YALNIZ

18.Bölüm:Duygular

Minna!Okunma sayımız  605 olmuş!Hepinize çok ama çok teşekkür ederim*-*

Ona karşı böyleyim işte anne..
Söylediklerim düğümleniyor ve boğazım kuruyor.Nefessiz kalıyorum.Yaşadığım olumsuzluklara karşı..Ona baktığım zaman belki atlatırım diyorum kendi kendime.Bugün Sora'nın doğum günüydü ve o da yanımdaydı.Hinata..Beyazın eşsiz güzelliği bu özel günde de bana yardım edebilecek miydi?
Biliyorum.Çocukça davrandığımı biliyorum.Bugün kardeşimin doğum günü.Mutlu olmam gerekiyor değil mi anne..
Ama..
Yapamıyorum.
Kalbimin içinde"0"var.Eğer mutluluk bir sayıysa ve kalbimin içindeki tabloda çarpılması gerekiyorsa eğer,kalbim bir"0".Mutluluğumu sıfırlıyor.Sıfırlayan tek şey kalbim değil.Sensin anne.
"Hinata,ona ne alacağım?"dedim fısıltıyla.
"Naruto-kun,Sora-kun.. Senden gelen her  hediyeyi beğenecektir buna eminim."dedi.Gülümsedi.Onun gülümseyişini 2.kez görüşümdü.Kendime gelmek için silkelendim.Her türlü hediye demek.Ama..Ah!Bu konularda çok kötüydüm.Fenerin içini süsledik.Sora'yı ,Sasuke'ye bırakmıştım.Ona sürpriz yapacaktık.
"N-Naruto-kun!"
"Sorun n-...Hinata..."
Tüm süsleri düşürmüştü.Ona şüpheci bir bakış attım.
"U..Üzgünüm.Ben..Daha önce böyle bir şeyi yapmamıştım."
"Neden?"dedim ve yanına geldim onu yerden kaldırdım.
"Para.Paramız yoktu.Babam geç saatte gelirdi.İşinden yeterice para alamıyordu.Kazandığı parayla su ve biraz erzak alabiliyordu.Annem yatalaktı.Bu yüzden..Eğlenmek için zamanım olmadı.Annemin bel bölgesinden sonrası felçliydi.Üzgünüm.Dikkat-"
"Sorun değil."dedim ve arkamı döndüm.Suçluydum.Düşüncesizce konuşmuştum.Derin bir nefes aldım ve tekrar ona döndüm.Elimde süslerle dolu olan kutuyu yere bıraktım.
"Hinata.Sana hayranım."dedim ve Gülümsedim.Elimi Yanaklarına koydum.
"Sana hayranım çünkü sen çok güçlüsün biliyor musun?"
"Hayır..Naru-"
"Öylesin."
"Neden..Neden böyle düşünüyorsun?"
"Çünkü.Sen..Bana kıyasla daha olgunsun.Annene bakabilmen...Kardeşinle ilginlenmen...Gerçekten sana imreniyorum."dedim ve ellerimin hala Yanaklarında olduğunu fark ettim ve ellerimi çekecekken,yumuşacık bir şey hissettim.Elimi tutmuştu.Bunun anlamı..Elimi çekmemi istemiyor mu demek?
Kızarmaya başlayan Yanaklarıma aldırmadım ve ona bakmaya devam ettim.
O da bana bakıyordu.Ellerinin sıcaklığını hissedebiliyordum.Tutabilirdim.Sonsuza kadar ellerini tutabilirdim.Hatırladığım sözcükler beni daha da utandırdı.
"Annecim.Neden babamla evlendin?"
"Bu tuhaf bir soru dattebane!Neden sordun ki?"
"Yani babam yakışıklı olsa da sen çok güzelsin annecim."
"Naruto!*Saçlarını karıştırır*Aşk."
"Hm?Aşk mı?Filmlerde 'öpüşen'insanların yaptıkları şeyler mi?"
"H-Hayır dattebane!Yani e-evet eğer aşıksan o-olabilir ama anlatmak istediğim şey bu değil canım."
"Mmh!Anlamadım dattebayo!"
"Babanın yanında hissettiklerim.Babana her baktığımda.."
Annem,elimi tutup kalbine koymuştu.
"Burası yerinde duramıyordu.Onun yanında daha hızlı atıyordu."dedi ve elleriyle yanaklarını işaret etti.Bu yanaklar sürekli yanıyordu."
"Ama annecim bu çok saçma.Yani insanların yanakları sıcakladıklarında da yanıyor ve kalbimiz her zaman atıyor eğer koşarsak daha hızlı atar.Bunları'aşk'denilen şeyden nasıl ayıracağım bu çok saçma olurdu!"
"Ahahah ...Na-Ru-To!Aşk sadece fiziken hissedilen bir şey değil."
"Ne peki dattebayo!Bence çok anlaşılmaz bir duygu!"
"Anlayacaksın.Onu gördüğün zaman...Tanrı'nın sana bahşettiği ruhla alakalı.
"Gördüğünü herkes sever, sen onda görmediğini bulacaksın. Eğer gerçek aşk istiyorsan; Ten’e değil, kalbe dokunacaksın. "
Bu sözleri söyleyen Bob Marley'e hak vermeye ne dersin tatlım?
Geçmişte annemle yaptığımız bu diyaloglar ve Bob Marley'adlı şahısın dedileri beynimde yankılanıyordu.
'Başkasında olmayanı göreceksin.Beyazın eşsiz güzelliği...?