Ήταν χλωμός. Τα μαλλιά του ήταν πολύ ανακατεμένα και μέσα απ'τις φλέβες του έβγαιναν σωληνάκια συνδεδεμένα με έναν ορό. Μόλις άκουσε τη πόρτα να σνοίγει σήκωσε το βλέμμα του. Μου χαμογέλασε. Πήγα και κάθισα σε μια καρεκλα δίπλα στο κρεβάτι. Του έπιασα το χέρι και τον αγκάλιασα. Με φίλησε στο στόμα. Τα απαλά του χείλη με ακούμπησαν. Με κοίταξε κατάματα. Του χαμογέλασα.
Εγω -Είσαι καλά ?
Θωμάς- Όχι πολύ.. εννοώ σωματικά ναι ,αλλά....
Εγω- Θα γίνεις... θέλω να φροντίσω εγώ να γίνεις...
Θωμάς- Καλύτερα να φύγεις τώρα ... Θα έρθουν οι γιατροί σε λίγο... με έχουν βάλει και σε εποπτεία ψυχιάτρου...
Εγω- Λογικό... ξέρεις δεν είναι οτι πιο υγιές να χαρακώνεσαι και να πέρνεις χάπια λογικά για να αυτοκτονήσεις... Θωμά φοβάμαι για σενα...
Θωμά-Δεν χρειάζεται να φοβάσαι για μένα μωρό μου... θα στα εξηγήσω όλα...
Εγω- Θέλω να σαι καλά ... θυμάσαι που σου χα οει πως είμαι ερωτευμενη μαζι σου ?
Θωμάς- Θυμάμαι
Εγω- Το εννοώ ακομα...
Θωμάς- Το ξέρω... δεν μπορώ τώρα να σου πω εγώ τι νιώθω...
Εγω - Γιατί πηρες εμένα τηλεφωνο ?
η πορτα ανοιξε... ενπαιναν οι γιατροι
-θωμάς- θα στα εξηγήσω όλα... σ'αγαπάω....
εγω -και γω
Και το εννοούσα. Και αυτός το εννοούσε . Το ήξερα
YOU ARE READING
Χρόνια Εφηβικά
Adventure"Νιώθω αδύναμη τον τελευταίο καιρό.... μπαίνω όλο και βαθύτερα στον εαυτό μου, οι άνθρωποι που με καταλαβαίνουν λιγοστεύουν συνεχώς.... χρειάζομαι απο κάπου να κρατηθώ... μπορείς να με κρατήσεις ? Μπορείς ? ή θα γίνεις εκείνο το ποτήρι στο πάνω πάνω...
