl we de trap afliepen.

'Het was lekker bedankt!' zeiden mijn vrienden in koor en ze liepen ieder naar hun huis.

De koele avondlucht liet me op de deurdrempel zitten terwijl ik naar buiten kijk. Ik voel me zo alleen. Ik zuchtte en trek mijn benen op naar mijn kin. Ik zag auto's door de straat rijden en hoopte op mijn ouders. 'Je moet niet zo alleen zitten in de kou' zei ineens een stem. Ik kijk naar links en zie Zayn lopen. 'Tyf op Zayn, ik wil jouw niet in de buurt hebben' snauw ik. Zayn grijnsde en zijn perfect witte tanden werden zicbtbaar. Ik stond op en ging tegen de deurpost leunen. 'Wat moet je?' vroeg ik. Zagn gaf me mijn skeletentekening. 'Ik wil weten waarom je dat hebt getekend' zei Zayn. Ik wist wel zeker dat hij zijn zin ging krijgen dus zei ik de moeilijkste woorden uit mijn leven. 'Ik heb anorexia gehad en ben bijna gestorven' zei ik.

A/N

Nog een extra hoofdstuk omdat dit boek nu al fans heeft! Ik wil nog iets vragen: Hebben jullie al ships, zoja welke?

Vote

Comment

Follow

Xxx Sunny

Laatste arts: