Cannot Be

Chapter 5

Chapter 5: Yellow

I stared at the ceiling. I'm so bored. Halos ilang oras na akong nakaupo dito at halos dumikit na ang pwet ko sa upuan.

He just won't assign anything to me! Kinanya nang lahat!Okay maybe that is good news. But he could've atleast let me use my phone.

Simula nung pumasok ako kaninang umaga, he had this annoyed expression plastered in his face.

"Bawal gumamit ng phone during work hours." Sabi niya.

WORK HOURS? Eh hindi naman ako employee dito at isa pa, it's not like I have something to do.

Maybe he's just in a bad mood? Nagtapon ako ng tingin sa kaniya.

Nakakunot ang noo niya habang sapo-sapo ang sentido. Nakasalamin niyang binabasa ang mga papel na hawak. Nakadikwatro din ang hita niya na nangunguyakoy.

Ibinalik ko ang tingin sa mukha niya. Ngayon ko lang napansin ang patubo niyang bigote, nagkagat ako ng labi.

NATAPOS ang araw na yon ng wala masyadong naganap. Halos mapanis ang laway ko dahil hindi niya man lang ako kinausap, ni hindi sya tumitingin sakin. Not that I feel bothered pero I was worried he'd die from working too hard.

I mustered every bit of courage I had in me. It's the least I could do.

Huminga ako ng malalim saka tumayo. Naglakad ako papunta sa kanya.

Sakto namang tumunog ang telepono, I bit my lips saka bumalik sa upuan ko.

"Yes, this is Nathaniel Zhang of Tech Department..." sabi niya habang nakatingin pa rin sa laptop niya.

Pabalik-balik ang tingin ko sa kaniya hanggang sa natapos ang tawag.

Tumayo ulit ako.

"Cara." Sabi niya habang inaayos ang gamit.

He must be preparing to go home already. It's already pass 8.

"Sir?" tanong ko.

Mabilis na lumipad ang tingin niya sa akin. It was the first time I called him sir.

"Let's go." Sabi niya saka bumalik sa pag-aayos ng gamit.

"Go where?" tanong ko.

He grinned saka tumingin sakin.

"Home? Mag-aalas nuwebe na." sabi niya saka tumingin sa wrist watch. His muscles flexed at the process. Nagkagat ulit ako ng labi.