YALNIZ

10.Bölüm:Güçsüzüm

"Sakura-san..Ben..Hi-Hina-"
"Ta.Hinata olmalısın.Naruto'nun anlattığından daha güzelmişsin."dedi ve göz kırptı pembe saçlı kız.Lila saçlı kız olanlara anlam veremedi.O...Kurtarıcısı kendisinden bahsetmiş miydi?Çok utanıyordu ama soracaktı.
"Acaba...Benim hakkımda..Başka bir şey dedi mi?"dedi kekelememeye çalışarak.
"Evet.Ama..Bunu söyleyemem.Kendisinden duymalısın."
Ne?..Hakkında ne söylemiş olabilirdi?Belki de..Kendisinden sıkıldığını,ona sıkıntı verdiğini söylemişti.Bu yüzden,kendisinin söylemesi gerekirdi değil mi?Lila saçlı kızın sol tarafı acıyordu.Gözleri doldu.Elinin üzerinde bir"el"hissetti.Yeni tanıştığı arkadaşıydı bu elin sahibi.
"Hinata..Naruto sana değer veriyor.Buna emin olabilirsin."dedi pembe saçlı kız.Yüzüne kocaman bir tebessüm yayıldı.Lila saçlı kız ise şaşkın ve utanmış bir haldeydi.
###
"Demek böyle tanıştınız.Bu çok hoş.Hinata,elinden geleni yap!"
"N-Ne konusunda Sakura-san?"
"Tabi ki..."dedi pembe saçlı kız işaret parmağını lila saçlı kızın alnına koydu.
"Anladın bence."dedi ve muzip bakış attı.
"Ben mi?Ahaha Hinata yapma ama.Benim sevdiğim birisi yok ve olamaz.Erkekler çok gereksizler."

-Hinata-
Sakura-san çok havalıydı.Konuştuk.Ona neler yaşadığımı anlattım.Deprem olayını anlattım ve yine ağladım.Bana sarıldı.Ve kulağıma fısıldadı,
"Sen çok güçlü bir kızsın."dedi.Fenerin içine girdik.Sakura-san'ım getirdiği çikolatalardan Sora-kun'a yedirttim.Sora-kun da Sakura-san'ı çok seviyordu.Bu beni çok mutlu ediyordu.Uzun bir süre daha konuştuk.Naruto-kun'un birazdan evde olurdu.Sakura-sanla vedalaştık ve yolcu ettik.Sora-kun da uyudu.Şu aralar sıkça uyuyordu.
###
Naruto-kun..Nerede kaldın?Gelmen gerekirdi.Hava kararmıştı.Kapının çalındığını duydum.Naruto-kun böyle sert çalmazdı.Kapının yanındaydım.Kulağımı dayadım.
"Aç kapıyı canım."dedi.Bu ses

Çiftçinin sesiydi..Ama..O an..Ondan kurtulamadık.Ve..O buradaydı.Sora-kun'u korumak zorundaydım.
Ama ısrarla..Çalıyordu.Itmeye başladım.Kapıya koyacağım ağır bir eşya yoktu.Kendim siper oldum.Buna izin vermeyecektim.Gücüm..Yetersizdi.Kapıyı kırdı.Ne olduğunu anlayamadım.Yerdeydim.Uzerimde...Ağır bir şeyin varlığını hissettim.Felç olmiş gibiydim.Hareket edemiyordum.Bana bakıyordu.Elini saçıma koydu ve okşadı.Korkuyorum...
Naruto-kun...
Üstümdeydi.Başını boynuma yaklaştırdı.Yumruklarımı boşluğa savuruyordum.Bileklerimi tuttu ve sıktı.Neden..Hareketsizim!Kalkmam lazım.Anne..Ne yapacağım?
"Ah!"Gözlerimi sımsıkı kapamıştım.Bir ağırlık hissettim.Gözlerimi açtım.Göğsümde olan sıvı...Kızıl..Adamın kanıydı.Başından darbe almıştı.Bana bakan bir çift gökyüzüyle göz göze geldim.Kızıl saçlarının ardından nefretle bakan gökyüzü..
Sora-kun..Çiftçiyi taşıdık ve şerife teslim ettik.Sora-kunla birlikte fenere girdik.Konuşmuyordu.Hiçbir şey yapmıyordu.Sora-kun..Beni kurtarmıştı.Ben..Hiçbir şey yapamamış,çaresizce yardım beklemiştim.Yorganın altına girdi.Titremem durmamış,artmıştı.Göz yaşlarım bana itaat edemiyordu artık.Ben güçlü değilim Sakura-san..Çelimsiz ve güçsuzüm.
"A..Abim"dedi.Çok kısık ses tonuyla.Titrek ve korkmuş...
"B..Bizi kurtarmadı."dedi.Kısık kısık gelen sesi..Ağlıyordu.Ben..Yine onu ağlatmıştım.Yorganın altındaki gökyüzünü gördüm.
"Sana ne yapacaktı Hinata Abla?"dedi .Gözlerini kıstı ve yutkundu.
"S..Sana..Zarar verecekti."
Duymak istemedim.Bir kelime bile...Kalbimin sıkışmasına neden oluyordu.Yanına uzandım ve ona sarıldım.Naruto-kun gibi kokan kızıl saçın kokusunu içime çektim.Güven vericiydi.Göğsümde bir nemlilik vardı.Sora-kun'un hıçkırıklarını
duyabiliyordum.Bana daha sıkı sarıldı.Minik elleri...Bu minik eller beni kurtarmıştı.
Sora-kun uyuttuktam sonra pencereden bakmaya devam ettim.Sonunda...Bir siluet gördüm.Kurtarıcım..Naruto-kun...Kapıyı açtım.Bana baktı.Yırtık olan elbiseme..Titreyen,çelimsiz vücuduma baktı.İçeri girmiyordu.Gözleri kızarmış,o da benim gibi titriyordu.
"Hinata...Babam.İyi değil.Hastane de..."