Sakin olmasını ve beni anlamasını istedim.Olmuyordu.Kızıl saçlarının arkasından bana bakıyordu.(medya Sora*-*)
Cevap vermedim.Sadece baktım.Ne yapmam gerekirdi?Ne söylemem..Her şey anlamsız geliyordu.
"Abi.Onu koruyamacaksan..Ben korurum."
Ne diyordu?
"Babamı düşünmediğini zannediyordum."
Kes artık.
"Bizi sevdiğimi,daima koruyacağını düşünüyordum."
Anlamıyorsun.
"Hinata Abla ve bana ne olacak?"
"KAPA ÇENENI ARTIK!SİNİRLERİMİ BOZUYORSUN!NE YAPABILIRDIM HA?!DAHA İYİ BİR ÖNERİN VAR MI?!ANLAMIYORSUN SORA!BEN..GERÇEKTEN NE YAPACAĞIMI BİLMİYORUM!"
"Senin suçundu!"dedi.Bağırdı.Yanaklarından süzülen yaşları kolunun tersiyle sildi.
"Benim suçum ha!?ANNEMİ SEN ÖLDÜRDÜN!"
Kahretsin...Ben neler söylüyorum.Hayır..Hayır Sora senin suçun değil.Ben..Suçlayacak birisini arıyorum.Konuşamıyorum.Kelimelerim bir kör düğüm oldu ve açılmıyor.Bunlar gerçek duygularım değil..
Hareket etmedi.İki eliyle yüzünü kapadı ve diz çöktü.Hinata,ona sarıldı.Ayağa kalktı.Bana bakmadı.Kapıdan dışarı çıktı.
Söyleyemedim.Kör düğüm daha da körleşti ve beni içine aldı.Ona"gitme"diyemedim.Sadece arkasından baktım.Hinata..Bekle..Ben de geleceğim.
Ona engel olmalıyım.Sora..O daha çok küçük.Başına bir şey gelebilir.Ayağa kalktım ve sakladığım kolyemi çıkardım.Bu kolye annemindi.Kızıl..Kan k
kırmızsı bir renkteydi.Şekli bir yumurtayı andırıyordu.Kolyemi sıktım.
"Anne...Beni affet."
-Sora-
O akşam..Ne yapacağımı bilmiyordum.Korkmuştum.Hinata Abla'yı kurtarmam gerekiyordu.Eminim abim de aynısını yapardı.Bulduğum odun parçasıyla ona vurdum.Kırmızı...Kan..Ona bunu ben mi yapmıştım?Ben bir canlıya zarar vermiştim.Abim bana"İnsanların kusurlarına bakıp değerlendirme.Her insan'değişebilir'.demişti.Ben..İkimizin kuralına karşı çıkmıştım.Ellerim titriyordu.Hinata Abla bana sarıldığında.. Eğer Hinata Abla 'annem'olsaydı nasıl olurdu diye düşündüm.Onun kucağı yumuşacıktı.Içimdeki tüm korkuyu alıp götürüyordu.Huzurlu. ve rahat hissettim.Ağladım.Ona daha sıkı sarıldım.Belki..Insanlar da annelerinin yanında ağlayabiliyordur. Annelerine sıkıca sarılıp kokusunu içlerine çekebiliyorlardır.Belki ben..'bir anneye'sahip olmanın nasıl bir duygu olduğunu yavaş yavaş anlıyorumdur.
"ANNEMİ SEN ÖLDÜRDÜN!"
Ne..Ama ben anladığımı sanmıştım.
"ANLAMIYORUSUN SORA!"
An..la..ya..mı..yor..um
Çünkü..onu..ben
'ÖL-DÜR-DÜM'Bende nefret ediyorsun değil mi?
Babam gibi...
Ben..Doğmaması gereken birisiyim.
..Bir umut yoktu değil mi?
Sen benden nefret edecektin.Babam gibi
Beni sevmeyeceksin.
Üzgünüm abi..
Doğduğum için...
Seninle babamın arasını kötüleştirdiğim için..
Sana bağırdığım için..
Annemi sizden çaldığım ve seni'annesiz'bıraktığım için beni affet...
![](https://img.wattpad.com/cover/71922298-288-k443119.jpg)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YALNIZ
FanfictionMatematiği delicesine sevmiş, Annesizliğe alışmaya çalışmış, Alkolik bir babaya, 5 yaşında küçük bir kardeşe, Ve Beyazın eşsiz güzelliğine , Sahip bir çocuk Uzumaki Naruto'nun hikayesi...