Μπορούσα και πάλι να αναπνεύσω. Είχα πάθει κρίση άσθματος. Τουλάχιστον έτσι μου είπε η νοσοκόμα που μου έδωσε τον εισπνευτήρα. Κοίταξα το κινητό μου. 5 παρα 20. Πήρα τηλέφωνο τη μαμά μου. Δεν το σήκωνε και υπέθεσα πως θα κοιμόταν. Ήμουν πολυ πιο ηρεμη τώρα. Η νοσοκόμα επίσης μου είπε πως έκαναν πλύση στομάχου στον Θωμά και πως δεν ειχε κατι τώρα. Τη ρώτησα αν μπορώ να πάω να τον δω αλλά μου είπε πως θα ερχόντουσαν οι γονείς του κσι μόνο αν εκείνη μου το επέτρεπαν θα ήταν κάτι τέτοιο δυνατό.
Δεν είχα ανακουφιστεί που ο Θωμάς ηταν καλά. Αυτό το ήξερα απ'την αρχή. Εκείνο που αγνοούσα ήταν το γιατί τα εκανε αυτά.
Ένα αντρόγυνο γύρω στα 50 μπήκε αναστατωμένο απ'την πόρτα του νοσοκομείου κσι ρώτησαν τη νοσοκόμα για το Θωμά. Έκατσαν στο δωμάτιο για κανένα τέταρτο. Βγήκαν έξω και η νοσοκόμα τους σύστησε σε μένα λεγοντας τους :
- Αυτή είναι η κοπέλα που πήρε τηλέφωνο το ασθενοφόρο.
Μαμά Θωμά- Σε ευχαριστουμε παααααρα πολυ !
Εγω- Η Κρύστα είμαι δεν ξέρω αν σας εχει πει ο Θωμάς...
Μαμά Θωμά- Δεν μας εχει πει αλλά πρέπει μια φορά να πήρε η μητερα σου τηλέφωνο σπίτι μας.
Εγω- Ναι... ο Θωμάς πως είναι ?
Μαμά Θωμά - είναι καλά , οταν θα ξυπνήσει θα σε ενημερώσουμε... τώρα πρέπει νσ πας σπίτι σου να ξεκουραστείς
Εκείνη τη στιγμη χτυπησε το κινητό μου. Ηταν η μαμά μου .
Πήγα σπίτι και της τα εξήγησα όλα. Το πρωί θα πήγαινα στον Θωμά. Έπρεπε να μάθω τι έχει.
YOU ARE READING
Χρόνια Εφηβικά
Adventure"Νιώθω αδύναμη τον τελευταίο καιρό.... μπαίνω όλο και βαθύτερα στον εαυτό μου, οι άνθρωποι που με καταλαβαίνουν λιγοστεύουν συνεχώς.... χρειάζομαι απο κάπου να κρατηθώ... μπορείς να με κρατήσεις ? Μπορείς ? ή θα γίνεις εκείνο το ποτήρι στο πάνω πάνω...
