Χρόνια Εφηβικά

κεφάλαιο 8

Άνοιξα τα μάτια μου εμφανώς ενοχλημένη απ'το ξυπνητήρι της μάνας μου στο απέναντι δωμάτιο. Πήγα και της το έκλεισα. Η μάνα μου δεν ήταν στο κρεβάτι. Τη φώναξα αλλά δεν απαντούσε. Κοίταξα το ρολόι . Η ώρα ήταν 1 το μεσημέρι. Σκέφτηκα πως θα ήταν στη δουλειά της. Πλύθηκα, ντύθηκα και κατέβηκα στο ινστιτούτο της μάνας μου. Την είδα για λίγο... ήθελα να της μιλήσω να της πω τα νέα αλλά δυστυχώς είχε κόσμο. Την περίμενα κάμποση ώρα κοιτάζοντας αδιάφορα μερικά περιοδικά μόδας στον δερμάτινο καναπέ. Η τελευταία πελάτισσα είχε φύγει , είδα τη μάνα μου και αγκαλιαστήκαμε.

Μαμά- Χτες δεν πρόλαβα να σε δω καθόλου. Μόλις ήρθες κοιμήθηκες σχεδόν αμέσως... πως πέρασες ? 

Εγω- πολύ ωραία ήταν.... είχε κρύο βέβαια και έκανα λίγη ώρα να συνηθίσω την απότομη διαφορά εποχής και ώρας αλλά άξιζε. Γράφτηκα σε θέατρο, μαγείρευα με τη Μελίσα τη φίλη του μπαμπά , πηγαίναμε για ψώνια για φαγητό για σινεμά... ό,τι θες έκανα

Μαμά- χαίρομαι.... ο μπαμπάς σου καλά ? 

Εγω- ναι πολύ ευτυχισμένος φαινόταν... και να δεις ενα σπίτι καλά μαμά ούτε βίλα...

Μαμά - αααα ωραία ... για μένα ρώτησε καθόλου ?

Εγω-εεε ... δεν θυμάμαι... αλλά εσένα τι σε νοιάζει.. αφου εχεις τον Πέτρο ..

Μαμά- πωωωω σωστά ρε συ και το ξέχασα εχω ραντεβού μαζί του σε 10' . Κλείσε το ιατρείο και πάρε κάτι απέξω να φας.

Έκλεισε με δύναμη τη πόρτα και έφυγε. 

"Σκατααα" φωναξα..  εκτός απ'τον Θωμά ακόμη και η μάνα μου στα παλιά της τα παπούτσια με είχε γραμμένη.

Έμεινα στο μαγαζί για αρκετή ώρα πειράζοντας όλα τα πράγματα της μάνας μου. Γύρισα σπίτι και βρήκα τη μάνα μου να με περιμένει. Κοίταξα το ρολόι και ήταν 4 το μεσημέρι. Δεν περίμενα να είχε γυρίσει τόσο νωρίς. Για να μην τα πολυλογώ τσακωθήκαμε για τους δικούς μας λόγους. Εγω της έλεγα πως δεν ενδιαφέρεται και πως δεν είναι έτσι οι μαμάδες και μετά άρχισε να ρωτάει για τον Θωμά και να λέει πως επειδή εγώ δεν μπορώ να τον κάνω να με θέλει βγάζω τα νεύρα μου πάνω της. Άρχισα να κλαιώ και τελικά κατέληξα στο δωμάτιό μου με κλειδωμένη πόρτα . Μετά απο κανα δίωρο αποφάσισα να βγω . Προχώρησα προς τα έξω και άκουσα τη μάνα μου να παίρνει κάποιον τηλέφωνο. Θα πήγαινα να τη ρωτήσω αλλά σταμάτησα απότομα όταν άκουσα να λέει 

-Γεια σας... η μαμά του Θωμά ? ναι.. η μαμά της Κρύστας είμαι τι κάνετε? ..... ναι έλεγα αν ερχόταν ο Θωμάς να φάει μαζί μας αύριο.. έχουν καιρό να τα πούνε... αααα εντάξει δεν πειράζει...

Μόλις το άκουσα αυτό πετάχτηκα μες το δωμάτιο έκλεισα απότομα το τηλέφωνο και διέκρινα με σιγουριά τον φόβο και την έκπληξη στα μάτια της μάνας μου. Της λέω

-ΠΑΣ ΚΑΛΑ?/?????? ΟΤΙ ΤΙ?  ΝΑ ΔΕΙΞΕΙΣ ΠΩΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΣΑΙ ? Τη μια δεν ήξερες καν αν βγαινω με αυτον ή όχι και τώρα τον καλεις σπίτι χωρίς την άδειά μου ? Είσαι τρελή !!!!!!!!!!!! 

Η μάνα είχε ανακτήσει το βλέμμα της αδιαφορίας και με ηρεμία σηκώθηκε έβαλε τα  τακούνια της , πήρε τα κλειδιά απ'το αμάξι και μου είπε

-Αγάπη μου όταν ηρεμήσεις και σκεφτείς λογικά πάρε με τηλέφωνο να γυρίσω σπίτι.... 

Ήμουν ήδη εκτός ορίων. όταν έφυγε δεν έκλαψα ούτε ούρλιαξα... ήμουν ήρεμη. Σε καμια ώρα γύρισε η μάνα μου και μου είπε με το που μπήκε'

-Ήθελα να σου κάνω έκπληξη... δεν περίμενα να μάθαινες πως έπαιρνα τηλέφωνο... απλά ενδιαφέρθηκα και προσπάθησα να φερθώ σαν μαμά για μια φορά.. μάλλον το έκανα λάθος... θα έχεις δίκιο να μην με συγχωρέσεις απλά ενημερωτικά να ξέρεις πως αφού ρώτησε τον Θωμά εκείνος απάντησε πως δεν μπορεί. Τον άκουσα η ίδια.

-Καλύτερα... με έβγαλε και απ'την δύσκολη θέση. Όσο για σένα το σκέφτηκα... δεν αξίζει να χαλαστώ για σένα... μάλλον εσυ δεν αξίζεις.

                                                                    _--------------------_

Έπεσα για ύπνο αργά το βράδυ και χωρίς να σκεφτώ τίποτα κοιμήθηκα αμέσως. Ήλπισα να ονειρευτώ κάτι όμορφο. Έγινε εντελώς το αντίθετο. Εγώ σε ένα τούνελ και η μάνα μου να με κυνηγάει να με σκοτώσει με ένα μαχαίρι απο πίσω μου... εκεί που νόμιζα πως έβλεπα το φώς εκεί το τούνελ μεγάλωνε κι άλλο.... και είχα λαχανιάσει και χτυπούσε ένας κόκκινος συναγερμός με έναν δυνατό σπαστικό ήχο που όλο και δυνάμωνε προειδοποιώντας με πως η πόρτα του τούνελ θα έκλεινε. Ξαφνικά ξύπνησα. Θυμόμουν το όνειρο. Μόνο που ο ήχος συνεχιζόταν. Σύντομα συνειδητοποίησα πως εκείνο που χτυπούσε ήταν το τηλέφωνό μου. Κοίταξα ποιος θα μπορούσε να με έπαιρνε τηλέφωνο τέτοια ώρα. ΗΤΑΝ Ο ΘΩΜΑΣ.