YALNIZ

8.Bölüm:Enkaz

"Gerçekten...Harikasın Naruto-kun."
"B-Ben..H-Harika değilim.Doğru olanı söyledim."dedim kendimi toparlayamaya çalışarak.Arkamı döndüm.Beyazın eşsiz güzelliğinin büyüsü kulağıma fısıldıyor,beni kontrolü altına alıyordu.Ayağa kalktım.Elimi Lila saçlı kıza uzattım.Elimi tuttu ve ayağa kalktı.
######
"Sora!Ben işe gidiyorum.Ah hala uyanmamış.Hinata,Sora sana emanet."
"Tamam,Naruto-kun dikkat et."
"Kap ramenlerin yerini biliyorsun ve birkaç bisküvi.Bugün lezzetli şeyler alacağım.Görüşürüz."
-Hinata-
Naruto-kun gitti.Yalnız kalmıştık.Sora-kun yatağından çıkmıyordu.Yanına uzandım ve elimi omzuna koydum.
"Sora-kun yemek yemelisin."
"İstemiyorum.Uyuyacağım."
"Ama dün akşamdan beri bir şey yemedin.Bitkin hissedeceksin."
Yorganı yüzünü gizliyor,duygularını belli etmemek için kendini zorluyordu.Ayağa kalktım ve onun tarafına uzandım.Yorganı yavaşça kaldırdım.Çelimsiz kızıl saçlı çocuğun bacaklarının arasındaki ıslaklık...Küçük elleri ile yüzünü kapaması ve utancını gizlemeye çalışması...Ona sarıldım ve saçlarını okşadım.
"Sorun nedir Sora-kun..Neden bana söylemedin?"

"Ben...Korktum..Onun bizi almasından...Bana..Ona vurmasından.."
Altına kaçırmasının nedeni..
Babasından korktuğu içindi.Bunu...Fark edememiştim.Titreyen bu küçük beden..Hassas...Kırılgan bir kalp..Küçücük bir çocuk...için..Çok fazlaydı.
*****
"Abime söyleme lütfen.Bana kızar.."
"Sora-kun ,abin sana çok değer veriyor.Seni çok seviyor.Bunun için sana kızmayacak."
"Hinata abla..Teşekkür ederim."dedi ve yıkadığımız yorganın kuruması için astığımız yere bakarak.
"Sora-kun..Ben hiçbir şey yapmadım.Şimdi..Ramene ne dersin?"dedim gülümseyerek.Burada her şey vardı.Ramenin üzerine sıcak suyu ekleyeceğimiz bir ketıl ve tüp.Naruto-kun..Böyle bir şeyin..Olabileceğini daha önce düşünmüş olmalıydı.
****
"Hava çok güzel Hinata abla."dedi ellerini çırparak küçük çocuk.
"Evet..Yaz mevsimini sever misin Sora-kun?"
"Evet!Abimle dondurma yeriz!Gerçekten çok lezzetli."
Gülümsedim.Sora-kun ve Naruto-kun arasındaki ilişki..Pahabiçilmezdi.
Hanabi..Kardeşim..Keşke..Sende yanımda olsaydın..Ben..Seni kurtaramadım...
***
"Sora..Ah sonunda seni iştahlı gördüğüme çok sevindim."dedi Naruto-kun.Rahatlamış görünüyordu.
"İyi geceler abicim."
Yorganımı Sora-kun'a verdim. Hava çok sıcaktı.Sora-kun..Yorganın altına saklandığında..Babasından korunacağı bir alan oluşturulduğunu düşünüyordu.Naruto-kun'a söylemedim.İkisinin konuşması daha iyi olurdu.Unutamıyorum...O geceyi...Duyduğum bu sesler...Her akşam..Zihnimde yankılanıyordu.
"Hanabi..Kıpırdama..Ayağın..Sıkışmış.Seni kurtaracağım.Hayır..Bekle!Üstüne olmaz!Kaldırın o taşı!Hayır!Bana bakma!Hanabi bana bakma!Anne...Baba?Beni duyuyor musunuz?!Hanabi..Kolları...Bütün vücudu...Enkazın altında kaldı.Baba?!Nefesim..Ah..Nefes alamıyorum.Anne..Anne!Neden...Neden yüzünü göremiyorum!Baba...Neden cevap vermiyorsun?!Neden beni yalnız bıraktınız?!"
"Abla.."
"Hanabi!Kıpırdama!Seni kurtaracağım!Şu molozu üzerimden atar atmaz seni kurtaracağım!'
"Hayır..Annem..Ben..Babam...BİZ..ÇOKTAN ÖLDÜK.AMA SEN YAŞIYORSUN!YATAĞIN RAHAT MI?!BANA YARDIM ETSEYDIN...ORADA UYUYACAK KİŞİ BEN OLACAKTIM VE SEN BU ENKAZDA..."PARAMPARÇA"OLACAKTIN!
"Hinata?!Sakin ol!Rüya!Hepsi birer rüya!Beni duyuyor musun?Hinata!"
Bu ses..Oldukça endişeli..Korkmuş..Ama..Çok güven verici..
"HİNATA!UYAN!"
Sarsılıyordum...
Deprem mi oluyordu?!Olmaz..Olamaz...
"KENDINE GEL ARTIK!"diyordu ses..
"Hinata..Ben yanındayım.Sakinleş.."
Sen misin..Kurtarıcım?Yine  beni kurtaracak mısın?Bu ..Çok ağır..Canım yanıyor..