Χρόνια Εφηβικά

κεφάλαιο 6ο

Θα έπαιρνα τηλέφωνο τον μπαμπά μου και θα του έλεγα να πάω Αυστραλία να κάτσω για λίγες μέρες. Έπρεπε να φύγω απο όλη αυτή τη κατάσταση. Δεν ήμουν σίγουρη αν ήθελα όντως να πάω. Η τελευταία φορά που τον είχα δεί ήταν πριν 2 χρόνια που είχε έρθει αυτός Ελλάδα. Θα ξαναέβλεπα μάλλον και τη γκόμενά του. Αλλά σκεφτόμουν λίγο μακριά. Πρώτα έπρεπε να συμφωνήσει η μάνα μου να πάω , μετά έπρεπε να ρωτήσω τον πατέρα μου ο οποίος λογικά θα ρωτούσε τη γκόμενά του και πήγαινε λέγοντας. Δεν πολυήθελα να πάω . Τελευταία φορά που κάναμε skype ήταν τα Χριστούγεννα, απλά θα τον εκμεταλευόμουν για να ξεφύγω απ'τη κατάσταση αυτή. Για να μην τα πολυλογώ η μάνα μου με άφησε να πάω συμπεριφερόμενη σχεδόν αδιάφορα όπως κάθε άλλωστε φορά. Ο μπαμπάς μου φαίνεται να είχε εκπλαγεί απ'την κλήση μου και συμφώνησε επίσης παραδόξως αμέσως να πάω εκεί. Θα έφευγα σε 3 μέρες απλά όσο πλησίαζε ο καιρός τόσο πιο πολύ αγχωνόμουν για το ταξίδι και τη διαμονή μου εκεί. 

Μία μέρα πριν αποχαιρέτησα τη Μελίνα. Της είπα πως θα πήγαινα Αυστραλία για 10 μέρες για διακοπές επειδή μου το ζήτησε ο μπαμπάς μου . Δεν ήθελα να της πω τον πραγματικό λόγο. Δεν ήθελα να καταλάβει την αδυναμία μου. Ο Θωμάς ήταν κολλημένος στο μυαλό μου εδώ και πολλές ώρες. Ξεφυσούσα χωρίς λόγο και αισθανόμουν τη μία ντροπή την άλλη απογοήτευση και την άλλη απορία. Τι να εννοούσε όταν είπε πως η ζωή θα τον σκότωνε... φοβόμουν για εκείνον. Εκείνο το βράδυ γυρνώντας σπίτι μου απτης Μελίνας πέρασα απο παραλία. Κοίταξα επίμονα σε όλο της το μήκος για αρκετά λεπτά . Ο Θωμάς δεν καθόταν εκεί. Αισθάνθηκα πως ηττήθηκα. 

                                                                          _------------------_

Με το που ανέβηκα στο αεροπλάνο αποχαιρετώντας τη μαμά μου ήδη αισθανόμουν πιο ελαφριά , σαν να άφηνα το κακό μέρος του εαυτού μου, όλη τη μοναξιά των τελευταίων μηνών και όλο τον πόνο των τελευταίων ημερών πίσω. 

Κατέβηκα απ'το λεωφορείο σχεδόν ζαλισμένη απ'το ολοήμερο ταξίδι και είδα τον μπαμπά μου να με περιμένει . Χάρηκα πάρα πολύ που τον είδα. Έτρεξα στην αγκαλιά του και εκείνος σχεδόν συγκινημένος μου είπε πόσο του είχα λείψει. Με έβαλε μες το αμάξι του και κατευθυνόμασταν προς το σπίτι του. Στη διαδρομή η φάση ήταν άβολη. Ο πατέρας μου λογικά δεν θα ξερε τι να με ρωτήσει και εγώ κοιτούσα έξω απ'το παράθυρο σκεπτόμενη πως τελικά οι αποστάσεις στην Αυστραλία και οι απέραντες εκτάσεις χωραφιών γύρω μου δεν είχαν μικρύνει καθόλου απ΄'την τελευταία φορά που είχα πάει.