At the Gonzales' Enterprise
Alice's POV
As always mag-isa na naman ako dito sa company nila Papa. Pinapunta nila ako dito pero wala naman sila. Nakakamiss na talaga ang parents ko. Lagi kasi silang wala at busy sa trabaho. I'm Alicia Nicole Gonzales. Alice for short. Sabi nila swerte daw ako kasi matalino at talented ako but I guess they're all wrong. may swerte bang laging iniiwan ng magulang.. mas mahal pa ata nila work nila kesa sa akin eh. Buti nalang nandito ang cute at talented kong bestfriend na si Riame.
"Sis, genki desuka?(Are you alright)" tanong niya
"Genki desu (I'm okay)" sabi ko
"Ui, sis. Pumayag na si oji-san na magpractice ako sa motion studio ng Lee Ent. Ikaw?" masayang balita niya
"Pumayag na din sila pero ayun wala pa rin sila dito. I really miss them" malungkot kong sabi
"Don't worry. Andito naman ako, eh. you know i can be your parent again, haha. dont be sad.Sumairu fō mī. (pls smile for me) So, kelan tayo mag-start magpractice?" nakangiting sabi ni Riame
"Asunoasa" nakangiti kong sabi (tomorrow morning)
"Paano ka pinayagan?"
"Basta sabi ni Papa maintain ko lang daw ang pagiging number one student sa Harvard University" paliwanag ko
"Ako din. Basta daw akong mag-top ulet sa Tokyo University and I need to maintain my 99.9 average in all subjects"
Monster na ba tong kaibigan ko? Hanep sa grades di ba? Mukhang nakatira na ata to sa school. Grabeng talino nito! ay hindi lang pala sa school nakatira to kwarto nya na po ang library ng school nila. eh ako nga tinatamad na minsan mag aral eh pero ayun kahit medyo tamad minsan nakakapasa pa din ako hahaha
Riame's POV
Kawawa naman ang sis ko. Laging wala ang parents niya. Buti nalang vacation ngayon at makakasama ko siya atleast I can make her happy in my own way.
By the way, I'm Riame Scarlet Amane. Half-Canadian at Half-Japanese but pusong Pinoy! Maganda at sexy daw ako pero para sakin true beauty is not only seen in the outside but also in the inside. Mas maganda pag beautiful inside-out!
"Sissssssssss!" sigaw ko kay Alice. FYI, di po ako maingay, ah.
"Ano ba yun Rhiame?" inaantok pang sabi nito
"Hayaku! (Bilis!) Tara na sa studio!" sambit ko habang niyuyugyog siya
Ang ganda ng sis ko kung matulog naman tulog mantika. Nubeyen!
"Bumangon ka na dyan! Dalian mo na" pagpupumilit ko sa kanya
"Fine! Eto na oh. Maliligo na." napipilitang sabi niya
After 1000 years tadan! Tao na ulet ang sis ko
Sumakay na kami sa violet Porsche car ko at nagpunta na sa studio
"Watashi wa totemo kōfun shite imasu" sabi ko habang nagmamaneho (im so excited)
"Watashi mo(me too). Pero sure ka ba talagang dun tayo eh diba puro sikat ang mga nandun?" pag-aalangang tanong ni sis
"Yup! Umiral na naman yang shy part mo, eh. Akong bahala sayo. We can do it. Fighting!" cheerful na sabi ko
After a few minutes ayun nakarating na kami sa Lee Entertainment. Na-amaze kami kasi ang ganda ng lugar .alam mo yung parang castle sa mga fairy tales ganun yung itsura ng entertainment agency.
"Subarashīdesu!" tanging salita na nasabi ko
"Very nice pala sis!" nakangiting sabi ni Alice
Nang papasok na kami, may nakabangga kami. Nag-sorry siya pero nagmamadali siya at nahulog nya ata ang wallet niya. Umiiral na naman ang angelic side ni Alice.
"Uy hanapin natin yung may-ari nitong wallet" sabi niya
"Mamaya na. Tara na muna sa studio" yaya ko
Binuklat niya ang wallet and we saw some credit cards and picture
"Infairness cute siya, ah" pabirong sabi ko
"Renzo Miel Tan?" basa ni Alice sa isang card
"Uy, mukhang dito nagtatrabaho. Tara na! Mahahanap din natin yan sa loob mamaya" yaya ko dito
At buti naman pumayag ng pumasok kami sa loob. to be honest medyo kinakabahan ako kasi hindi naman namin alam ang patutunguhan namin pag pasok namin sa loob eh pero for sure magiging masaya to. masaya din sana para sa bff ko. pero yung best friend ko sa wallet pa din nakatingin
hala si best? napaka angel talaga kahit kelan. paano hindi ata matatahimik yan hanggat hindi nya nababalik ang napulot nyang hindi naman sa kanya. wow di ba hugot!!!
BINABASA MO ANG
F-Connect (Frienship-Connection)
Teen Fiction"people fall inlove without knowing why or how. Its because love is a special feeling that doesn't requires much answer." Naniniwala ba kayo sa kasabihang kailangan mo munang masaktan bago mo makita ang tunay na kaligayahan? Ang weird diba? Pero gan...
