YALNIZ

14.Bölüm: Hisler ve Chi-chan

Sora..Yapacağını yapmıştı.Sasuke.Neden bana haber vermemişti?Hinata'nın beni süzdüğünü hissettim.Beyazın eşsiz güzelliğine karşılık verdim.Bana yaklaştı ve elimi tuttu.Olanlara anlam veremedim.Kapıyı çaldı.
Kapıyı açan Itachi-san'ı görünce gülümsedim.Kendisi güvenilir ve samimi birisiydi.Geniş bir tebessüm ile karşılaştım.
"İçeri gel Naruto.Nedenini biliyorum."
İtachi-san'a karşı derin bir hayranlık besliyordum.
Ah..Sasuke'nin yaşamı da bize benziyor.Sasuke ve İtachi-san'ın ailesi trafik kazasında hayatlarını kaybettiler.Sasuke o zaman 8 yaşındaydı.Itachi-san 11 yaşındaydı.Uchiha klanı bu kasabadan uzak alanlarda yaşıyorlardı.İtachi-san gibi olmayı istedim.Kardeşiyle ilgilendi.Ona her şeyi öğretti.Onu...'korumayı'başardı ve onu hiç üzmedi.Ona annelik de babalık da yaptı.
'Gerçek bir abi"ydi.Bana kıyasla.Ben..Yemeklerin altını yakan,sakar,insanların duygularını anlamaktan oldukça uzak ve..'düşüncesiz'bir kalıptaydım.Bu kalıbımdan kurtulamadığım için..Kardeşimi anlayamadığım için beni terk etti.
"Sana haber verecektim Naruto.Üzgünüm.Sora'nın nesi var?Geldiğinde titriyordu."
Yutkundum.Kendime örnek aldığım insanın karşında kardeşime karşı yaptığım saygısızlıktan bahsetmek zorunda kalacaktım.Anlattım.Utandım.Yaptıklarımdan.Kişiliğimden...
İçeri girdik.Kafama yediğim topla yeri boyladım.Hinata kalkmama yardımcı oldu.İtachi-san'a baktım.Saçını kaşıyordu.Mahcup olmuş bir şekilde gülümsüyordu.
"Sasuke!"bağırdım.Onu göremiyorum.Bu top nereden gelmişti?
Yavaş yavaş yürümeye başladım.Adımlarını dikkatli atmam gerektiği kanısına vardım.Karşımdaki tek bir kişi değildi.
"Ortaya çık Sasuke..Dostum bu seferlik olmasın."
İtachi-san'a baktım.'Bu işi bana bırak dercesine'gülümsedi.Önüme geçti ve ellerini ağzının çevresine götürdü ve seslendi,
"Chi-chan oyun zamanı bitti.Sora'yı da rahat bırak.Seni bekliyorum."
"Chi-chan?"dedi Lila saçlı kız.Evet..O Sasuke'nim arkasındaki gerçeği bilmiyordu."Chi"kelimesi"Chisana"kelimesinden geliyor.Chisana 'minik' demek.
Bahsettiğim trafik kazasından sonra..Çok şey oldu.
Sasuke ,bunalıma girmişti.2 yıl boyunca kimseyle konuşmamıştı.10 yaşına geldiği zaman.İşler değişmeye başladı.Sasuke bir gün konuştu.Ama..2 yıl sonra kullandığı ilk sözcük'mama'oldu.
Onu Psikiyatr'a götürdüler.Doktor,bunun nedenin'Kimlik Bozukluğu'
Hastalığının neden olduğunu söyledi.Sasuke'nin içinde..Bir 'bebek'yaşıyordu.Küçük bir çocuk.İçinde birden fazla kişi vardı.Şu anlık sadece'Chi'vardı.Bir de kendi kişiliği.Kendi kişiliği,Chi'den çok farklı.Kendi kişiliği olgun ve sakin.Chi ortaya çıktığı zaman Sora onunla oyunlar oynardı.Evcilik gibi.Sasuke kendisine geldiğinde bazen bayılırdı ve olanları hatırlamazdı.Bu yüzden Sora,Sasuke'nin yanına gitmişti.
Hinata bana bakıyordu.Şaşırdığını tahmin edebiliyordum.Ben alışmıştım.Sasuke'yi doğduğum günden beri tanıyordum çünkü.Onu bu hastalığı yüzünden yarı yolda bırakmazdım.
"Git Naruto-chan!Sora-chan oynamak için geldi!Daha çok erken!"
"Ah..Anlıyorum Chi-chan ama...Eve gitmemiz gerekiyor."
"O zaman ben de geleyim!"Kapının arkasında gizlenen Sasuke'nin bileğinden tuttum ve çektim.
"Çok ağırsın Chi-chan.Şimdi..Sora'yı çağırabilir misin?"
"Ol-maz!Sen çok bencil bir abisin Naruto-chan!Sora-chan çok ağladı!Onu çok üzmüşsün!"
"Biliyorum..Bunun için ozur dilemek istiyorum dattebayo!"
"D..Dattebayo dedin abi..."
"S-Sora?"Chi-chan"ı yani Sasuke'yi kenara ittim ve arkasında saklanan Sora'yı kucakladım.
"A-Abi.."
"Ben...Abin Çok APTAL birisi Sora!Ben...Sana öyle söylemek istememiştim.O an..Abin..Çok üzgündü ve..Haksızdı..Sana kızmakta haksıdı.Annemi...Öldürmene imkan yok ki..Sen bana yeni bir görev verdin..Sayende'abilik duygusunu'tattım.Onu havaya kaldırdım ve döndürdüm.Bana soran gözler ve kızarmış yanaklarıyla bakıyordu.Gülümsedim.
"Bu duygu gerçekten mükemmel.İyi ki hayatımdasın küçük adam!"