Πέρασαν 3 ή 4 μέρες χωρίς να πάω στην παραλία. Ήμουν χάλια. Είχα κάνει τη μεγαλύτερη μαλακία της ζωής μου. Μέχρι και η μάνα μου είχε αρχίσει να ενδιαφέρεται. Τη περισσότερη μέρα μου τη περνούσα στο προφίλ του ή ακούγοντας θλιβερά ερωτικά τραγούδια. Ήμουν τόσο ερωτευμένη μαζί του. Εκείνος όμως με άλλη. Παρολα αυτά δεν τον είχα δει ποτέ μου με άλλη κοπέλα. Ερχόταν μαζί μου και περνούσαμε τέλεια. Μόνο τη τελευταία φορά , τη φορά που τον φίλησα ήταν θλιμμένος. Δεν ήξερα τι είχε. Η πόρτα του δωματίου μου χτύπησε. Σκόυπησα το δάκρυ που είχε κυλήσει .
Μαμα- Κρύστα ? Σήκω... βάλε κάτι όμορφο και πάμε να κάνουμε μία βόλτα να πάρουμε ένα παγωτό και να κάτσουμε στην παραλία...
Εγω- όχι όχι στην παραλία σε παρακαλώ !
Μαμά - όπως θέλεις... απλά σήκω. Θα βγούμε έξω και μάλιστα θα σου γνωρίσω και τον άντρα με τον οποίο βγαίνω.
Εγω- ωωωω τέλεια.. πάμε...
Η μαμά μου ήταν όμορφη γυναίκα... σανδάλι , μακρύ αέρινο φόρεμα , ξανθό μπουκλέ μαλλί και πράσινο μάτι. Ήταν πανέμορφη. Μακάρι να της είχα μοιάσει έστω και λίγο. Πήγαμε σε ένα εστιατόριο , βασικά ταβέρνα ήταν. Ο γκόμενος της μάνας μου μας περίμενε εκεί.
Γκόμενος- Γεια σας κούκλες... Δεσποινίς Κρύστα είμαι ο Πέτρος.
Εγω- Γεια σας χάρηκα...
Πέτρος- Η χαρά δική μου... η μία ομορφότερη απ΄την άλλη.
Μαμά - Χαχαχ Πέτρο κοκκινίζουμε τώρα
my thoughts by that moment ( omg μαμα σταμάτα να το παίζεις γατούλα στον γκόμενο που πηδιέσαι )
Με ρώτησε μερικά κλασσικά πράματα για το σχολείο και την εφηβεία και λοιπά και ύστερα άρχισε να λέει μαλακίες με τη μάνα μου. Ήταν ωστόσο πολύ ωραίος άντρας. Και σωστός gentleman. Απ'οτι ήξερα είχε δικό του φωτογραφείο.
Σε κάποια φάση που λογικά είχα βαρεθεί υπερβολικά είπα πως θα πήγαινα να πάρω απ'το περίπτερο τσίχλες. Στο γυρισμό το βλέμμα μου γύρισε στην παραλία. Καθόταν ο θωμάς. Ήταν αυτός. Καθόταν στο σημείο που καθόμασταν μαζί. Με περίμενε ακόμα μετά απο 4 μέρες που δεν είχα φανεί ? Ήλπισα να μην με δεί.
_---------------_
Την άλλη μέρα το πρωί όταν σηκώθηκα η μάνα μου είχε πει θα πήγαινε έξω. Λογικά σπίτι Πέτρου θα πήγαινε να πηδηχτούν. Αυτό που η μάνα μου ήταν 49 και το κανε κάθε μέρα και γω στα 17 ούτε γκόμενο δεν είχα δεν μπορούσα να το καταλάβω. Έφαγα , έκλαψα και λίγο και μετά μήνυμα στο facebook απ'τον Θωμά. Πιο πολύ στη ζωή μου αλήθεια σας το λέω δεν είχα αγχωθεί . Έτρεμα ολόκληρη.
Θωμας- γεια.. εισαι καλα? δεν έρχεσαι παραλία πια... νιώθεις άσχημα για το φιλί ?
my thoughts by this moment: omggg τι στο πούτσο υποτίθεται πως π΄ρπει να απαν΄τησω?
Εγω- Οχι και τόσο καλά... εσυ ? ναι νιώθω άσχημα γιατί δεν νιώθεις αυτά που νιώθω.
Θωμας- ούτε γω είμαι τόσο καλά.... έλα σήμερα παραλία στις 9 ... θα χω και τσιγάρα.
_-----------------_
Μέχρι να έρθει η ώρα να πάω παραλία πέρασα το άγχος της ζωής μου... Ούτε πανελλήνιες να έδινα δηλαδή. Πήγα παραλία. Δεν ήταν εκεί ... Τον περίμενα αρκετή ώρα... ίσως να είχα πανικοβληθεί ή να είχα φύγει.. απλά κάτι μέσα μου μου έλεγε να μείνω.
ήρθε τελικά . Πάντα έτσι όμορφος. Με τα καστανά λαμπερά του ματάκια να με κοιτούν με ένα βλέμμα λύπης και το φατσάκι του να είναι πιο άσπρο και απο λευκό τοίχο. Τα κοκκαλιάρικά του χεράκια έπαιζαν με έναν αναπτήρα . Κατέβηκε τα σκαλιά , κάθισε δίπλα μου , με πήρε αγκαλιά λέγοντάς μου συγγνώμη που σε έστησα.
Εγω - δεν πειράζει ρε Θωμα. Άλλα πειράζουν..
Θωμάς- Πάρε ένα τσιγάρο... το θες ε ?
Εγω- φέρτο ρε...
Καπνίσαμε λίγο μαζί
Εγω-δεν είναι υπέροχη βραδιά ?
Θωμάς- όπως το βλέπει κανείς....
Εγω- βασικά εσύ τη κάνεις όμορφη.
Θωμάς- εσυ κάνεις τη ζωή μου όμορφη.
Εγω- μαλάκα κόφτο. Αφου δε τα πιστεύεις γιατι τα λες αυτα? Αφου δε νιώθεις γιατί με κοιτάς έτσι και χαμογελάς?
Με κοίταξε επίμονα... κάτι ήθελε να μου πεί... δεν μπορούσε όμως... δείλιαζε... αυτό φαινόταν καθαρά στο βλέμμα του.
Εγω- Δεν μπορώ να ξανάρθω εδω... να καπνίζω μαζί σου, να κάνω πως είμαι κουλ κάνοντας χαβαλέ .... γιατί καίγομαι Θωμά. Δεν μπορώ να είμαι φίλη σου. Συγγνώμη.
Σηκώθηκα να φύγω
Θωμάς- Κρύστα... εγω συγγνώμη ....
Κάτι έσπασε μέσα μου... Δεν μπορούσαμε να είμαστε μαζί. Άλλη μια νύχτα ήμουν χάλια.
YOU ARE READING
Χρόνια Εφηβικά
Adventure"Νιώθω αδύναμη τον τελευταίο καιρό.... μπαίνω όλο και βαθύτερα στον εαυτό μου, οι άνθρωποι που με καταλαβαίνουν λιγοστεύουν συνεχώς.... χρειάζομαι απο κάπου να κρατηθώ... μπορείς να με κρατήσεις ? Μπορείς ? ή θα γίνεις εκείνο το ποτήρι στο πάνω πάνω...