YALNIZ

3.Bölüm:Lila Saçlı Kız

Baktım.Sadece ona bakmaya devam ettim.O da bana bakıyordu.Neden..Neden hiçbir şey yapamıyordum?Hareket etmiyor,sadece..Bakıyordum.Kolumun sarsılmasıyla kendime geldim ve sarsan kişinin Sora olduğunu anladım.
"Abi..~esner~Üzgünüm ben uyumuşum.Abi..Abi?Uzumaki Naruto!"
İnce sesiyle bağıran ve kendisini fark etmem için çabalayan Sora'ya baktım.
"Ah,abin de yorgun."Bir daha bakmamaya ve artık markete gitmem gerektiğine karar verdim.Banktan kalktım ve çelimsiz eller yine kenetlendi.
"Bu sefer ne oldu küçük adam?"dedim dalgınlığımı belli etmemeye çalışarak.
"Bu kız kim?"Elleriyle işaret eden Sora'nın ellerini tuttum.
"Sora!Ben sana insanları bu şekilde göstermemen gerektiğini öğretmedim mi?Bu çok kaba bir davranış.Özür dile."
"Üzgünüm abicim."Dolan gözleriyle vicdanımı daha da kabarttı ve saçını okşadım.
"Tamam tamam ağlamak yok.Sana kızmadım kardeşim.
"Özür dilerim!"
Lila saçlı kızın bizim tartışmamızı izlediğini fark ettim.Ayağa kalktı ve Sora"nın saçını okşadı.
"Gökyüzü..Adının anlamı.Gözlerin de..Masmavi.Gökyüzü gibi.Huzur verici."
Bakışlarını bana yöneltti.
Benim de Sora gibi mavi gözlerim vardı.Üstüme alınmalı mıydım?
"Biz gitsek iyi olur.Anlayışınız için teşekk-"
Lila saçlı kız bana daha da yakınlaştı.Olanlara anlam veremezken başını göğsüme yasladı.
"S-S-S-Siz n-n-n-ne...?"onu kendimden uzaklaştırdım ve elini alnına koydum.
"Ateşi var Sora!Ona yardım etmemiz gerek!"
"A-Abi..Bir kahraman gibi onu taşırım!"
"Sağol küçük adam ama olmaz hemen bir hastane bulmalıyız."

"Bizde mi?Ama kim ol-"
"Biz de bilmiyoruz bu Kasabada pek imkan yok.Çok fazla hastamız var.Yarın daha iyi olacaktır."
Doktorun yardımcısı Bayan Asami bizi başından savmıştı.
Böylece onu eve getirdik.
"Abicim o artık bizimle mi yaşayacak?"
"İyileşene kadar."
Babamın kilidinin sesini duydum.Salona geldi.Elindeki Birayı annemin çok sevdiği sarı koltuk takımımıza attı.
"Naruto,Bu kim?"
"O..O.."
"Her neyse ses çıkarmayın.Uyuyamıyorum."
"Babacım misafirimiz çok iy-"
"Kapa çeneni Sora.Önümden çekil.Naruto aldığım John Walls Birası nerede?"
"Baba onlardan kalmadı."
"Al o zaman!"
"Ama onu bırakamam!"dedim işaret ederek.
"Umrumda değil.Git ve AL!"
"T-Tamam."
Bıkmıştım.Onun böyle davranmasından,çelimsiz ve güçsüz olmasından,nefret dolu bakışlarından...
Birayı teslim ettikten sonra yatağıma temiz bir çarşaf serdim.Yatağımda uyuması daha iyi olurdu.Ben salondaki koltukta uyuyacaktım.Sora'ya iyi geceler öpücüğü verdikten sonra ılık suya batırılmış mendilimle Lila saçlı kızın alnını temizledim.Saçlarındaki tokaları çıkarttım rahatsız olmuş olabilirdi.Saçlarına dokunduğum an da..O yumuşaklığı hissettim.Bir kızın saçını ellemenin verdiği utançla ellerimi yüzüme götürdüm.Daha sonra karmakarışık olan masama baktım.İçinden bir kağıt ve bir kalem aldım.Bugün kü konum "üçgenler"olabilirdi.
Üçgenler nasıldı?
180°tamamlamak amaç,bir ödüldü benim için.50°ve bir 50° daha.yarım yarım.Bir bütün olamamış,sadece orada var olmak için yazılmışlardı.Bu kızın nasıl bir hayatı vardı?O da bu açılar gibi anlamsız bir yarıyı mı oluşturuyordu?
Yoksa onu 180°ye tamamlayacak bir aileye,80°sine  sahip miydi?